Στο φόντο των καταστροφικών πλημμυρών στη Δυτική Αττική με τους 21 νεκρούς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ξεδιπλώνει μία κάλπικη προπαγάνδα σχετικά με τις αιτίες της τραγωδίας, για να κρύψει τις ευθύνες που της αναλογούν. Αρχικά ενοχοποίησε τους ίδιους τους κατοίκους των περιοχών που πνίγηκαν, αφού «έχτισαν πάνω στα ρέματα», κάνοντας μάλιστα λόγο για «Ανθρώπων έργα» (πρωτοσέλιδο της «Αυγής»). Στη συνέχεια όμως έπαιξε ένα άλλο «χαρτί», για να βγει λάδι και να κουκουλώσει και τις δικές της εγκληματικές ευθύνες για όσα έγιναν. Για παράδειγμα, λένε: «Φταίνε όλοι οι προηγούμενοι που επί 40 χρόνια διατηρούσαν ένα καθεστώς ανομίας και αυθαιρεσίας, με αποτέλεσμα να μπαζώνονται ρέματα». 'Η το άλλο: «Μέσα σε 2,5 χρόνια δεν γίνεται να διορθώσουμε όσα έκαναν οι προηγούμενοι από τη μεταπολίτευση και μετά. Γι' αυτό τώρα βάζουμε τις βάσεις για αλλαγή του κράτους, ώστε να γίνει αποτελεσματικότερο για την καθημερινότητα του πολίτη». Στην ίδια προσπάθεια επιστράτευσαν και διάφορες αθλιότητες, του τύπου «και παλιότερα υπήρχαν νεκροί». Αυτό ακριβώς είπε ο Γ. Μπαλάφας, υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, ο οποίος προχτές σε τηλεοπτική συνέντευξη μέτραγε τους νεκρούς από τις πλημμύρες των προηγούμενων χρόνων, για να δείξει ότι οι νεκροί επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι λιγότεροι και ότι, λίγο πολύ, αυτά συμβαίνουν...

Προκειμένου να κρύψουν τις ευθύνες τους, δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Το ίδιο κάνουν άλλωστε και για το σύνολο της αντιλαϊκής τους πολιτικής. Πότε λένε ότι έκοψαν λιγότερα από τους προηγούμενους σε μισθούς και συντάξεις, πότε ότι το ματωμένο πλεόνασμά τους είναι ...καλύτερο από των προηγούμενων, πότε ότι καθυστερούν λιγότερο από τους προηγούμενους την απονομή συντάξεων, ή ότι όσα κάνουν στο Ασφαλιστικό είναι πιο ήπια από τα «κατορθώματα» των προηγούμενων. «Πατάνε» στη μειωμένη απαιτητικότητα του λαού, που κυρίως οι ίδιοι τροφοδοτούν, και στην αγανάκτηση για τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων, και καλλιεργούν στα λαϊκά στρώματα τη λογική του συμβιβασμού με το «μικρότερο κακό». Αξιοποιούν γι' αυτό και την οικονομική συγκυρία, που τους δίνει μεγαλύτερο περιθώριο να ελίσσονται απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια και να συνδυάζουν έως ένα βαθμό τους ρυθμούς και το εύρος της αντιλαϊκής επίθεσης, με τη χειραγώγηση του λαού. Στην πραγματικότητα όμως, η σημερινή κυβέρνηση διατηρεί στο ακέραιο όλους τους αντιλαϊκούς νόμους των προηγούμενων και τους πάει ένα βήμα πιο πέρα, όπως κάνει για παράδειγμα στα Εργασιακά, στο Ασφαλιστικό και αλλού. Ταυτόχρονα, ισχυρίζεται ότι αλλάζει το «φαύλο κράτος» και καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό ότι μπορεί αυτό να λειτουργήσει προς όφελός του, αν αποτινάξει τις «παθογένειες» των προηγούμενων κυβερνήσεων, αν γίνει πιο αποτελεσματικό, «στην υπηρεσία του πολίτη».

