«Κανείς δεν γνωρίζει εάν και πότε θα έρθει ανάπτυξη, και πόσο ισχυρή θα είναι, καθώς και ποιο είναι το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος που οδηγεί στην έξοδο από την κρίση».

Αυτό επισημαίνει ο ΣΕΒ στο «εβδομαδιαίο δελτίο» του, ενώ ταυτόχρονα επιβεβαιώνει το γεγονός ότι το ΔΝΤ, μέσω της πρόσφατης έκθεσης για την ελληνική οικονομία, ανέλαβε να παίξει το ρόλο του «λαγού» σε ό,τι αφορά την ικανοποίηση πάγιων αξιώσεων του κεφαλαίου, στο πλαίσιο των νέων αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνονται στη δεύτερη «αξιολόγηση».

Οπως τονίζει χαρακτηριστικά ο ΣΕΒ, «το ΔΝΤ εστιάζει σε τέσσερις πολιτικά ενοχλητικές αλήθειες» και συγκεκριμένα:

1) Στα δημοσιονομικά απαιτείται αλλαγή στο μείγμα πολιτικής με στοχευμένη μείωση του αφορολογήτου ορίου, καθώς και του μη μισθολογικού κόστους (...), έτσι ώστε «να αντιστραφεί η υπερφορολόγηση που εμποδίζει την ανάκαμψη και να περιορισθεί ο αριθμός των εν δυνάμει φορολογουμένων που δεν πληρώνει φόρο (είναι το 50% του συνόλου σήμερα)».

Πρόκειται για την περαιτέρω σύνθλιψη ή ακόμη και κατάργηση του αφορολόγητου ορίου που έχει απομείνει για μισθωτούς και συνταξιούχους, πρόταση που ήδη έχει βάλει στο τραπέζι ο ΣΕΒ. Κατεύθυνση, δηλαδή, είναι η επιβολή άμεσων φόρων στα λαϊκά νοικοκυριά, ακόμη και για εισοδήματα χαμηλότερα από τα όρια της επίσημης φτώχειας, σε συνέχεια, βέβαια, της φοροληστείας που συντελείται μέσω των έμμεσων φόρων στη λαϊκή κατανάλωση.

Η πρόκληση έχει και συνέχεια, καθώς οι βιομήχανοι συνδέουν τη μείωση του αφορολόγητου ορίου (και τους πρόσθετους φόρους που θα περιέλθουν στο κρατικό ταμείο) με τις ελαφρύνσεις στο «μη μισθολογικό κόστος», δηλαδή με τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών...

2) Το «έλλειμμα του συνταξιοδοτικού συστήματος», ακόμη και μετά την πρόσφατη ασφαλιστική μεταρρύθμιση, διαμορφώνεται σε 10% του ΑΕΠ,«και συνεπώς πρέπει να μειωθεί περαιτέρω για να υπάρξει δημοσιονομικός χώρος ώστε να καταπολεμηθεί η επίπτωση της ανεργίας και της φτώχειας στο βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού και να καλυφθούν οι κοινωνικές ανάγκες, κυρίως στον τομέα της Υγείας».

Οι βιομήχανοι βάζουν πλάτες στην παραπέρα μείωση και των σημερινών συντάξεων, επικαλούμενοι τα προγράμματα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας με ψίχουλα, τα οποία, όπως επιβεβαιώνεται, θα «εξοικονομούνται» από την ένταση της επίθεσης σε βάρος συνολικά των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

3) Να αντιμετωπιστούν κατά προτεραιότητα τα προβληματικά δάνεια και να αρθούν οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων για να επιστρέψει η ρευστότητα στην αγορά, καθώς και να επιταχυνθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η ανάκαμψη της οικονομίας.

Πρόκειται για την επιβολή των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, προκειμένου στη συνέχεια να απελευθερωθούν κεφάλαια για τη χρηματοδότηση των «ανταγωνιστικών» επιχειρήσεων.

4) «Δεν μπορεί να αφεθεί η βιωσιμότητα του χρέους στην αβέβαιη επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης χωρίς ρύθμιση του χρέους και, ταυτόχρονα, να διατηρούνται πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ στο διηνεκές, όταν η ανεργία αναμένεται να κυμανθεί σε διψήφιο επίπεδο μέχρι τα μέσα του αιώνα!», καταλήγει ο ΣΕΒ, με την επισήμανση ότι «η επιδίωξη πρωθύστερης ρύθμισης του χρέους είναι προφανώς επιθυμητή, σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί να είναι υποκατάστατο των προσπαθειών νοικοκυρέματος της οικονομίας που στηρίζονται στις δικές μας δυνάμεις».

Σε αυτό το πλαίσιο, η επιζητούμενη μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα αποσκοπεί στην απελευθέρωση κεφαλαίων που σήμερα πηγαίνουν στην εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, προκειμένου να κατευθυνθούν στο εγχώριο κεφάλαιο, με νέες κρατικές επιδοτήσεις, ελαφρύνσεις, απαλλαγές κ.ο.κ.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «κατ' ελάχιστον, η χώρα θα πρέπει να επιδείξει διατηρήσιμη δημοσιονομική πειθαρχία, ακόμη και με μικρά αλλά σταθερά πρωτογενή πλεονάσματα, καθώς και αξιοπιστία στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, ώστε να μπορέσει, μια ώρα αρχύτερα, να αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές. Ολα τα άλλα έπονται»...