Με τη συμμετοχή 35 σωματείων και 6 Ομοσπονδιών που συμμετέχουν στην ΠΑΣΕΒΕ, εκπροσώπων από 22 τοπικές και κλαδικές Γραμματείες και Επιτροπές Αγώνα από όλη την Ελλάδα, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή η συνεδρίαση του Πανελλαδικού Συμβουλίου της ΠΑΣΕΒΕ, με διευρυμένη σύνθεση.

Στο επίκεντρο τόσο της εισήγησης, όσο και των τοποθετήσεων που ακολούθησαν, βρέθηκαν τα βήματα που έγιναν το προηγούμενο διάστημα στη δουλειά της ΠΑΣΕΒΕ, καθώς και οι νέες απαιτήσεις, με βασικό ζήτημα τη μαζικοποίηση των σωματείων και των Ομοσπονδιών, τη βελτίωση της λειτουργίας τους σε αγωνιστική κατεύθυνση.

Εκπρόσωποι από όλη την Ελλάδα κατέθεσαν πλούσια πείρα από τις μάχες ενάντια στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης για λογαριασμό των μονοπωλίων, ενάντια στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που επιχειρούν να προσδέσουν τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς ΕΒΕ σε αυτό το «άρμα». Τη συζήτηση απασχόλησε η ανάπτυξη του αντιμονοπωλιακού κινήματος των αυτοαπασχολούμενων, η δράση της ΠΑΣΕΒΕ το επόμενο διάστημα και η συμβολή των δυνάμεών της στην ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας.

Πλευρές αυτής της πλούσιας συζήτησης αποτυπώνει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», δημοσιεύοντας αποσπάσματα από ομιλίες αντιπροσώπων.

Θανάσης Καλαμπαλίκης, πρόεδρος ΟΒΣΑ: «Το 4ο μνημόνιο περιελάμβανε και την "απελευθέρωση" της κυριακάτικης αργίας. Η αντίδρασή μας ήταν άμεση. Ο Σύλλογος της Αθήνας κάλεσε σε σύσκεψη, με το που έγινε γνωστό το μέτρο, όλες τις τοπικές ενώσεις της Αττικής, ώστε να πάρουμε μέτρα για την απάντησή μας. Καταλήξαμε σε ανακοίνωση κοινή, που την υπέγραφαν όλες οι ενώσεις, βγάλαμε αφίσα και κείμενο για μάζεμα υπογραφών με αίτημα τη νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας. Πραγματοποιήθηκαν άμεσα Διοικητικά Συμβούλια και συσκέψεις με αυτό το θέμα από όλες τις ενώσεις, όπου σχεδίασαν την παρέμβασή τους. Πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο άνοιγμα που καλούσε σε κλείσιμο των καταστημάτων την Κυριακή 7/5 και συμμετοχή στην κοινή κινητοποίηση με τους εμποροϋπάλληλους την ίδια μέρα, στο κέντρο της Αθήνας. Το κάθε σωματείο έκανε υπόθεσή του το θέμα, κάναμε νέες εγγραφές στα σωματεία, αυξήσαμε τη χαρτογράφησή μας, οξύναμε την αντιπαράθεση με τις ηγεσίες ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ από τα κάτω, αναδείξαμε το ρόλο που παίζουν. Ακόμη και σε περιοχές όπου έχουμε πάρα πολύ περιορισμένες δυνάμεις, το κείμενο υπογραφών βοήθησε στο να συγκροτήσουμε επιτροπή της ΠΑΣΕΒΕ».