Στη βάση αυτή, με αφορμή τις πλημμύρες, αναγγέλλουν αλλαγές στο Χωροταξικό και στη διάρθρωση συνολικά του κρατικού μηχανισμού, μέσα από ένα «master plan» που θα διαμορφώσει τάχα μια νέα, διαφορετική κατάσταση και θα θωρακίζει από μελλοντικές καταστροφές. Λένε ψέματα. Για «εκσυγχρονισμό» του κράτους μίλαγε και η κυβέρνηση Σημίτη, για «επανίδρυση του κράτους» έκανε λόγο και η κυβέρνηση της ΝΔ επί Κ. Καραμανλή. Ωστόσο, μετά από 20 και πλέον χρόνια (για να πιάσουμε την πιο πρόσφατη μόνο περίοδο), ύστερα από τόσες «αλλαγές» και προσαρμογές στο κράτος, η αντιλαϊκή πολιτική οξύνεται, η φοροαφαίμαξη και οι περικοπές είναι στην ημερήσια διάταξη, οι πληρωμές σε Υγεία - Πρόνοια αυξάνουν, το κεφάλαιο απολαμβάνει ολοένα και περισσότερα προνόμια και επιδοτήσεις, κόσμος συνεχίζει να πνίγεται στις πλημμύρες, να σκοτώνεται σε σεισμούς. «Το κράτος έχει συνέχεια», έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και το επιβεβαιώνει η συνέχιση και το βάθεμα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, ενώ οι όποιοι εκσυγχρονισμοί στο αστικό κράτος και στους θεσμούς του δεν είναι τίποτα περισσότερο από προσαρμογές στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν κρίνεται για το αν κυβερνά 1, 2 ή 3 χρόνια, αλλά για τη στρατηγική της, όχι για τις εξαγγελίες και τις προθέσεις της. Για το για ποιων τα συμφέροντα δουλεύει και ποιους εξυπηρετεί. Κι αν μιλήσουμε για τις πρόσφατες πλημμύρες, τα στοιχεία βοούν. Ορισμένα παραδείγματα: Η κυβέρνηση νομιμοποιεί την αυθαίρετη δόμηση σε καταπατημένη δημόσια γη, ακόμα και μέσα σε προστατευόμενες εκτάσεις, αφού διατηρεί και ενισχύει τη νομοθεσία των προηγούμενων περί «τακτοποίησης» αυθαιρέτων. Γι' αυτό και έδωσε παράταση σε αυτή την «τακτοποίηση» μέχρι το 2018. Και βέβαια, αυτή η ρύθμιση δεν έγινε και δεν υλοποιείται για τα αυθαίρετα του κοσμάκη στη Μάνδρα ή οπουδήποτε αλλού, αλλά για να εισπράξει το δημόσιο ταμείο ό,τι μπορεί, ακόμα και από αυτές τις οικογένειες. Επίσης, η κυβέρνηση διατηρεί σε ισχύ το νόμο 4280/2014, ο οποίος αναγνωρίζει τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων στα κρατικά δασικά οικοσυστήματα. Γιατί το κάνει αυτό; Μα γιατί η γη στον καπιταλισμό είναι εμπόρευμα. Ακόμα, η κυβέρνηση έφερε νόμο για τους δασικούς χάρτες που στηρίζεται στο δασοκτόνο νομικό πλαίσιο των προηγούμενων, το οποίο βεβαίως διευκολύνει την αλλαγή χρήσης γης, τη συγκέντρωσή της σε όλο και πιο λίγα χέρια, την εμπορευματοποίηση της γης, το χτίσιμο αυθαιρέτων πάνω σε ρέματα. Τέλος, προχωρά στην τσιμεντοποίηση ελεύθερων χώρων με το χτίσιμο ολόκληρων πόλεων σε αυτούς, όπως στην περίπτωση του Ελληνικού, ενώ προωθεί έργα με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι τις λαϊκές ανάγκες. Αυτά είναι τα πραγματικά έργα και οι ημέρες τους, όσο κι αν προσπαθούν να πείσουν ότι η πολιτική τους και σ' αυτό το ζήτημα είναι στον αντίποδα των προηγούμενων.