Σε εκδήλωση των ΤΟ Βιομηχανίας και Βορειοδυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης της ΚΟ Μακεδονίας του ΚΚΕ, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης στο Πολιτιστικό Κέντρο Ευόσμου, με θέμα «Δεν υπάρχει δίκαιη ανάπτυξη σε ένα άδικο σύστημα. Συμπόρευση τώρα με το ΚΚΕ», μίλησε ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στο επίκεντρο της συζήτησης που ακολούθησε βρέθηκαν τα οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα στην περιοχή, όπως η δυσοσμία και η συνολική υποβάθμιση ως αποτέλεσμα της άναρχης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Την απασχόλησαν επίσης η συζήτηση για τις επενδύσεις σε νέους κλάδους, στην «καινοτομία», αλλά και η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, η πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην προοπτική της ανατροπής του σάπιου καπιταλισμού.

Ο Γ. Πρωτούλης, εισηγητικά, ξεκαθάρισε ότι «δίκαιη ανάπτυξη σε μια οικονομία που λειτουργεί με σκοπό το κέρδος των λίγων δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αυτό το αποδεικνύει η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης. Η ανακούφιση που υπόσχονται, θα είναι κάποια ψίχουλα για κάποιες ομάδες ακραίας φτώχειας, που οι ίδιοι δημιουργούν».

Αναφέρθηκε σε ορισμένα παραδείγματα που, όπως είπε, είναι πολύ διδακτικά για την ανάπτυξη που επικαλούνται, για το τι σημαίνει υγιής επιχειρηματικότητα, μονοπώλιο, και τι σημαίνει αυτό για τη ζωή και το μέλλον των εργατικών - λαϊκών οικογενειών και των εργαζομένων. Παραδείγματα όπως η περίπτωση των ΕΛΠΕ και το εκτεταμένο φακέλωμα που αποκαλύφθηκε ότι κάνει η διοίκηση της επιχείρησης, που εκτός των άλλων δείχνει και πώς αξιοποιούν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι τις αγαθοεργίες και τις φιλανθρωπίες τους. Αναφέρθηκε επίσης στις φονικές πλημμύρες στη Δυτική Αττική και στο ναυάγιο στον Σαρωνικό, με τα γνωστά αποτελέσματα, παραδείγματα που αποδεικνύουν τον αντιλαϊκό - εγκληματικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Απηύθυνε κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ, τονίζοντας: «Σας καλούμε να συναντηθούμε, να συζητήσουμε και ταυτόχρονα να παλέψουμε μαζί στο κίνημα για την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, που απαντάει στη δυνατότητα οι εργαζόμενοι να ζήσουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Η τάση να αυξάνονται οι ανάγκες είναι αντικειμενική. Οφείλεται στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, η οποία εξασφαλίζει και τα μέσα ικανοποίησής τους.

(...) Σήμερα στην Ελλάδα είναι αντικειμενικά δυνατή η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Η χώρα μας έχει διαπιστωμένες αναπτυξιακές δυνατότητες (τεχνολογικά μέσα, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, σύγχρονες μεθόδους οργάνωσης της παραγωγής κ.ά.) και σημαντικά φυσικά πλεονεκτήματα, που προσφέρουν τη δυνατότητα εξασφάλισης διατροφικής επάρκειας, αξιοποίησης των βουνών και της θάλασσας, υποδομών για διακοπές και αναψυχή κ.ο.κ.

(...) Η πραγματική ικανοποίησή τους δεν χωράει μέσα στον καπιταλισμό, αλλά προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την ένταξή τους στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό. Δηλαδή προϋποθέτει και απαιτεί εξουσία εργατική, σοσιαλιστική».

Αναφερόμενος στην αγωνία για την περιβαλλοντική ρύπανση και τις επιπτώσεις στους εργαζόμενους και τους κατοίκους της Δυτικής Θεσσαλονίκης, σημείωσε: «Δεν είναι η μοναδική περιοχή που είναι βεβαρημένη περιβαλλοντικά. Τα ίδια προβλήματα έχουμε με τις βιομηχανίες, όπου υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη. Οι καπιταλιστές επενδύουν με γνώμονα το κέρδος και μόνο το κέρδος. Εδώ προβάλλεται ένα άλλο περίβλημα. Προβάλλεται η λογική ότι αυτό μπορεί να γίνει με "υγιεινό" τρόπο, ότι μπορεί να υπάρξει ένας καλά τακτοποιημένος και οργανωμένος καπιταλισμός, χωρίς περιβαλλοντική καταστροφή, με καλά αμειβόμενους εργαζόμενους, με ρυμοτομία στις πόλεις που γειτνιάζει, με καλή μεταφορά κ.λπ.

Αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα. Σε όλες τις χώρες οι καπιταλιστές που επενδύουν διαμορφώνουν την ίδια κατάσταση, αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο.