Στάθης Σαχινίδης, πρόεδρος Συλλόγου Αυτοαπασχολούμενων Αθήνας: «Στα δύο χρόνια που πέρασαν, στο Σύλλογό μας προσπαθήσαμε να ενημερώσουμε, να αφυπνίσουμε, να αναδείξουμε την ανάγκη οργανωμένης αντίστασης των συναδέλφων στο χώρο ευθύνης μας. Για το σκοπό αυτό, προχωρούμε σε ανοιχτές συνεδριακές διαδικασίες του ΔΣ, Γενικές Συνελεύσεις, τακτικές και έκτακτες, όποτε χρειάστηκε, εξηγώντας το γιατί, το τι και το πώς θα φέρουμε το μήνυμα της ενεργής δράσης και αντίδρασης στην εφαρμοζόμενη πολιτική σε όλο και περισσότερους συναδέλφους. Ετσι, το κάλεσμα κάθε φορά για συμμετοχή των συναδέλφων, για ζητήματα όπως το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό, για φραγμό στη διεύρυνση του ωραρίου των καταστημάτων και στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, για μείωση των δημοτικών τελών, διαγραφή εξοντωτικών δημοτικών προστίμων και άλλα, έφτασε πόρτα - πόρτα σε χιλιάδες συναδέλφους στα όρια ευθύνης μας. Με την πίστη και τη δύναμη τού ότι η οργάνωση και ο αγώνας είναι μονόδρομος και είμαστε εμείς που πρέπει να φέρουμε σε πέρας το καθήκον αυτό. Εξοπλιζόμαστε με καλύτερα επιχειρήματα για τη λύση που οραματιζόμαστε, προσπαθούμε να βάλουμε προβληματισμούς και να συσπειρώσουμε ακόμη περισσότερους στο κίνημά μας. Ενας κόσμος, μεταξύ άλλων, είναι μπερδεμένος, αλλά μας ακούει. Είμαστε εμείς που φέρνοντάς τον κοντά μας θα του δώσουμε τη δυνατότητα να βρει το δρόμο και να μπει στη δράση».

Ράνια Καπετανγιώργη, πρόεδρος Συλλόγου Μικρών και Αυτοαπασχολούμενων Εμπόρων Θεσσαλονίκης: «Δεν παλεύουμε απλά και μόνο ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και για την αναπλήρωση των απωλειών μας. Παλεύουμε και προβάλλουμε και τη διέξοδο από τη βαρβαρότητα, το μόνο δρόμο ανάπτυξης που μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες μας. Τα περισσότερα σωματεία στη Θεσσαλονίκη είναι ουσιαστικά αδρανή και οι τοπικές Ομοσπονδίες, εκτός από τα καθιερωμένα μηνιάτικα ανούσια ΔΣ, συνδιαλέγονται με υπουργούς, "σφιχταγγαλιάζονται" με βουλευτές. Από τη μια μεριά είναι αυτή η αρνητική εικόνα, από την άλλη όμως είναι η εικόνα με τη μεγάλη συμμετοχή των ΕΒΕ στην πανελλαδική απεργία του Φλεβάρη, που μας δείχνει ότι υπάρχουν απότομες εξάρσεις, μορφές αντίδρασης που αν δεν συνοδεύονται από δομή και οργάνωση δεν θα παίρνουν μόνιμα χαρακτηριστικά αγώνα. Μεταξύ των άμεσων στόχων που έχουμε θέσει για το επόμενο διάστημα, μέσα από τις επαφές και τις συσκέψεις με τους τοπικούς Συλλόγους Γυναικών της ΟΓΕ, επιδιώκουμε με κοινή ανακοίνωση να αναδείξουμε, μεταξύ άλλων, όσα προβλέπει ο αντιασφαλιστικός νόμος 4387/2016 και τον εκμηδενισμό των συντάξεων χηρείας. Επίσης στοχεύουμε να εμπλουτίσουμε με νέες μορφές την κοινή δράση για την κυριακάτικη αργία, μαζί με τους εμποροϋπάλληλους».

