Τι ...μάθαμε από τη χτεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ; Οτι στη διαπραγμάτευση με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση, πέρα από αυτή που κατέληξαν κυβέρνηση και «εταίροι», δηλαδή τα βαριά αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία στην παρούσα συγκυρία εκφράζονται μέσα από τα μνημόνια. Αυτό ομολόγησε ο πρωθυπουργός, όταν είπε ότι εξάντλησε όλα τα περιθώρια και ζήτησε από τους διαφωνούντες βουλευτές να προτείνουν με «ειλικρίνεια μια αξιόπιστη και εναλλακτική λύση», υπονοώντας ότι τέτοια δεν υπάρχει. Τι άλλο μάθαμε; Οτι η «εναλλακτική» που προτείνει ο βασικός κορμός των κυβερνητικών βουλευτών που διαφωνούν με τη συμφωνία - και όχι μόνο αυτοί -, δηλαδή η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, πάντα στα πλαίσια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, δεν είναι απαλλαγμένη κι αυτή από αντιλαϊκά μέτρα, πέρα από όλες τις άλλες επώδυνες συνέπειες που συνεπάγεται για τα λαϊκά στρώματα. Οπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, «ακόμα και στην επιστροφή στη δραχμή, πάλι θα υπήρχε μνημόνιο». Που καταλήγουμε; Πρώτον ότι η κυβέρνηση, κι αυτοί που συμφωνούν κι αυτοί που διαφωνούν με τη συμφωνία (αλλά στηρίζουν την κυβέρνηση!), κορόιδεψε προεκλογικά το λαό, τάζοντάς του μια καλύτερη ζωή, μέσα από τη διαπραγμάτευση με τους «θεσμούς», στο πλαίσιο της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Και δεύτερο ότι πράγματι, μέσα στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και στην ΕΕ των μονοπωλίων, φιλολαϊκή διέξοδος δεν υπάρχει, ανεξάρτητα αν η καπιταλιστική οικονομία θα έχει για νόμισμά της το ευρώ ή ένα άλλο εθνικό νόμισμα.