Αυτά τα ζητήματα, της καταστροφής του περιβάλλοντος, της ρύπανσης, της υγείας και της ασφάλειας και των εργαζομένων και των κατοίκων μιας ολόκληρης περιοχής, εμείς παλεύουμε σαν κομμουνιστές να ενταχθούν, να γίνουν αναπόσπαστο τμήμα του διεκδικητικού πλαισίου των σωματείων των μαζικών φορέων. Να γίνουν αίτημα πάλης και διεκδίκησης των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, που η κάθε επιχείρηση θέλει να τους χρησιμοποιεί για να φτιάχνει το προφίλ της».

Αποδομώντας το «επιχείρημα» ότι οι επιχειρήσεις αυτές δίνουν δουλειά, σημείωσε: «Δουλεύουν πράγματι εργαζόμενοι σ' αυτές τις επιχειρήσεις. Ενα μέρος των εργαζομένων παίρνει αξιοπρεπείς μισθούς με τους οποίους μπορεί να ζήσει την οικογένειά του, έχει ωράριο, άδειες. Και αν πάτε έξω από τα ΕΛΠΕ, στον Ασπρόπυργο και στην Ελευσίνα, η είσοδος των διυλιστηρίων είναι γεμάτη κηδειόχαρτα. Από συναδέλφους τους οι οποίοι με το ζόρι συμπληρώνουν τα 60 χρόνια. Δηλαδή αμείβονται για χρόνια από τη ζωή τους. Οι επαγγελματικές ασθένειες σ' αυτούς τους κλάδους, οι οποίες δεν καταγράφονται, θερίζουν.

Υπάρχει και μια τεράστια μάζα των εργαζομένων οι οποίοι δουλεύουν σε εργολάβους - στην κυριολεξία σκλαβοπάζαρο - και αμείβονται με 3-5 ευρώ την ώρα. Και όταν γίνεται η διαδικασία συντήρησης των μονάδων, δουλεύουν 12ωρα, 14ωρα, ο ένας πάνω στον άλλο. Το 2015 στα ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο κάηκαν ζωντανοί 6 άνθρωποι, εργολαβικοί εργάτες. Αυτό είναι που λέμε "δίνουν δουλειά".

Χρειάζεται να οργανωθεί αγώνας, συντονισμένος, αποφασισμένος, μαχητικός, μέσα στους εργαζόμενους, κόντρα στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό που προσπαθεί να επιβάλει σιωπή νεκροταφείου, αλλά αντίστοιχα και από τους κατοίκους της περιοχής. Οπου μπορούμε, να αναπτυχθεί μαζικό κίνημα που θα διεκδικεί μέτρα για την υγεία και για την ασφάλεια, όλης της περιοχής και των εργαζομένων».

«Αυτό απαντάει και στη λογική που προβάλλεται ότι "αν επενδύσουμε σε νέους κλάδους, στην καινοτομία, θα έρθει η ανάπτυξη". Και η καινοτομία, όταν ο ιδιοκτήτης είναι ο καπιταλιστής, θα χρησιμοποιηθεί για να γεμίσει το θησαυροφυλάκιό του. Και η φαρμακοβιομηχανία που αναπτύχθηκε με καινοτομία αναπτύχθηκε, και όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις που αναπτύχθηκαν ήταν καινοτόμες. Αυτό που κρύβουν είναι ότι όλοι αυτοί εκμεταλλεύονταν εργάτες.

Ετσι είναι οι καπιταλιστές, βρίσκουν "καινοτόμους" τρόπους για να εκμεταλλευτούν εργαζόμενους. Και λέει ο ΣΕΒ, που είναι πιο "καινοτόμος", "ξεχάστε την επιστροφή στο παρελθόν". Η σημερινή καινοτομία είναι η "ευελιξία", δηλαδή 3ωρα, 4ωρα, 5ωρα, όχι σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, όχι σταθερό ωράριο, όχι μισθοί οι οποίοι είναι εμπόδιο στην παραγωγικότητα. Το αίτημα για υπογραφή ΣΣΕ με κατώτερο μισθό 751 είναι εμπόδιο, λένε. "Καινοτομία" είναι να δουλεύεις με 400 ευρώ. Αυτό λένε οι βιομήχανοι και οι άλλες εργοδοτικές οργανώσεις. Και φαίνεται, εκείνοι που είναι οι πιο "καινοτόμοι" από όλους έχουν τη μεγαλύτερη ανάπτυξη (π.χ. στο χώρο του τουρισμού, όπου βασιλεύουν η άγρια εκμετάλλευση και οι 16 μορφές ελαστικής απασχόλησης), έχουν το μεγαλύτερο κέρδος.

Και μάλιστα θα φέρουν από την ΕΕ και τα καινούργια "φρούτα" καινοτομίας. Καινοτομία στην εκμετάλλευση. Πως θα εκμεταλλεύεται πιο αποτελεσματικά και θα βγάζει μεγαλύτερο κέρδος από την απόσπαση υπεραξίας του εργάτη. Τα καινούργια "φρούτα" είναι συμβόλαια μηδενικών ωρών, συμβόλαια μαθητείας, συμβόλαια προσωρινής διαλείπουσας εργασίας, συμβόλαια μέσω τρίτων, δουλεμπορικά γραφεία κ.λπ. Και ταυτόχρονα να μην υπάρχει υποχρέωση του εργοδότη γι' αυτό που λένε "μη μισθολογικό κόστος", δηλαδή να δίνει για ασφάλιση, για υγεία, για σύνταξη. Είναι εμπόδιο κι αυτό. Και βρήκαν και μια καινούργια καινοτομία τώρα που λέει όχι ένσημο, εργόσημο και σε βιομηχανίες».

