Σε πρόσφατο εβδομαδιαίο Δελτίο του ΣΕΒ, αναγόταν σε «κυρίαρχο ζητούμενο» η αλλαγή στο μείγμα της δημοσιονομικής διαχείρισης, με κατεύθυνση τις φορολογικές ελαφρύνσεις προς το εγχώριο κεφάλαιο, με τη «μείωση της υπερφορολόγησης των συνεπών φορολογουμένων και των οργανωμένων επιχειρήσεων». Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι εγχώριοι βιομήχανοι αξιώνουν τη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», που παραπέμπει ευθέως στην περαιτέρω καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου μισθωτών - συνταξιούχων, ζήτημα που βρίσκεται στο επίκεντρο της διαπραγμάτευσης για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης». Στο ίδιο δελτίο, οι βιομήχανοι ξεκαθάριζαν ότι «απαιτείται η στοχευμένη μετεξέλιξη του ασφαλιστικού και προνοιακού συστήματος προς ένα πιο ανταποδοτικό σύστημα εισφορών και συντάξεων», συστήνοντας ουσιαστικά παρεμβάσεις που αφορούν στο ύψος των σημερινών συντάξεων, αλλά και την περαιτέρω διάλυση των προνοιακών επιδομάτων σε λαϊκές οικογένειες. Μόλις χτες, όμως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος δήλωνε (newpost.gr) ότι «η μείωση του αφορολόγητου είναι μια από τις κλασικές εμμονές του ΔΝΤ, το οποίο έχει μια συγκεκριμένη θεώρηση, σύμφωνα με την οποία η φορολογική βάση δεν είναι αρκούντως διευρυμένη...». Οχυρώνονται πίσω από το ΔΝΤ, για να περάσουν με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις μέτρα που απαιτούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Με τον τρόπο αυτό, δεν πιστοποιούν μόνο την προσήλωσή τους στη διαχείριση των εργοδοτικών συμφερόντων, αλλά και την ικανότητά τους να χειραγωγούν με ψέματα και τεχνάσματα τη λαϊκή αγανάκτηση για την πολιτική τους.