Αυτά τα μπλόκα από μπάλες άχυρου και παλιά ελαστικά αυτοκινήτων, που στήθηκαν το Σάββατο βράδυ στα κιγκλιδώματα της παλιάς παραλίας της Θεσσαλονίκης, για ν' αντιμετωπίσουν, με πλαστικές σωλήνες για... πυροβόλα, την πανίσχυρη ΝΑΤΟική αρμάδα, πολύ αχαμνά, αδύνατα, ίσως και αστεία φάνηκαν στους περαστικούς.
«Τι να σας κάνουν αυτά βρε παιδιά; Οι άλλοι έχουν κανόνια, έχουν πυραύλους, με τα άχυρα θα τους αντιμετωπίσετε;» Από πρώτη ματιά εύλογο φαίνεται το ερώτημα του φίλου, που αισθάνθηκε ίσως και λίγο οίκτο για τους... αλαφροΐσκιωτους που στέκονταν άγρυπνοι πίσω από τα πρόχειρα «οχυρά». Μπορεί να ήθελε κιόλας να τους συνετίσει. Να τους υποδείξει να παρατήσουν τα ζορμπαλίκια και να πάνε στα σπίτια τους, γιατί δεν είναι δουλιές αυτές για το φτωχό λαό.
Οι φρουροί των «οχυρών» όμως απτόητοι συνέχισαν την ολοκλήρωση των οχυρωματικών τους έργων. Σήκωσαν και σημαίες. Την ελληνική, της ειρήνης, κόκκινα λάβαρα. Εβαλαν πάνω στο άχυρο και μια μεγάλη επιγραφή με το όνομα του «οχυρού»: ΜΑΗΣ '36 Δ. Τούσης. Ο πρώτος νεκρός του ματωμένου Μάη της Θεσσαλονίκης έδωσε το όνομά του στο νέο μπλόκο του αγώνα ενάντια στην παρουσία των ΝΑΤΟδολοφόνων.
Ετσι πορεύεται ο λαός και η Ιστορία. Σε μια διαδοχική σειρά συγκρούσεων και αγωνιστικών εξάρσεων, με τις μορφές που γεννά η κάθε εποχή και οι επικρατούσες κάθε φορά συνθήκες. Το Μάη του '36 συγκρούστηκαν και τότε οι δυνάμεις της κρατούσας τάξης με τις λαϊκές δυνάμεις της εργασίας, της κοινωνικής απελευθέρωσης. Η κρατική εξουσία διέθετε και τότε μεγάλη δύναμη, αστυνομία, στρατό, όπλα, δικαστήρια, χρήματα, παρακρατικό μηχανισμό. Οι εργάτες δε διέθεταν παρά την απόφασή τους να αγωνιστούν για να επιβάλλουν ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς, ανθρώπινα μεροκάματα.
Στη σύγκρουση οι αδύνατοι και οι άοπλοι έδωσαν θύματα. Κέρδισαν όμως αρκετά από τα αιτήματά τους. Υποχρέωσαν την αστυνομία να κλειστεί στα αστυνομικά τμήματα, απέτρεψαν γενικευμένο αιματοκύλισμα. Ετσι γίνεται πάντα. Χωρίς τις συγκρούσεις, χωρίς την πάλη των αντιθέτων, δεν προχωρά η ζωή. Και στην αέναη αυτή πάλη νικητές δεν αναδείχνονται πάντα οι «δυνατοί», οι κατέχοντες τα μέσα της καταπίεσης, τα όπλα, τους στρατούς και τους άλλους μηχανισμούς καταστολής. Είναι φορές που νικητές αναδείχνονται αυτοί που φαίνονται αδύνατοι, που δε διαθέτουν όπλα, κανόνια, στρατούς, φυλακές, δικαστάδες και χαφιέδες. Αναδείχνονται νικητές αυτοί που έχουν αποφασίσει να αγωνιστούν συλλογικά, μέχρι τέλους για να σπάσουν τα δεσμά τους, να ανατρέψουν τη σε βάρος τους κατάσταση, να υπερασπιστούν τη λευτεριά και την ειρήνη.
Ετσι έγινε και το '21. Αν ήταν να 'βαζε κανείς στο χαρτί και να μέτραγε τις ατέλειωτες δυνάμεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τις στρατιές και τις αρμάδες που διέθετε, τα χρήματα, τους ισχυρούς συμμάχους και τις ανύπαρκτες σχεδόν δυνάμεις της επαναστατημένης γενιάς του '21, θα 'λεγε πως όλα είχαν τελειώσει πριν καλά ν' αρχίσουν. Δεν ήταν δυνατό να το χωρέσει ο νους του «λογικού» ανθρώπου πως μερικές εκατοντάδες κλέφτες με σπασμένα καριοφίλια και τρύπια τσαρούχια θα αναμετριώντουσαν με τα τέλεια οπλισμένα, αναρίθμητα ασκέρια του σουλτάνου και των συμμάχων του και θα 'βγαιναν νικητές. Δεν ήταν μέσα στις πιθανότητες της καθιερωμένης λογικής να υποθέσει κανείς ότι τα μικρά σταροκάραβα των ναυτικών νησιών του 1821 θα αντιβγαίνανε στα σουλτανικά και αιγυπτιακά και τουνεσιάνικα ντελίνια και φρεγάτες, με τα κανόνια των 80 λιτρών και θα υπερίσχυαν.
