Σε μεγάλη πολιτική συγκέντρωση του Κόμματος στην Κοζάνη μίλησε χτες βράδυ ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, στο πλαίσιο της περιοδείας του στη Δυτική Μακεδονία.

Στη συγκέντρωση έδωσαν μαζικά το «παρών» εργαζόμενοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, μαθητές και φοιτητές, άνθρωποι που τσακίζονται από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και συμπορεύονται με το ΚΚΕ και τη νεολαία του στο δρόμο για την ανατροπή της.

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μεταξύ άλλων στην ομιλία του έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στις εξελίξεις στον τομέα της Ενέργειας, που αφορούν άμεσα το λαό της περιοχής. Επιπλέον, μιλώντας για τα 96 χρόνια ζωής και δράσης του ΚΚΕ που συμπληρώνονται σε λίγες μέρες, σημείωσε ότι οι κομμουνιστές συνεχίζουν αταλάντευτα το δρόμο που άνοιξαν μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες οι ήρωες και μάρτυρες του Κόμματος, τα πιο άξια παιδιά που γεννήθηκαν σε αυτόν τον τόπο. «Και από αυτήν την εκδήλωση στην Κοζάνη, την πρωτεύουσα της Δυτικής Μακεδονίας, σήμερα δίνουμε την έμπρακτη απάντηση ότι οι θυσίες τους, οι αγώνες τους για ένα καλύτερο αύριο για το λαό μας δεν πήγαν χαμένοι. Είναι μαζί μας, κοντά μας, όλες οι γενιές που αγωνίστηκαν δεκαετίες τώρα. Σταθερά, δυναμικά, προχωράμε μπροστά. Συνεχίζουμε, ακόμα πιο αποφασισμένοι, πιο ώριμοι, πιο πεισμένοι για το δίκιο του αγώνα μας, για τους μεγάλους στόχους μας», είπε.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα.

***

Συντρόφισσες και σύντροφοι.

Φίλοι και φίλες.

Ακόμα και αν το μνημόνιο το «τελειώσει» η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ή το ακυρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι εδώ οι δεσμεύσεις της ΕΕ, που είναι από μόνες τους μνημόνια για όλα τα κράτη - μέλη, οι μηχανισμοί μόνιμης εποπτείας, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, η δημοσιονομική πειθαρχία.

Ακόμα και αν το μνημόνιο τελειώσει, ακόμα και αν η τρόικα φύγει, θα είναι εδώ οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, οι ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγει ο λαός, οι μονοπωλιακοί όμιλοι με τις μόνιμες απαιτήσεις τους για εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Και γι' αυτές τις απαιτήσεις - που προφανώς είναι και των «υγιών» επιχειρηματιών - ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει κουβέντα.

Πριν λίγες μέρες, ο ΣΕΒ διατύπωσε με κάθε σαφήνεια τις απαιτήσεις των βιομηχάνων για μείωση του εργατικού κόστους. Και όταν οι καπιταλιστές μιλούν για μείωση του μισθολογικού κόστους, ο κάθε εργαζόμενος καταλαβαίνει τι τον περιμένει σε σχέση με το μισθό του, αλλά και την ασφάλιση, τη σύνταξή του.

Οι βιομήχανοι βάζουν ξανά στο τραπέζι το Ασφαλιστικό, απαιτώντας νέες μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές και ταυτόχρονα νέες ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, μειώσεις συντάξεων και παροχών. Οι απαιτήσεις τους έρχονται και κουμπώνουν με τις απαιτήσεις της τρόικας, αλλά και τις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, αφού στις προτεραιότητες των βιομηχάνων και των τραπεζιτών είναι οι ανατροπές στο συνδικαλιστικό νόμο, δηλαδή νέα εμπόδια στο δικαίωμα στην απεργία και τη δράση των συνδικάτων. Είναι η πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η οριστική κατάργηση της υποχρεωτικής διαιτησίας του ΟΜΕΔ, δηλαδή η πλήρης κατοχύρωση της άρνησης των εργοδοτών ακόμα και να προσέλθουν σε διαπραγματεύσεις για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων.

Αρα, λοιπόν, ας αφήσουν αυτά που ξέρουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση για το ποιος θα απαλλάξει το λαό από τα μνημόνια, γιατί το μεγαλύτερο μνημόνιο - δηλαδή η μεγαλύτερη θηλιά στο λαιμό της εργατικής τάξης - είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, που ενώ ιδρώνουν πολλοί για να παράγουν όλο τον πλούτο, τελικά τον καρπώνονται μια χούφτα παράσιτα, καπιταλιστές.

Και το μνημόνιο που λέγεται καπιταλιστική βαρβαρότητα υπηρετεί η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αυτό θα υπηρετήσει και όποια κυβέρνηση πάρει τη σκυτάλη, όπως κι αν ονομαστεί, όσα ψίχουλα ελεημοσύνης κι αν υποσχεθεί ότι θα μοιράσει. Κι αυτή η κυβέρνηση θα είναι όμηρος στα χέρια των εκμεταλλευτών και όσων καταδυναστεύουν το λαό μας, γιατί ακριβώς η στρατηγική της ΕΕ είναι αντιλαϊκή, όπως και η υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας και των κερδών των μονοπωλίων.

