«Για όσους θέλουν να λέγονται και να είναι προοδευτικοί, ή φιλελεύθεροι, εκτός από αυτονόητο είναι και μια πράξη γενναιότητας (σ.σ. η ψήφιση του νομοσχεδίου για την ταυτότητα φύλου). Που θα επιβεβαιώσει ή θα διαψεύσει, αν τα στοιχεία που αναγράφονται σε μια άλλη ταυτότητα, στην πολιτική μας ταυτότητα, αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Γιατί έχουμε γίνει όλοι κοινωνοί των πιέσεων που ασκούνται από διάφορες πλευρές, και που επιδιώκουν να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, εν ονόματι της παράδοσης, της πατρίδας, της θρησκείας, της οικογένειας. Καμιά παράδοση, όμως, καμιά θρησκεία, καμιά αντίληψη οικογένειας, δεν επιτάσσει να παραμένουν άνθρωποι στο περιθώριο, ή να πετιούνται σε ένα θεσμικό και κοινωνικό Καιάδα». Αυτά έλεγε χτες στην ομιλία του στη Βουλή ο Αλ. Τσίπρας. Χαράσσοντας κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, τσουβαλιάζει σκόπιμα όσους αντιτίθενται στο νομοσχέδιο με τους θιασώτες του «Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια», για να συκοφαντήσει και να ακυρώσει ως «αναχρονισμό» και «ιδεοληψία» όποια κριτική γίνεται. Για να ταυτίσει την επιστημονικά τεκμηριωμένη κριτική του ΚΚΕ με τα θεολογικά κηρύγματα της ΝΔ και τις ρατσιστικές κραυγές της Χρυσής Αυγής. Οσο για τη ρήση του πρωθυπουργού ότι στην αναμέτρηση του λιονταριού με τη ζέβρα, η κυβέρνηση είναι με τις ζέβρες, «με αυτούς που δεν έχουν φωνή ή πνίγεται η φωνή τους, τους στιγματισμένους» κ.τ.λ., μόνο σαν αστείο ακούγεται. Εκτός αν οι εργαζόμενοι με τους πετσοκομμένους μισθούς, οι συνταξιούχοι με τις συντάξεις πείνας, οι χιλιάδες νέοι άνεργοι ή είλωτες στα κάτεργα της εργοδοσίας, συγκαταλέγονται στο γένος των λιονταριών και δεν έχουν καμιά ελπίδα να γνωρίσουν τη ...συμπάθεια της κυβέρνησης για τις ζέβρες.