Ξεκίνησε χτες και ολοκληρώνεται αύριο το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγ. Πετρούπολης (SPIEF) - κάτι σαν το ρωσικό Νταβός - που διοργανώνεται κάθε χρόνο τα τελευταία 20 χρόνια και αποτελεί άλλη μια συνάντηση αστών πολιτικών και επιχειρηματιών, προβάλλει τα ιδιαίτερα συμφέροντα της ρωσικής αστικής τάξης και των ρωσικών μονοπωλιακών ομίλων, στη σύνδεση και τον ανταγωνισμό τους με μονοπώλια άλλων ισχυρών χωρών σε διάφορους τομείς, ενώ εκεί κλείνονται και οι μπίζνες μεταξύ τους. Φέτος τιμώμενη χώρα είναι η Ιταλία, ενώ συμμετέχει και γι' αυτό ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας, Μάτεο Ρέντσι. Αίσθηση προκαλεί επίσης η συμμετοχή (που δέχτηκε επικρίσεις) του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, εξαιτίας των τεταμένων σχέσεων ΕΕ - Ρωσίας με αφορμή τη σύγκρουση στην Ουκρανία.

Φετινός γενικός τίτλος του Φόρουμ είναι «Στο κατώφλι μιας νέας οικονομικής πραγματικότητας» και βεβαίως αυτό που απασχολεί τους συμμετέχοντες πολιτικούς και εκπροσώπους επιχειρηματικών ομίλων (που καταβάλλουν ως κόστος συμμετοχής από 6.500 έως 8.500 δολάρια), είναι το πώς θα έρθει η πολυπόθητη ανάκαμψη στην καπιταλιστική οικονομία, με δεδομένη βεβαίως τη διαρκή επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Ετσι και στο καλωσόρισμα στο Φόρουμ, από τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, προβάλλεται η Ρωσία ως χώρος μακροχρόνιων επενδύσεων και τα ρωσικά μονοπώλια ως εταίροι για την αμοιβαία κερδοφορία, παρά τις διαφορές που υπάρχουν. Ο Ρώσος Πρόεδρος καλεί στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο «σε στοχευμένες δράσεις που θα αποσκοπούν σε μια διατηρήσιμη και ισορροπημένη ανάπτυξη» και προσθέτει ότι «είναι ζωτικής σημασίας να δουλέψουμε μαζί για να υπάρξουν νέες προοπτικές ανάπτυξης, με πλήρη αξιοποίηση όλου του δυναμικού της βιομηχανίας, της επιστήμης, της τεχνολογίας, των καινοτομιών για τα έθνη μας και για τη δυναμική των διεθνών ενοποιητικών δομών. Πρέπει να αντιδράσουμε πιο αποφασιστικά στις διευρυμένες ανάγκες της αγοράς και των μετασχηματισμών που σημειώνονται σε τεχνολογικό επίπεδο». Φυσικά, όλα αυτά στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομίας, που σημαίνει κόντρα στα συμφέροντα των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου και τις διευρυμένες ανάγκες τους.

Και το ίδιο το πρόγραμμα του Φόρουμ δείχνει ποιες είναι οι στοχεύσεις της ρωσικής αστικής τάξης, μέσα από τις διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις και συμμαχίες που συμμετέχει. Γίνονται συναντήσεις σε επίπεδο «G20», δηλαδή των 20 πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, σε επίπεδο BRICS (η ένωση των Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας, Νότιας Αφρικής), της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σαγκάης. Επίσης, υπάρχουν συναντήσεις επιχειρηματιών της Ρωσίας και χωρών της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής. Κύρια επιδίωξη είναι η διεύρυνση του ρόλου των ρωσικών μονοπωλίων στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία.

Χαρακτηριστικό, επίσης, είναι, όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, ότι στο Φόρουμ συμμετέχουν κορυφαία στελέχη από 230 ξένες εταιρείες, όπως ενδεικτικά: η HSBC και η PwC του Ηνωμένου Βασιλείου, οι γερμανικές Siemens και Volkswagen, η ιταλική ενεργειακή Enel και η Pirelli, η ενεργειακή αγγλο-ολλανδική Royal Dutch Shell, η γαλλική Societe Generale, η Schneider Electric και η Total από τη Γαλλία, η Glencore από την Ελβετία, η Mitsui από την Ιαπωνία και η Alibaba Κίνας. Επίσης, από τις ΗΠΑ η ExxonMobil, η Caterpillar, η International Paper και άλλες.

