Μπόλικη η φιλολογία των ημερών, σχετικά με την κατηφόρα του χρηματιστηριακού δείκτη και τους εκατοντάδες χιλιάδες «εγκλωβισμένους» και στον ένα ή άλλο βαθμό «χαμένους μικροεπενδυτές». Ολως περιέργως, όμως, η ουσία ξεφεύγει από τους φιλολογούντες - τουλάχιστον, από τη συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία τους - είτε είναι δημοσιογράφοι, είτε πολιτικοί, είτε οικονομικοί αναλυτές, κλπ., κλπ. Γεγονός, βέβαια, το οποίο δεν είναι τυχαίο. Αν παραδεχτούν, ότι το χρηματιστήριο είναι, πρώτα και κύρια, ένας μηχανισμός που βρίσκεται στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου και αξιοποιείται για τη συγκέντρωση των λαϊκών αποταμιεύσεων στα δικά τους χέρια, τότε πάνε στράφι όλες οι... αναλύσεις, οι προβλέψεις, κλπ., κλπ.. Ουσιαστικά,... χάνουν τη δουλιά τους οι άνθρωποι, χώρια που πρέπει να παραδεχτούν ότι αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η ουσία, όμως, αυτή είναι και δε θα σταματήσουμε στιγμή να τη φωνάζουμε. Σε πείσμα όσων συμβουλεύουν, με... ύφος δέκα καρδιναλίων και... περίσκεψη εκατό οικονομολόγων, ότι το χρηματιστήριο θέλει ψυχραιμία, προσεκτική μελέτη των εταιριών και των μετοχών τους και ανάλογη τοποθέτηση. Λες και τα χρηματιστηριακά «παιγνίδια» και οι κανόνες τους υπακούουν σε μαθηματικές λογικές του ένα κι ένα ίσον δύο και όχι στην ακόρεστη δίψα των κεφαλαιοκρατών για όλο και μεγαλύτερα κέρδη.