Τρίτη 16 Μάη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΒΟΥΛΗ
Μονιμοποίηση και εμβάθυνση της εργασιακής ζούγκλας

Στα Εργασιακά, με το νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή, η κυβέρνηση παγιώνει την εργασιακή ζούγκλα και προσθέτει νέα αντεργατικά μέτρα, ενισχύοντας τα όπλα της εργοδοσίας στον πόλεμό της κατά της εργατικής τάξης.

Ειδικότερα:

1. Με το άρθρο 16 η κυβέρνηση παγιώνει όλους τους αντεργατικούς νόμους για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις συμβάσεις, που έχουν ψηφιστεί μετά το 2011. Ειδικότερα, ρητά προβλέπεται ότι συνεχίζεται τουλάχιστον μέχρι τις 20/8/2018 «η αναστολή των αρχών της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης»! (Εισηγητική Εκθεση), ενώ πουθενά δεν προβλέπεται ότι και μετά την τυπική λήξη του μνημονίου θα υπάρξει επάνοδος στο προηγούμενο καθεστώς.

Επιπλέον, στο «συμπληρωματικό μνημόνιο», η κυβέρνηση δεσμεύεται να συγκροτήσει τους επόμενους μήνες (έως το Σεπτέμβρη του 2017) ένα «αξιόπιστο διοικητικό σύστημα για την εκτίμηση της αντιπροσωπευτικότητας» των οργανώσεων που υπογράφουν μια κλαδική ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση. Στην πράξη, δηλαδή, συγκροτείται από τώρα ο μηχανισμός που θα θέτει μόνιμα εμπόδια στη σύναψη κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και στη δυνατότητα επέκτασής τους σε ολόκληρο τον κλάδο ή το επάγγελμα, στο όνομα της «έλλειψης αντιπροσωπευτικότητας»...

Κατά τον ίδιο τρόπο, αφού δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά, παραμένει επ' αόριστον σε ισχύ όλο το άθλιο αντεργατικό πλαίσιο για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), που προβλέπουν η σχετική ΠΥΣ του 2012 και οι νόμοι που την ακολούθησαν. Κατ' επέκταση, διατηρούνται «στο γύψο» οι κατώτεροι μισθοί των 586 ευρώ μεικτά για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών και των 511 ευρώ μεικτά για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών.

2. Με το άρθρο 17, απελευθερώνονται ουσιαστικά πλήρως οι μαζικές ομαδικές απολύσεις για τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, δηλαδή η δυνατότητα των μεγάλων επιχειρήσεων να απολύουν πάνω από τα σημερινά «νόμιμα» όρια. Συγκεκριμένα, καταργείται η «διοικητική έγκριση», η οποία θα αντικατασταθεί απλώς με «μια διαδικασία κοινοποίησης» προς το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ). Ετσι, η απόφαση μιας μεγάλης επιχείρησης για μαζικές απολύσεις, που μπορεί να φθάνουν και το σύνολο του προσωπικού, «δεν προϋποθέτει εκ των προτέρων έγκριση»! Αντίθετα, η επιχείρηση θα ανακοινώνει στον ΟΑΕΔ τον κατάλογο των απολυθέντων και θα υποβάλλει ένα «κοινωνικό σχέδιο» για τις συνέπειες των απολύσεων και πιθανά μέτρα, όπως κατάρτιση - επανεκπαίδευση κάποιων απολυμένων κ.τ.λ.

Στην Εισηγητική Εκθεση, μάλιστα, ρητά αναφέρεται ότι η διάταξη αυτή συνιστά συμμόρφωση και με την πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ για την υπόθεση της «ΑΓΕΤ Ηρακλής». Επιβεβαιώνεται και έτσι, δηλαδή, ότι η διάταξη αφορά μαζικές απολύσεις πάνω από τα ισχύοντα όρια, όπως οι εκατοντάδες εργαζόμενοι που ήθελε να απολύσει μια κι έξω η εργοδοσία και στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Ακόμα πιο αποκαλυπτική είναι η πρόβλεψη πως ακόμα και στην περίπτωση που το ΑΣΕ δεν ικανοποιήσει το αίτημα μαζικών απολύσεων μιας επιχείρησης, αυτό δεν μπορεί να τις σταματήσει. Απλώς οι απολυμένοι θα μπορούν να επικαλεστούν τη γνωμάτευση αυτή στα δικαστήρια...

3. Με το άρθρο 49 προωθείται η παραπέρα ενίσχυση του εργασιακού μεσαίωνα, με την ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.