Ολα τα υπόλοιπα περί «διαπραγμάτευσης» και το ποια κυβέρνηση είναι πιο ικανή να διαπραγματευτεί καλύτερα δεν αφορούν το λαό και τα συμφέροντά του, αφορούν το ποια τμήματα του κεφαλαίου θα έχουν τις λιγότερες ζημιές και τα μεγαλύτερα κέρδη. Για τα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου διαπραγματεύεται κάθε φορά η κυβέρνηση, γι' αυτό και ο λαός βγαίνει πάντα χαμένος, για τα συμφέροντα διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου θα διαπραγματευτεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση το αποτέλεσμα για το λαό θα είναι το ίδιο καταστροφικό.

Τα άλλα κόμματα λένε ψέματα όταν ισχυρίζονται ότι διαπραγματεύονται για το λαό, αφού όλοι τους θεωρούν δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, άρα θεωρούν δεδομένη τη στρατηγική των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Και όσο θα είναι δεδομένες και αδιαπραγμάτευτες οι δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, πάντα χαμένος θα είναι ο λαός.

Για παράδειγμα, το ζήτημα της Ενέργειας, που εδώ στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας έχετε πικρή πείρα με τη ΔΕΗ, αλλά και οι πρόσφατες εξελίξεις με την Κύπρο και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, επιβεβαιώνουν το Κόμμα μας για τις θέσεις, αλλά και για τις προβλέψεις του.

Οι εξελίξεις στην ήδη ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ, με την πώληση της «μικρής ΔΕΗ», αλλά και η πώληση του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) πριν λίγο χρόνο, δεν ήταν αποτέλεσμα του «μνημονίου», όπως έλεγαν κάποιοι που τα ρίχνουν όλα στο μνημόνιο για να αθωώσουν την ΕΕ, συνολικά το εκμεταλλευτικό σύστημα και μαζί και τη δική τους πολιτική.

Η πώληση της «μικρής ΔΕΗ» ήταν ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα της απελευθέρωσης - ιδιωτικοποίησης του κλάδου της ηλεκτρικής ενέργειας. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της ΕΕ, που στόχο έχει την υπεράσπιση των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της Ενέργειας.

Η απελευθέρωση της Ενέργειας εφαρμόστηκε σταδιακά με την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και τις τέσσερις ελευθερίες της και εξειδικεύτηκε στην πορεία με οδηγίες και νόμους της ΕΕ, που ουσιαστικά μετέτρεψαν την Ενέργεια σε ένα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά.

Βέβαια, η ΔΕΗ δε δημιουργήθηκε για να προσφέρει φτηνό ρεύμα σε όλο το λαό, όπου και αν ζούσε, αλλά από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε εξυπηρετούσε τα συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων, όπως για παράδειγμα η Πεσινέ, αλλά και άλλες επιχειρήσεις. Αυτό που επέβαλε την απελευθέρωση - ιδιωτικοποίηση ήταν η ανάγκη κερδοφορίας, διεξόδου υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων των μονοπωλιακών ομίλων.

Την ίδια στιγμή χτυπήθηκαν τα δικαιώματα των εργαζομένων στον κλάδο της Ενέργειας, με μεγάλες μειώσεις μισθών, χάθηκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας, γενικεύτηκαν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, εντατικοποιήθηκε η εργασία, επιδεινώθηκαν οι όροι υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Από την άλλη, κάθε τρεις και λίγο προχωρούσαν σε αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, με αποτέλεσμα το ρεύμα να παραμένει πανάκριβο για τα λαϊκά νοικοκυριά.

Ειδικά στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας οξύνθηκε και η ανεξέλεγκτη καταστροφή του περιβάλλοντος, ενώ καθυστερούν οι μετεγκαταστάσεις, δημιουργείται πρόβλημα με την παροχή φθηνής ενέργειας μέσω της τηλεθέρμανσης.

Ενώ η πρόσφατη μεγάλη πυρκαγιά στην 4ηΜονάδα της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα υπογραμμίζει τις επισφαλείς συνθήκες λειτουργίας των παλιών εργοστασίων, τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους κατοίκους της περιοχής.

Τα κόμματα που σήμερα συγκυβερνούν, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, μπορεί τα προηγούμενα χρόνια στο πλαίσιο του δικομματισμού να εναλλάσσονταν στην κυβέρνηση και να μάλωναν ποιος καλύτερα εκφράζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, εφάρμοζαν όμως και οι δύο κατά γράμμα την πολιτική της ΕΕ για την απελευθέρωση της Ενέργειας, την ιδιωτικοποίηση.

