Μέσα σε ελάχιστο χρόνο από την ημέρα που παρέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εσωτερικών, ο Κλαούντιο Σκατζιόλα κατόρθωσε να συγκεντρώσει τα πυρά της ιταλικής αντιπολίτευσης και κυρίως την οργή της οικουμένης, καθώς ήταν ο άνθρωπος που έφερε ακέραια και άμεση την ευθύνη για το αίμα που χύθηκε στους δρόμους της Γένοβας. Παραλίγο να γίνει και ο αποδιοπομπαίος τράγος αλλά διασώθηκε στη διάρκεια της συζήτησης πρότασης μομφής εναντίον του, αφού η διαδικασία εξελίχθηκε να είναι τυπική.

Εντούτοις, μόνο τυπική δεν είναι μια άλλη διαδικασία. Αυτή της εξερεύνησης των αιματηρών γεγονότων της Γένοβας με σχεδόν αποκλειστική ευθύνη της αστυνομίας, όχι γιατί η ιταλική κυβέρνηση δε θα το ήθελε, αλλά γιατί τα ίδια τα γεγονότα είναι τόσο εξόφθαλμα που δεν μπορούν καν να αποκρυφτούν. Οπως π.χ., η έφοδος της αστυνομίας στο Κέντρο Τύπου του Κοινωνικού Φόρουμ της Γένοβας με την καταστροφή και κατάσχεση αποδεικτικού υλικού, που κατέγραφε όχι μόνο τις ωμότητες και την αγριότητα των αστυνομικών οργάνων αλλά και τις προβοκάτσιες. Προβοκάτσιες που ενορχήστρωσαν και έφεραν εις πέρας, προκειμένου να δημιουργηθούν επεισόδια που θα επέτρεπαν και θα νομιμοποιούσαν τη σχεδιασμένη εκ των προτέρων επιχείρηση καταστολής, ακόμη και εξόντωσης των διαδηλωτών.

Και εάν η υπόλοιπη «Ευρώπη», εκδηλώνει τον αποτροπιασμό της για τη δολοφονική στάση της ιταλικής αστυνομίας, είναι μόνο και μόνο για να θολώσει τα νερά και να φανεί πιο διαλλακτική και ίσως να διασωθεί από την οργή και την κατακραυγή που ξεχειλίζει από τη μία άκρη της Ευρώπης ως την άλλη. Εξάλλου, η «Ευρώπη», δηλαδή η ΕΕ, είναι στην ουσία ο ηθικός αυτουργός καθώς ο Σκατζιόλα απλά εφάρμοσε - ίσως με περισσότερη θέρμη ως νεόκοπος - αυτά που αποφάσισαν οι υπουργοί Εσωτερικών της ΕΕ.