Γιώργος Ευθυμίου, από τη Γραμματεία Ιωαννίνων της ΠΑΣΕΒΕ: «Σε μεγάλο βαθμό καταφέραμε να παρεμβαίνουμε και να ενημερώνουμε τους συναδέλφους για κάθε ζήτημα που προκύπτει, με ανακοινώσεις, παρεμβάσεις στα τοπικά ΜΜΕ, με περιοδείες κυρίως στην αγορά της πόλης, με οργάνωση κινητοποιήσεων, όχι μόνο για τα κεντρικά ζητήματα. Σε ικανοποιητικό βαθμό η ΠΑΣΕΒΕ είναι πλέον όχι μόνο γνωστή στην πόλη, αλλά στην επαφή μας με τους συναδέλφους βλέπουμε ότι και κύρος έχουμε αποκτήσει, και με ενδιαφέρον όλο και περισσότεροι περιμένουν να κουβεντιάσουν μαζί μας. Αναγνωρίζεται από τους συναδέλφους η αγωνιστική μας στάση και κατανοείται, αργά και βασανιστικά βέβαια, ότι μόνο η ΠΑΣΕΒΕ μπορεί να αποτελέσει το στήριγμα κάθε αυτοαπασχολούμενου και μικρού ΕΒΕ. Στο επίπεδο της Κοινωνικής Συμμαχίας τα βήματα είναι αργά, αλλά η επιτυχία των ταξικών δυνάμεων στο Εργατικό Κέντρο της πόλης μας και η αντίστοιχη ανατροπή στον Εμπορικό Σύλλογο, με την κατάκτηση της απόλυτης πλειοψηφίας από τις δυνάμεις μας, θεωρούμε ότι θα βοηθήσει τη δουλειά μας σε αυτό το επίπεδο, και αυτό ήδη φαίνεται από την επιτυχία τόσο της κινητοποίησης για την κυριακάτικη αργία, όσο και της απεργίας στις 17/5, που ο Εμπορικός Σύλλογος κήρυξε απεργία με σημαντική συμμετοχή τόσο στο κλείσιμο των καταστημάτων όσο και στην απεργιακή συγκέντρωση».

Δημήτρης Βασιλάκης, από τη Γραμματεία Ηρακλείου της ΠΑΣΕΒΕ: «Στην περιοχή μας προσπαθήσαμε να αναδείξουμε το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό, την κυριακάτικη αργία, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αλλά και ζητήματα όπως η ρύθμιση αυθαιρέτων, προβλήματα σχολικής στέγης, παρεμβάσεις για επανασυνδέσεις ρεύματος. Προκύπτει πως αν δεν σηκώσουμε εμείς τη σημαία του αγώνα στις δουλειές μας, στα σωματεία, στο γενικό μας περίγυρο, αν δεν δώσουμε εμείς το σύνθημα της αντίστασης και της ανυπακοής, κανένας άλλος δεν θα το κάνει».

Νίκος Βουρλάκης, πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Χανίων: «Οσο αυξάνεται η παρέμβασή μας, τόσο αυξάνεται και η επίθεση που δεχόμαστε από τους τοπικούς εκπροσώπους του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Εδώ ξεχνούν την όποια κομματική τους γραμμή και σύσσωμοι συνασπίζονται όχι σε κατ' ουσίαν πολιτική αντιπαράθεση πάνω στα υπαρκτά προβλήματα του κλάδου μας, αλλά σε μια στείρα προσπάθεια μαύρης προπαγάνδας για "ακομμάτιστο συνδικαλισμό", την ίδια στιγμή που σπέρνουν τον εφησυχασμό αλλά και την απογοήτευση στους συναδέλφους, με το γνωστό τροπάρι τού "δεν γίνεται τίποτα". Οταν πάλι δεν μπορούν να περάσουν τη γραμμή τους, κάνουν τα πάντα, φτάνοντας ακόμη και στη διάσπαση του συνδικαλιστικού φορέα, με τη δημιουργία κάποιου άλλου, για να έχουν τον πλήρη έλεγχο».