Κι όμως, τα πράγματα δεν έγιναν κατά πώς πρόσταζε η καθιερωμένη λογική. Και οι λιγοστοί κλέφτες και αρματολοί κατέστρεψαν ολάκερη στρατιά του Δράμαλη και τόσες άλλες, μπήκαν θριαμβευτές στα περήφανα κάστρα του εχθρού, κατέλυσαν τη δύναμή του. Τα σταροκάραβα των νησιών μας μεταμορφώθηκαν σε τρομερά μπουρλότα που έστειλαν στον υγρό τάφο τα ντελίνια και τις φρεγάτες, που ενέσπειραν τον τρόμο στους εχθρούς και διατήρησαν τον έλεγχο του Αιγαίου, στο μεγαλύτερο διάστημα του απελευθερωτικού αγώνα.
Ολα αυτά δεν είναι τυχαία. Πίσω από τη μεταμόρφωση των χθεσινών σκλάβων σε στρατηλάτες και τουρκοφάγους μαχητές, σε μπουρλοτιέρηδες και φοβερούς ναυμάχους, ήταν η απόφασή τους να ζήσουν λεύτεροι ή να πεθάνουν, να σπάσουν τις αλυσίδες της σκλαβιάς, να ανατρέψουν τους δυνάστες τους. Κάθε φορά που οι λαοί παίρνουν τέτοια απόφαση και τη βάζουν σε πράξη, στο τέλος βγαίνουν νικητές, όσες θυσίες κι αν χρειαστεί να δώσουν για την τελική τους νίκη.
Ετσι έγινε και την εποχή της Εθνικής Αντίστασης. Λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα, ξυπόλυτοι, «τρελοί» κατά την κοινή λογική, αντάρτες πρωτοβγήκαν στα βουνά της Ρούμελης και σάλπισαν τη λευτεριά. Μέσα σε λίγο καιρό γέμισαν αντάρτες τα βουνά, δημιουργήθηκε ο πάνοπλος ΕΛΑΣ, έδωσε ξακουστές μάχες με τους κατακτητές, στο τέλος τους κυνήγησε από τη χώρα μας. Πολλές φορές πίσω από αδύνατα οχυρά δίνονται νικηφόρες μάχες. Τα ταμπούρια του Μακρυγιάννη στους Μύλους ήταν λίγα και αδύνατα. Οι αξιωματικοί του γαλλικού πολεμικού πλοίου που ήταν αγκυροβολημένο εκεί κοντά συμβουλεύουν τον Μακρυγιάννη ότι πρέπει να φύγει, γιατί η θέση είναι πολύ αδύνατη και δεν μπορεί να οργανωθεί αποτελεσματική άμυνα. Ο Μακρυγιάννης δεν έφυγε και τα αδύνατα ταμπούρια, που τα υπεράσπιζαν άνθρωποι που είχαν πάρει την απόφαση να πεθάνουν παρά να υποχωρήσουν, ανέτρεψαν τη στρατιωτική λογική και κράτησαν τα λεφούσια των Τούρκων και των στρατιωτών του Ιμπραήμ.
Ο ταπεινός φράκτης του Μεσολογγιού έγινε πανανθρώπινο σύμβολο ηρωικής άμυνας που πάνω της έσπασαν τα μούτρα τους όλες οι στρατιές της Τουρκιάς. Αδύνατος και ακατάλληλος για άμυνα, με την κοινή λογική, ήταν εκείνος ο φράκτης που στάθηκε ο φάρος του '21.
Μα και πίσω από τα δικά μας αδύνατα, αχερένια «οχυρά» της Θεσσαλονίκης στέκονταν μαχητές της ειρήνης αποφασισμένοι να σταματήσουν τον περίπατο της Νέας Τάξης του ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια. Μπορεί βέβαια η δύναμη πυρός της ΝΑΤΟικής αρμάδας να φαντάζει στα μάτια του κόσμου ανίκητη, οι μαχητές των «οχυρών» της ειρήνης όμως πέτυχαν ήδη μια σημαντική νίκη. Οταν χιλιάδες ξεχύθηκαν στους δρόμους την Κυριακή το απόγευμα και απέκλεισαν την κεντρική πύλη του λιμανιού, με τη δύναμή τους χάλασαν τη δεξίωση, τη φιέστα της ντροπής που ετοίμαζαν στη ναυαρχίδα του στόλου. Είναι μια σημαντική επιτυχία, αλλά δεν είναι η μόνη. Θα έρθουν και άλλες. Γιατί τα δικά μας οχυρά στηρίζονται στον ασίγαστο πόθο του λαού να ζήσει με ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία, χωρίς ξένους επικυρίαρχους, χωρίς ξενόδουλες κυβερνήσεις...
Στράτος ΜΑΥΡΑΝΤΩΝΗΣ
Feeds
Ολο και βαθύτερα στο λαβύρινθο της κρίσης
