«Το φιάσκο ως ευκαιρία» | Πατριδογνωμόνιο | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Το φιάσκο ως ευκαιρία»

Την ώρα που στην ελληνική αστυνομία άλλαζαν τα ηγετικά πόστα μετά το φιάσκο Πάσσαρη, στη γειτονική Ιταλία ξηλώνονται τρεις στρατηγοί των καραμπινιέρων για τα αιματηρά επεισόδια της Γένοβας. Οι φευγάτοι για διακοπές πολίτες, πλανώνται πλάνην οικτράν αν θεωρούν ότι μπορεί ένα σύστημα αξιών, μια πολιτική γραμμή, μια κοινωνική επιλογή που απαιτούν Σώματα Ασφαλείας βαθιά αντιλαϊκά, προσανατολισμένα στην υπεράσπιση συμφερόντων μιας άρχουσας τάξης, να αυτοκαθαρθούν με μερικές αλλαγές προσώπων.

Αλλωστε είναι αυτό καθαυτό το καπιταλιστικό σύστημα πάντα έτοιμο να θυσιάσει «αναλώσιμους» υπηρέτες του, προβάλλοντας και αξιοποιώντας την εικόνα του αφέντη που μπορεί ενίοτε να αναγνωρίσει τα λάθη του και να αυτο... τιμωρείται εξουδετερώνοντας την οργή, την αγανάκτηση και την οργανωμένη αντίδραση των θυμάτων του, δηλαδή του λαού.

Την ίδια στιγμή οι πολιτικοί υπεύθυνοι της Αστυνομίας αδράχνουν την ευκαιρία του φιάσκου Πάσσαρη για να αναγγείλουν τις διαβόητες διαρθρωτικές αλλαγές που χρειάζονται για να χτίσουν την Αστυνομία του μέλλοντός τους. Γιατί είναι χαρακτηριστική η σύγκριση με άλλες εποχές, πολύ πρόσφατες, της ίδιας κυβέρνησης και πολιτικής. Σχέδια «αποτυχημένα» αντιμετώπισης κακοποιών δεν εξέλειπαν. Αλλά δεν ήταν ο καιρός για μια Αστυνομία απολύτως κατασταλτική, έτοιμη να αντιμετωπίσει τις αναρίθμητες «Γένοβες» της καθημερινότητας. ?Η μήπως ξεχνιούνται οι αλαζονικές δηλώσεις των υπευθύνων όταν τα ΜΑΤ λιάνιζαν διαδηλωτές, νέους, γέρους, γυναίκες και παιδιά με ορατή «αποτελεσματικότητα».

Προσοχή σύντροφοι. Κάτι τέτοιες ιστορίες τύπου Πάσσαρη που καλλιεργούν το κλίμα περί «εξευτελισμού» της ΕΛ.ΑΣ, που υπερτονίζουν την ανάγκη για εκπαίδευση και εξοπλισμούς, προεξασφαλίζουν το απαιτούμενο ποσοστό ανοχής και άγνοιας, νάρκωσης του λαού, για την υφή και τον προσανατολισμό των διατυμπανιζόμενων αλλαγών. Πρώτα θύματα οι ίδιοι οι απλοί αστυνομικοί που δεν μπήκαν στο Σώμα για να ξυλοκοπούν τους φίλους, τους συγγενείς και τους συμπατριώτες τους. Ούτε για να πεθαίνουν αντιμέτωποι μ' ένα οργανωμένο έγκλημα και μικρές και μεγάλες μαφίες που ανθούν και πολλαπλασιάζονται στον κολοφώνα της καπιταλιστικής σήψης. Αυτοί πρώτοι θα καταλάβουν στο πετσί και τη ζωή τους ποια Αστυνομία θα χτίσουμε με προσχήματα πότε ικανούς στην επιβίωση κακοποιούς ή μεγαλεπήβολους ολυμπιακούς σχεδιασμούς. Κι όταν θα εκλείψουν τα καλόπαιδα του υποκόσμου, που δεν είναι δα όσοι κι εμείς, θα φανεί ο στοχοποιημένος ύπουλα εχθρός. Ο στριμωγμένος στη γωνιά λαός.

Αλήθεια, αναρωτηθείτε τι θα κάνει και ποια Αστυνομία όταν ξεσπάσει εμφύλιος αγώνας επιβίωσης για το νερό στον ξεραμένο κάμπο; Τι θα πράξουν τα Σώματα Ασφαλείας και οι ειδικές δυνάμεις όταν θα καταντήσουν εχθροί οι στεγνωμένοι αγρότες; Οταν θα πραγματοποιήσουν την απειλή τους οι κάτοικοι του τάδε ή του δείνα χωριού ότι θα επιδιώξουν την εκδίωξη και του τελευταίου μετανάστη, κι ενδεχομένως θύματος του κακοποιού συμπατριώτη του Αλβανού;

Θα αποκτήσουν το δικαίωμα να πυροβολούν ευκολότερα, καλύτερα εκπαιδευμένοι και νομικώς προστατευμένοι οι αστυνομικοί μας. Θα συρρικνωθούν οι διαδηλώσεις σε δυο τρία πεζοδρόμια και σε «συσκευασίες» ανεκτές και χειραγωγήσιμα μεγέθη. Κι άμα πιαστεί ο κάθε Πάσσαρης, θα πυροβολείται ο κάθε επικίνδυνος διαδηλωτής κι ο κάθε υπεύθυνος διαδήλωσης. Το 'χουμε ξαναδεί το έργο. Η διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της καταστολής συνδυάζεται πάντα με τη διεύρυνση του κύκλου των υπόπτων. Κι όταν όλοι, πλην των αφεντικών, θα είμαστε ύποπτοι και ασφυκτικά περιορισμένοι στην υπηρεσία τους, τότε όλοι θα είναι -δε θα είμαστε βεβαίως-περήφανοι για την... αποτελεσματικότητα της Αστυνομίας τους.

Η εξυγίανση μιας κοινωνίας δε γίνεται διά της κατασταλτικής Αστυνομίας. Γίνεται με την πάταξη όλων εκείνων των πολιτικών που κάνουν έναν νέο υγιή άντρα σαν τον Πάσσαρη εγκληματία, τον άλλον κλέφτη, τον παραπέρα ναρκέμπορα, απατεώνα, μαφιόζο, φονιά. Οποιος υπακούει σ? αυτές τις πολιτικές τρέφει τους στόχους που επιζητούν οι δήμιοί του. Οποιος αντιστέκεται και τις ανατρέπει έχει τουλάχιστον μια ευκαιρία να ζήσει σε μια κοινωνία όπου δε θα απειλείται ούτε από τον Πάσσαρη ούτε από την Αστυνομία.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