Η αμφίρροπη εκλογική αναμέτρηση Συντηρητικών, Εργατικών και λοιπών κομμάτων της αστικής τάξης στις μεθαυριανές βουλευτικές εκλογές εντείνει τις πιέσεις ηλεκτρονικών και παραδοσιακών συγκροτημάτων του Τύπου στους ψηφοφόρους, και δη στους αναποφάσιστους, ενώ το ίδιο διάστημα οι αστοί επιχειρούν, με διάφορα μέσα, την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, πριμοδοτώντας αυτή τη φορά ως «παράγοντα» καθορισμού της επόμενης κυβέρνησης περισσότερο την ηγέτιδα του «Σκοτσέζικου Εθνικού Κόμματος» Νίκολα Στάερτζον αντί του ευρωσκεπτικιστή Νάιτζελ Φάρατζ του «Κόμματος Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου».
Στα πρωτοσέλιδα παραδοσιακών συγκροτημάτων του Τύπου που πήραν θέση υπέρ των Συντηρητικών του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον ή υπέρ του αρχηγού των Εργατικών, Εντ Μίλιμπαντ, προστέθηκαν χτες και «νεωτεριστικές» πολιτικές παρεμβάσεις τάχα «προοδευτικών» καλλιτεχνών υπέρ δυνάμεων του πολιτικού αστικού κατεστημένου. Οπως αυτή του κωμικού ηθοποιού Ράσελ Μπραντ, που, ενώ προβάλλεται σαν «πολέμιος της παγκοσμιοποίησης, του καπιταλισμού και των πολιτικών λιτότητας», πήρε χτες θέση υπέρ του ηγέτη των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ. Ο Μπραντ ανακοίνωσε έτσι πως ανακαλεί τις πρότερες εκκλήσεις του για αποχή από τις εκλογές, προτείνοντας σαν... «λύση» τους Εργατικούς, γιατί τάχα αυτοί «μπορούν να φρενάρουν τον Συντηρητικό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον». Υποστήριξε ακόμη ότι προτείνει τον Μίλιμπαντ, γιατί «μολονότι δεν θα αλλάξει τα πράγματα σε ένα βράδυ, θα ακούσει τα παράπονα των ανθρώπων». Πάντως, ο Μίλιμπαντ προχώρησε σε μια κίνηση εντυπωσιοθηρίας, σαν άλλος «Μωυσής», έβαλε σε μαρμάρινη πλάκα τις «έξι εντολές» που θα τηρήσει, που περιλαμβάνουν: «Υψηλότερα επίπεδα για τις εργαζόμενες οικογένειες», «Ελεγχο της μετανάστευσης», «Ισχυρά οικονομικά θεμέλια», «Σπίτια στην αγορά και δράση για το ενοίκιο», «Σύστημα υγείας με χρόνο για φροντίδα» κ.ά. Πρόκειται βέβαια για μείγμα διαχείρισης της ίδιας καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Πάντως, οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να δείχνουν πως οι διαφορές Συντηρητικών - Εργατικών είναι της τάξης περίπου της μιας ποσοστιαίας μονάδας, με κάποιους αναλυτές να προβλέπουν ότι οι Συντηρητικοί θα μπορούσαν να κερδίσουν περισσότερες έδρες στη Βουλή των Κοινοτήτων, αλλά να μην μπορέσουν να σχηματίσουν κυβερνητικό συνασπισμό, ενώ άλλοι προωθούν και σενάρια «συγκυβέρνησης» Συντηρητικών - Εργατικών.