Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε στις προβλέψεις του ότι η ΕΕ δεν εξανθρωπίζεται, δεν βελτιώνεται ούτε με εκλογές, ούτε με δημοψηφίσματα, αλλά μόνο χειρότερη και πιο επιθετική για τα λαϊκά συμφέροντα μπορεί να γίνεται. Αποκάλυψε ότι ο ιμπεριαλιστικός της χαρακτήρας είναι εγγεγραμμένος στο DNA της και δεν οφείλεται στη λεγόμενη νεοφιλελεύθερη κυριαρχία όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ή άλλες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Απόδειξη ότι από κοινού οι λεγόμενες συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, «δεξιές» και «αριστερές», συμμετείχαν στο παρελθόν και συμμετέχουν και τώρα σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για τον έλεγχο σφαιρών επιρροής, ενεργειακών πηγών, δρόμων μεταφοράς τους, αγορών (βλέπε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Παλαιστίνη κ.λπ.) υπερασπιζόμενες τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων των χωρών τους. Την ίδια ώρα στηρίζουν την κοινή στρατηγική τους όπως έχει προβλεφτεί την «ΕΕ 2020», στις Συνθήκες και τις συμφωνίες που προωθούν και υλοποιούν αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα παντού, με μνημόνια ή χωρίς, τις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να αυξήσει την κερδοφορία του με ένταση της εκμετάλλευσης, προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση του.

Το ΚΚΕ αποκάλυψε ότι οι λεγόμενες «ρωγμές» που ισχυρίστηκε ότι δημιούργησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ο Αλ. Τσίπρας στην ΕΕ, ή η «αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων» είναι απλά φούμαρα και αποτελούν έκφραση των υπαρκτών αντιθέσεων και ανταγωνισμών ανάμεσα σε «ληστές», που όμως έχουν διαφορετική πολιτική και οικονομική δύναμη, ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους με κριτήριο τα κέρδη τους. Τα ζόρια από την κρίση, οι κλυδωνισμοί στην Ευρωζώνη είναι υπαρκτά, εκφράζουν φυγόκεντρες δυνάμεις για λογαριασμό τμημάτων του κεφαλαίου που προσδοκούν αλλαγές στη λειτουργία τους, εξετάζοντας και το ενδεχόμενο αποχώρησης από τη νομισματική ένωση, προκειμένου να στηρίξουν την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους. Τέτοιοι υπαρκτοί σχεδιασμοί δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα συμφέροντα των λαών που θα συνεχίζουν να ληστεύονται είτε έτσι είτε αλλιώς.

Αυτό, λοιπόν, που κάποτε φαινόταν αδύνατο, όπως η διάλυση της Ευρωζώνης - ίσως και της ΕΕ, στο μέλλον - διαμορφώνεται ως ένα ενδεχόμενο, στη βάση των ισχυρών ανταγωνισμών που αναπτύσσονται ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη, στο έδαφος της κρίσης.

Το ζητούμενο είναι, λοιπόν, να υπάρξει παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, σε κατεύθυνση που να υπηρετεί τα πραγματικά του συμφέροντα, και όχι να σέρνεται το λαϊκό κίνημα πίσω από επιδιώξεις που υπηρετούν τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης μερίδας της αστικής τάξης μέσα στο ίδιο κράτος ή των ανταγωνιζόμενων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Γι' αυτό το ΚΚΕ προβάλλει το στόχο με το λαό στην εξουσία και τα μέσα παραγωγής στα χέρια του, δικιά του ιδιοκτησία, να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμφωνίες, να διαγράψει μονομερώς όλο το χρέος.