Με αφορμή την απεργία στις 14 Δεκέμβρη, αναφέρθηκε στην ανάγκη ανασύνταξης του κινήματος και της πάλης για την οριστική ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Οπως είπε, «διαχρονικό μέσο διαπαιδαγώγησης των εργαζομένων και συνολικότερα του λαού είναι το αγωνιστικό παράδειγμα. Είναι δύο χιλιάδες, θα γίνουν τρεις, τέσσερις, θα γίνουν πολλοί περισσότεροι. Δεν θα γίνει κανένας πιο σοφός αν καθίσει στ' αυγά του, τα βάψει μαύρα και δεν κάνει τίποτα.

(...) Εδώ εμείς έχουμε μια επιλογή μπροστά μας. Και η επιλογή είναι, με όλους τους τρόπους και τα μέσα, την πρωτοπόρα δράση μας, το αγωνιστικό μας παράδειγμα, τα επιχειρήματά μας, τα αιτήματα που βάζουμε, το διεκδικητικό πλαίσιο που ζυμώνουμε και την προοπτική που δείχνουμε, την αιτία και την προοπτική, να παλέψουμε για να σηκωθεί το κίνημα. Ανασύνταξη θέλουμε να κάνουμε στο εργατικό κίνημα και στους αγώνες, στον προσανατολισμό του εργατικού κινήματος. Δεν γίνεται αλλιώς.

(...) Ποιο ήταν το βασικό επιχείρημα με τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού είχαν φύγει, είχαν πάει στην άκρη τα "751 κατώτερος μισθός", "θα σκίσουμε τα μνημόνια" κ.λπ.; Είχε κυριαρχήσει η λογική "αφήστε αυτά που λέει το ΚΚΕ για την ανυπακοή, για τον πόλεμο κ.λπ. Τώρα να δούμε τι θα γίνει".

Λέγαμε εμείς συγκέντρωση δυνάμεων, διαμόρφωση προϋποθέσεων να χτίσουμε την ανατροπή. Σου έλεγε ο άλλος, άστα αυτά, Δευτέρα Παρουσία, δεν σας νοιάζει για τα προβλήματα του κόσμου, εδώ καιγόμαστε, για το τώρα τι θα γίνει.

Του λέγαμε ότι για το τώρα παλεύουμε, αλλά δεν πρόκειται αυτό να γίνει με διαχειριστή αυτής της κατάστασης. Θέλει "πόλεμο" και ο "πόλεμος" θέλει "στράτευμα", θέλει σχέδιο και θέλει και "πολεμοφόδια".

Κυριάρχησε μετά η λογική ότι και από τα δέκα που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα να κάνει, καλό είναι. Και αυτό το ένα ήταν ο ΕΝΦΙΑ. Δηλαδή τον ΕΝΦΙΑ μόνο να πάρει πίσω, καλό θα κάνει. Να μην πληρώνουμε το φόρο. Ε, λοιπόν, ήρθε και έμεινε ο ΕΝΦΙΑ, ήρθε η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου, και η φοροληστεία κλιμακώνεται.

Λοιπόν, τώρα ήρθε η ώρα. Αυτό είναι πόλεμος και ανατροπή, σκληρή δουλειά να συγκεντρώσουμε δυνάμεις, να οικοδομήσουμε δυνάμεις μέσα στην εργατική τάξη. Αυτό είναι το πρώτο και βασικό καθήκον των κομμουνιστών για τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων της ανατροπής. Διαφορετικά δεν πρόκειται να έρθει η ανατροπή ούτε στη Δευτέρα Παρουσία.

Συγκέντρωση δυνάμεων. Φτιάχνουμε το στρατό της ανατροπής, φτιάχνουμε την υποδομή της ανατροπής, χτίζουμε πλίνθο τον πλίνθο. Χτίζουμε τώρα, είναι η περίοδος που συγκεντρώνουμε δυνάμεις. Διαπαιδαγωγούμε αγωνιστικά, φουντώνουμε κάθε εστία αντίστασης, επιδιώκουμε αυτή η εστία που βγαίνει και ξεσπάει να συντονίζεται σε κλαδικό σε πανελλαδικό επίπεδο, να γίνεται κέντρο αλληλεγγύης των άλλων εργαζομένων. Και το κυριότερο, να ζυμώνουμε, να πείθουμε, να προβάλλουμε και να συνειδητοποιείται η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ. Εμείς θέλουμε τον εργαζόμενο συμμέτοχο, όχι να ακολουθεί, όχι να παρακολουθεί. Τον θέλουμε συμμέτοχο στη διαδικασία της ανατροπής».