Σε πανηγυρικούς τόνους και με αφιερώματα σελίδων άρχισε ο κυριακάτικος Τύπος την «προετοιμασία εδάφους» για το προσεχές ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.

Η «ευτυχής συγκυρία», την οποία αναλύουν τα αστικά επιτελεία, αφορά το γεγονός ότι οι επιδιώξεις της εγχώριας αστικής τάξης φαίνεται να ταιριάζουν «θαυμαστά», σε αυτήν τουλάχιστον τη φάση, με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην περιοχή κι ως εκ τούτου έχουν μπροστά τους «πεδίον δόξης λαμπρόν» και μια «μοναδική ευκαιρία» για να υλοποιηθούν.

Κατ' επέκταση, λένε, η «αναμπουμπούλα» που προκαλούν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην περιοχή, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στα Βαλκάνια, γεννά «ευκαιρίες» για την αναβάθμιση της χώρας, της θέσης βασικά της εγχώριας αστικής τάξης. Πώς; Με ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς ενεργειακών και άλλων κολοσσών, με τη διεκδίκηση του ρόλου του «σημαιοφόρου» στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή.

Χαρακτηριστικές είναι οι εξελίξεις και τα «πρότζεκτ» στην Ενέργεια, που οι κυβερνητικές πηγές μεταφέρουν ότι θα βρεθούν στο επίκεντρο των συναντήσεων με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά και στελέχη ενεργειακών κολοσσών όπως η «Exxon Mobil».

Οι στόχοι της αστικής τάξης για μετατροπή της χώρας σε «κόμβο Ενέργειας» περνάνε μέσα από σχέδια όπως ο αγωγός TAP και οι κάθετοι αγωγοί προς τα Βαλκάνια, τα σχέδια για μεταφορά αμερικανικού LNG μέσω Ελλάδας στην ΕΕ κ.ά., με στόχο την «ενεργειακή απεξάρτησή» της από τα ρωσικά μονοπώλια. Αντίστοιχα, τα σχέδια για Ελλάδα «πύλη εισόδου» για τα εμπορεύματα προς την ΕΕ οδηγούν ακόμα βαθύτερα στους σφοδρούς ανταγωνισμούς ανάμεσα σε αμερικανικά, ευρωπαϊκά, κινεζικά και ρωσικά μονοπώλια για το ποιος θα ελέγξει κρίσιμες υποδομές, λιμάνια, σιδηρόδρομους και αεροδρόμια.

Εξάλλου, οι παραπάνω σχεδιασμοί πάνε χέρι χέρι με τους στόχους της στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, περιγράφοντας την «άλλη όψη» της «εμπιστοσύνης» των επενδυτών των ΗΠΑ που επιστρέφει στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία, ο Αμερικανός πρέσβης δήλωνε την περασμένη βδομάδα ότι «η επιστροφή της Ελλάδας στην οικονομική ανάπτυξη θα της δώσει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί πλήρως τις δυνατότητες του ρόλου της, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας προς τους γείτονές σας στα Δυτικά Βαλκάνια, ώστε να συνεχίσουν την πορεία τους (...) προς την ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ».

Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και από την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Η «κινητικότητα» που επιδεικνύει το τελευταίο διάστημα στα Βαλκάνια, με συνεχείς συναντήσεις με σκοπό να ξεπαγώσουν «εκκρεμότητες» και να «τρέξει» η ένταξη των Δ. Βαλκανίων σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, η πρόσφατη ανανέωση της σύμβασης για τη βάση της Σούδας, που όλο και «πλουτίζει» τα επικίνδυνα αντικείμενά της, η πρόσκληση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και η σταθερή συμμετοχή στις ΝΑΤΟικές αποστολές σε όλη την περιοχή από την Κεντρική Μεσόγειο έως τη Μαύρη Θάλασσα, η διαθεσιμότητα για επιπλέον ρόλους, ως και για την εκ νέου φιλοξενία πυρηνικών στον Αραξο, αυτό δείχνουν.

Κάνουν, ανάμεσα στα άλλα, «στάχτη» και τα παραμύθια της κυβέρνησης περί «σταθερότητας» και «ασφάλειας» που φέρνει η λεγόμενη «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική. Χαρακτηριστικά γι' αυτό, αλλά και για τις «σταθερές» της στρατηγικής της αστικής τάξης, είναι τα όσα έλεγε την περασμένη Παρασκευή ο υφυπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Στ. Πιτσιόρλας, προειδοποιώντας ότι «κινδυνεύουμε να μείνουμε στα λόγια αν δεν καταλάβουμε τι δυνάμεις συγκρούονται στην περιοχή» και διευκρινίζοντας ότι «η Ελλάδα είναι στην Ευρωζώνη και ταυτόχρονα παραδοσιακός σύμμαχος των ΗΠΑ. Πρέπει να διαπραγματευτούμε και να επηρεάσουμε ώστε στις επιλογές που θα κάνουν να έχουν μέσα την ικανοποίηση μέρους έστω των ελληνικών συμφερόντων», όπως βαφτίζονται τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Σε αντίθεση με την αστική τάξη, ο λαός δεν έχει να προσδοκά το παραμικρό από την προσπάθεια αυτή. Το αντίθετο: Τα «ταξίδια» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που τον μπλέκουν βαθύτερα στους επικίνδυνους σχεδιασμούς, πρέπει να σημάνουν συναγερμό, επαγρύπνηση, δυνάμωμα της πάλης ενάντια στη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, συνολικά ενάντια στο κεφάλαιο, στα σχέδια και τις συμμαχίες του.