Ηδη έγινε γνωστό ότι η ρωσική Gazprom υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με την Shell, για δημιουργία σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου στη Θάλασσα της Βαλτικής, επίσης ότι η ρωσική Rosneft και ιταλική ENI υπέγραψαν συμφωνία για κοινές γεωτρήσεις στη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσα του Μπάρεντς, ενώ η Rosneft υπέγραψε επίσης επέκταση της συμφωνίας με την πολωνική PRN Orlen για την προμήθεια της Τσεχίας με ρωσικό πετρέλαιο.

Επίσης, μιλώντας χτες σε πάνελ του Φόρουμ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. Κ. Γιούνκερ, που συναντήθηκε χτες με τον Πρόεδρο Πούτιν, τάχθηκε υπέρ του διαλόγου ΕΕ και Ρωσίας, «παρά τις διαφορές, που δεν πρέπει να αγνοηθούν».

Σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «οι σχέσεις των δύο πλευρών δεν έχουν υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά» και εκφράζοντας ουσιαστικά εκείνη τη μερίδα του ευρωενωσιακού κεφαλαίου που βλέπει ζημιές από την επιβολή των κυρώσεων στη Ρωσία, είπε ότι το θέμα των κυρώσεων θα συζητηθεί τις προσεχείς βδομάδες στην ΕΕ. Μίλησε επίσης για «αλληλεξάρτηση των οικονομιών και ανάγκη για διάλογο» για τις μεγάλες προκλήσεις, όπως χαρακτήρισε τη «μετανάστευση, την κλιματική αλλαγή, την ανισότητα, το έγκλημα στον κυβερνοχώρο, που απαιτούν τη συνεργασία μεταξύ όλων των εθνών που φιλοδοξούν να ζήσουν σε ειρήνη, ευημερία και κοινωνική δικαιοσύνη». Βέβαια, όλα αυτά στον κόσμο του ιμπεριαλισμού και του σφοδρού ανταγωνισμού των μονοπωλίων και ειδικά από τον κορυφαίο εκπρόσωπο μιας από τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες, είναι απλά φληναφήματα.

Κατά τ' άλλα, ο Γιούνκερ είπε ότι δεν μπορεί να γίνει μεν αποδεκτή η ενσωμάτωση της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης από τη Ρωσία, αλλά και ότι ο ουκρανικός λαός έχει δικαίωμα να αποφασίσει πώς θέλει να είναι η χώρα του, ενώ στάθηκε στο γεγονός ότι πρέπει να τηρηθεί η συμφωνία του Μινσκ απ' όλες τις πλευρές. Βεβαίως, αυτός ο προσωρινός συμβιβασμός για τη σύγκρουση στην Ουκρανία δεν αλλάζει το γεγονός ότι η αντιπαράθεση για την Ενέργεια, τους δρόμους μεταφοράς της, τις αγορές και τις σφαίρες επιρροής δεν πρόκειται να σταματήσει. Ωστόσο, ο Γιούνκερ είναι από αυτούς τους αστούς πολιτικούς που ισχυρίζονται ότι μπορεί να υπάρξει συγκερασμός συμφερόντων. Γι' αυτό επικρότησε τη στάση της Ρωσίας στη Συρία και το Ιράν και την «κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων» και σημείωσε ότι «η αρχή της βελτίωσης της σχέσης της Ρωσίας με την ΕΕ μπορεί να ξεκινήσει από το ζήτημα της Ουκρανίας».

Στην ίδια γραμμή της «συνεννόησης ΕΕ και Ρωσίας» κινήθηκε και ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, που συμμετείχε σε συζήτηση του Φόρουμ και μάλιστα το επέκτεινε παίρνοντας υπόψιν του και τη διένεξη Ρωσίας - Τουρκίας. Είπε χαρακτηριστικά ότι θα «μπορούσε να χτιστεί ένας ενιαίος χώρος Ρωσίας - ΕΕ - Τουρκίας, που θα αφορούσε 800 εκατομμύρια ανθρώπους. Θα μπορούσε να έχει τρία συστατικά: την πολιτική σε ανώτερο επίπεδο, την ασφάλεια και την οικονομική συνεργασία». Είναι χαρακτηριστικό ότι διάφορες δυνάμεις ενεργοποιούνται ώστε να ξεπεραστούν εμπόδια στη δράση των μονοπωλίων.