Με αφορμή την επανέναρξη στη Νέα Υόρκη από χτες του νέου γύρου διαπραγματεύσεων (9ου στη σειρά) της λεγόμενης Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ, πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο εκατοντάδες συγκεντρώσεις διαφόρων οργανώσεων που αντιτίθενται στην εν λόγω συμφωνία. Τέτοιες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Αυστρία, στο Βέλγιο και σε άλλες χώρες και κάποιες και στις ΗΠΑ, όπου εκφράζεται μια πολύ ετερόκλητη γκάμα απόψεων που περιλαμβάνει από οπαδούς ενός «πιο ανθρώπινου καπιταλισμού», λεγόμενες αντικαπιταλιστικές οργανώσεις, ακόμα και κόμματα που υπερασπίζονται την ΕΕ, αλλά είναι υπέρ του «προστατευτισμού» της παραγωγής της που θα απειληθεί από αντίστοιχα μονοπώλια των ΗΠΑ.

Στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένη συμφωνία εμπορίου και επενδύσεων, που αρκετά χρόνια συζητείται ανάμεσα στα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα μέσα σε πλήρη μυστικότητα είναι έκφραση της έντονης διαπάλης που γίνεται ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους ΕΕ και ΗΠΑ, ενώ και μέσα σε τμήματα των αστικών τάξεων υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Πρόκειται για προσπάθεια δημιουργίας ενός λεγόμενου «οικονομικού ΝΑΤΟ» που θα θωρακίζει τους ομίλους στον ανταγωνισμό τους με άλλους, πρωτίστως της Κίνας, της Ρωσίας και άλλων αναδυόμενων δυνάμεις. Κάποια από τα μέτρα που προωθούνται είναι η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, χτύπημα εργασιακών δικαιωμάτων, για φθηνό, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, χωρίς εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Επίσης, κατάργηση δασμών και άλλων περιορισμών στη δράση των μονοπωλίων.

Στις διαπραγματεύσεις ΕΕ και καπιταλιστικά κράτη προσέρχονται με βάση την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική ισχύ τους, διεκδικώντας καλύτερο μερίδιο και στο στόχαστρο όλων είναι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Επομένως, ο εγκλωβισμός στην υπεράσπιση του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή δεν οδηγεί πουθενά. Ο μόνος φιλολαϊκός δρόμος είναι η ρήξη με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.