Η Καθαριότητα ήταν από τους πρώτους τομείς που χρησιμοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις για τη διείσδυση των εργολαβικών εταιρειών σε υπηρεσίες του Δημοσίου και κατά συνέπεια για το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας, συνολικά για τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς. Βασικοί χώροι όπου εφαρμόζεται αυτή η πολιτική και επεκτάθηκαν τα προηγούμενα χρόνια οι ελαστικές μορφές απασχόλησης στην Καθαριότητα είναι τα δημόσια σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία.

Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει στην εντατικοποίηση της εργασίας και στην ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης ακόμα και για τους μόνιμους εργαζόμενους, στην αντιμετώπιση τμήματος των καθαριστών/-στριών σαν «εργολάβους» από το κράτος και τους οργανισμούς του, στη δραστηριοποίηση μεγάλων εργολαβικών εταιρειών που μεταφέρουν από τη μια επιχείρηση στην άλλη τους εργαζόμενους, χωρίς αποζημιώσεις, με χαμηλούς μισθούς και με την εργοδοτική τρομοκρατία να κυριαρχεί στους χώρους δουλειάς, προσπαθώντας να εμποδίσουν ή και να απαγορεύσουν τη συνδικαλιστική δράση.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει απαρέγκλιτα την ίδια αντεργατική πολιτική, διατηρώντας με διάφορους τρόπους και μορφές το καθεστώς της εργασιακής και πολιτικής ομηρίας χιλιάδων εργαζομένων. Τα μέτρα που μέχρι στιγμής έχει πάρει (όπως η δυνατότητα σύναψης ατομικών συμβάσεων μίσθωσης έργου στα νοσοκομεία) και οι προτάσεις που κάνει (δημιουργία ΚΟΙΝΣΕΠ) δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να «νομιμοποιούν» την παραπέρα ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών και να ανακυκλώνουν την ανεργία.