Συγκεκριμένα, επιτρέπεται η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων όλες τις Κυριακές από το Μάη έως τον Οκτώβρη (εκτός από τη δεύτερη Κυριακή του Αυγούστου) στο δήμο Αθηναίων, σε περιοχές του δήμου Πειραιά, στο νότιο παραλιακό μέτωπο του Λεκανοπεδίου Αττικής, στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης και στην περιοχή γύρω από το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος». Παράλληλα, αφαιρούνται οι περιορισμοί ως προς το μέγεθος και τον τύπο των καταστημάτων που μπορούν να λειτουργούν την Κυριακή, ενώ προβλέπεται η λειτουργία των καταστημάτων για ακόμα περισσότερες Κυριακές με «αιτιολογημένη απόφαση» του αντιπεριφερειάρχη, «λαμβανομένων υπόψη των τοπικών ιδιαιτεροτήτων που σχετίζονται με την οικονομική δραστηριότητα της περιοχής», με βάση δηλαδή τις «τοπικές ιδιαιτερότητες» των συμφερόντων του κεφαλαίου.

4. Με το άρθρο 20, ενισχύονται παραπέρα τα όπλα της εργοδοσίας απέναντι στις απεργίες, με έμμεση νομιμοποίηση της εργοδοσίας να εφαρμόζει την ανταπεργία («λοκ άουτ»), καθώς θεσπίζεται διάταξη που προβλέπει η ίδια διαδικασία «ταχείας εκδίκασης» εργοδοτικών προσφυγών στα δικαστήρια ενάντια στη νομιμότητα απεργιών, να εφαρμόζεται και για «διαφορές που απορρέουν από την εφαρμογή του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα σε περίπτωση κήρυξης απεργίας».

Δηλαδή, με τις ίδιες «fast track» διαδικασίες που κρίνουν παράνομες και καταχρηστικές τις περισσότερες απεργίες, ο εργοδότης θα μπορεί να επικαλείται το εν λόγω άρθρο του Αστικού Κώδικα και να εξασφαλίζει να μην πληρώνει μισθό σε όσους δεν απεργούν - κατά τη διάρκεια μιας απεργίας στην επιχείρηση - ασκώντας με τον τρόπο αυτό πίεση στους απεργούς. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα οιονεί λοκ - άουτ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους αγώνες των εργαζομένων.

Παράλληλα, αναμένεται νέα νομοθετική παρέμβαση για τους όρους προκήρυξης απεργιών, καθώς στο κείμενο του «συμπληρωματικού μνημονίου» η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι στην επόμενη «αξιολόγηση» «θα υιοθετήσει νομοθεσία για την αύξηση της απαρτίας για την προκήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμια σωματεία στο 50%», προδιαγράφοντας την επιβολή νέων εμποδίων στην προκήρυξη απεργιών.

5. Με το άρθρο 18, διευρύνονται οι λόγοι που μια επιχείρηση μπορεί να απολύσει συνδικαλιστές. Στον ήδη μακρύ κατάλογο προστίθενται οι περιπτώσεις κλοπής ή υπεξαίρεσης, αλλά και η «αδικαιολόγητη απουσία» του συνδικαλιστή πάνω από 7 μέρες. Κι αν οι προβλέψεις αυτές φαντάζουν ενδεχομένως «λογικές», συνδικαλιστές και εργαζόμενοι έχουν πικρή πείρα για το πώς πολλές φορές στήνονται τέτοιου είδους «κατηγορίες» από την εργοδοσία, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις αγώνων σε χώρους εργασίας.

6. Συναφές με το παραπάνω είναι και το άρθρο 19: Με το πρόσχημα του «εξορθολογισμού» των συνδικαλιστικών αδειών, παρεμβαίνει σε αυτήν τη φάση κυρίως στις συνδικαλιστικές άδειες στις πρώην ΔΕΚΟ, ανοίγοντας ωστόσο δρόμο για πιο γενικευμένες μειώσεις των συνδικαλιστικών αδειών. Με πρόσχημα εκφυλιστικές καταστάσεις που καλλιέργησε ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, στρώνεται το έδαφος για την επιβολή πρόσθετων εμποδίων στους συνδικαλιστές του ταξικού εργατικού κινήματος, στη δυνατότητά τους να ενημερώνουν εργαζόμενους και να συμβάλλουν στην οργάνωση της πάλης.

Σοβαρά ερωτήματα προκαλεί και η δέσμευση της κυβέρνησης, στο «συμπληρωματικό μνημόνιο», να προχωρήσει το επόμενο διάστημα στη δημιουργία ηλεκτρονικού μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων, εργαλείο που μπορεί να αξιοποιηθεί για το «φακέλωμα» των εργαζομένων.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