Θωμάς Πάτζος, πρόεδρος Σωματείου Ξυλουργών Αθήνας: «Ο κλάδος του ξύλου έχει υποστεί μεγάλη ζημιά και μείωση αυτά τα χρόνια, πολλοί συνάδελφοι έχουν αναγκαστεί να δουλεύουν "μαύρα" για να φέρουν ένα πιάτο φαΐ στην οικογένειά τους. Αυτοί είναι οι πρώτοι που χρειάζεται να έχουμε στα σωματεία μας και το κριτήριο δεν μπορεί να είναι αν έχουν δικαίωμα ψήφου, γιατί αυτό που θέλουμε είναι να αγωνιστεί ο αυτοαπασχολούμενος να μπει στον αγώνα. Κι αυτό όταν διαπιστώνουμε μάλιστα ότι ένα μέρος των συναδέλφων που σήμερα έχει δουλειά, θεωρεί πως στο επάγγελμα θα παραμείνουν οι "καλοί επαγγελματίες", συμφωνώντας έτσι εκ των πραγμάτων με τη θέση του ΣΕΒ, πως θα πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των αυτοαπασχολούμενων».

Σάββας Κυριακίδης, πρόεδρος Ομοσπονδίας Υποδηματοποιών Βιοτεχνών Ελλάδας: «Είμαστε ένας κλάδος που έχει βιώσει την κρίση στο πετσί του, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν δηλαδή άρχισε να παίρνει "σάρκα και οστά" το Μάαστριχτ. Από τις 2.800 επιχειρήσεις στο Λεκανοπέδιο - πολύ μικρές, μικρές, μεσαίες - το 1985, σήμερα μετά βίας είναι 300. Σαν Ομοσπονδία δεν εκτιμήσαμε έγκαιρα το πού πάει η κατάσταση, όμως προσπαθούμε το τελευταίο διάστημα και με αφετηρία την τρίμηνη καμπάνια της ΠΑΣΕΒΕ να αρχίσει να κινείται διαφορετικά η κατάσταση στον κλάδο. Στήθηκε μια ΠΑΣΕΒίτικη ομάδα, η οποία βέβαια πρέπει να αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα και να διευρυνθεί περισσότερο, να βάλει μετρήσιμους στόχους. Κινητοποιήθηκαν πιο συντονισμένα οι δυνάμεις μας, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η συμμετοχή στις αρχαιρεσίες των 26 σωματείων κατά 35% και 40%».

Θεόδωρος Κοντογεωργίου, μέλος ΔΣ του Εμπορικού Συλλόγου Καβάλας: «Κρίσιμη αιτία για την υποχώρηση του κινήματος ήταν και εξακολουθεί να είναι η κυριαρχία δυνάμεων που υιοθετούν τις αρχές της οικονομίας της αγοράς στα περισσότερα συνδικαλιστικά όργανα, εδώ και πολλά χρόνια. Αν και η δουλειά των αντιμονοπωλιακών δυνάμεων γίνεται σε αρνητικό συσχετισμό και με περιορισμένες, διάσπαρτες δυνάμεις, είναι αναγκαίο και εφικτό να γίνεται μια δουλειά προσέγγισης και γόνιμου διαλόγου με κάποια σωματεία όπου υπάρχουν καλύτερες επαφές και βάση συνεννόησης με συναδέλφους που εκτιμούν την αντιμονοπωλιακή γραμμή και την ΠΑΣΕΒΕ που την εκφράζει. Τα ποσοτικά άλματα στη δουλειά μας μπορούν να γίνουν μόνο μέσα από δουλειά με ποιοτικά χαρακτηριστικά, που πρέπει να προηγηθεί και απαιτεί χρόνο».

Νίκος Τσιμάρας, μέλος ΔΣ Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου Κεφαλονιάς - Ιθάκης: «Η αύξηση των δυνάμεών μας στις αρχαιρεσίες του Συλλόγου μας είναι αποτέλεσμα συστηματικής δουλειάς μέσα από δεκάδες κινητοποιήσεις και σε επαφή άνθρωπο τον άνθρωπο, προσπαθώντας να ξεπερνάμε και τις δικές μας αδυναμίες. Ετσι, θέτουμε πλέον ως στόχο όχι μόνο τη συνέχιση της παρέμβασής μας, αλλά να μπουν κι άλλες δυνάμεις στον αγώνα, αξιοποιώντας τη σημαντική "μαγιά" που έχουμε δημιουργήσει».