Σήμερα αρμονικά συγκυβερνούν και συνεχίζουν στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο, προωθώντας αποφασιστικά τα συμφέροντα των μονοπωλίων του κλάδου, με την πώληση της «μικρής ΔΕΗ», του ΑΔΜΗΕ και στη συνέχεια του 17% της μητρικής ΔΕΗ σε στρατηγικό επενδυτή. Προώθησαν το σύνολο της νομοθεσίας για το χτύπημα των μισθών, για να δημιουργήσουν ευνοϊκό περιβάλλον για την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Το αντιλαϊκό πλαίσιο, όμως, της ΕΕ για την απελευθέρωση - ιδιωτικοποίηση της Ενέργειας, όπως και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, δεν αμφισβητεί ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έκανε ό,τι μπορούσε για να βάλει τρικλοποδιές στο κίνημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εξαπατήσει το λαό με τη θέση του ότι μπορεί να υπάρξει ενεργειακός σχεδιασμός για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς. Καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να υποχρεώσει τα μονοπώλια να επενδύσουν με όρους που αντιστρατεύονται την κερδοφορία τους. Οι μονοπωλιακοί όμιλοι, όπως η ΔΕΗ, όποια μετοχική σύνθεση κι αν έχουν, λειτουργούν με βάση τους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας. Γι' αυτό ξεζουμίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά και αυξάνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ρόλου που έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ - να διεκδικεί να γίνει αυτός ο εκλεκτός της ΕΕ, των μονοπωλίων και γι' αυτό να κάνει ό,τι μπορεί για να τσακίσει το κίνημα - ήταν και η πρότασή του για δημοψήφισμα ενάντια στην πώληση της «μικρής ΔΕΗ». Οχι μόνο υπονόμευσε τους αγώνες των εργαζομένων που ήταν σε εξέλιξη, αλλά και αρνήθηκε να ενταχτεί στο δημοψήφισμα το σύνολο των νόμων της απελευθέρωσης και ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ.

Σ' αυτήν την πολιτική έβαλαν πλάτη και οι εκλεγμένοι στην Τοπική Διοίκηση, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, εκλεκτοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που στην ουσία προωθούσαν την απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση με το Δίκτυο Ενεργειακών Δήμων, το σύμφωνο συνύπαρξης με τη ΔΕΗ ΑΕ, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ιδιωτικές εταιρείες. Είναι οι ίδιοι που σήμερα τάζουν φθηνότερο ρεύμα στους επιχειρηματικούς ομίλους και προτείνουν άλλους τρόπους ιδιωτικοποίησης, όπως η διαχείριση των ορυχείων από τους δήμους.

Είναι οι ίδιοι που συνέβαλαν στην προώθηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, αφού από την Τοπική Διοίκηση ξεκίνησε το ξεχείλωμα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Στο πλευρό τους είχαν πάντα τους εργοδοτικούς - κυβερνητικούς συνδικαλιστές, παλιούς και νέους, που αποδέχτηκαν και έμπρακτα αυτήν την πολιτική, υπογράφοντας τα πάντα, από τη μετοχοποίηση, τη διάλυση του Ασφαλιστικού, μέχρι την τριχοτόμηση, και σήμερα προτείνουν άλλους τρόπους απελευθέρωσης, όπως η παράδοση κοιτασμάτων της Δράμας και της Ελασσόνας στο κεφάλαιο.

Ολοι τους, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι εκλεκτοί τους στην Τοπική Διοίκηση και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ο καθένας με διάφορα επιχειρήματα, υποστήριζαν ότι η απελευθέρωση, η ιδιωτικοποίηση και ο ανταγωνισμός θα είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αντί γι' αυτό, η τιμή της εκτινάχτηκε, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά να μην μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα, να ζουν με κομμένο ρεύμα ή με την απειλή να τους το κόψει η ΔΕΗ γιατί αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς.

Στο έργο της ΕΕ και των κυβερνήσεων «παραχώρηση του ορυκτού πλούτου της χώρας στους μονοπωλιακούς ομίλους» προστίθεται ένα ακόμα επεισόδιο, με την παραχώρηση προς εκμετάλλευση του λιγνιτωρυχείου της Βεύης.

Ηδη το 49% της ΔΕΗ AE και επομένως και των ορυχείων που εκμεταλλεύεται ανήκουν σε ιδιώτες (36% σε αμερικάνικα funds), ενώ ήδη άλλη γνωστή εταιρεία εκμεταλλεύεται το Ορυχείο Αχλάδας. Ταυτόχρονα έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ (η μόνη ευρωπαϊκή εταιρεία που παράγει νικέλιο από αυτόχθονες πηγές), στην ιδιοκτησία της οποίας είναι το λατομείο της Ιεροπηγής Καστοριάς και το Ορυχείο στα Σέρβια, ενώ στην ιδιοκτησία της «μικρής ΔΕΗ», που πουλήθηκε, θα περιέλθει το ορυχείο Αμυνταίου και άλλα κοιτάσματα.

Εχει επίσης προηγηθεί η εκμετάλλευση του μοναδικού χουντίτη στη Δυτική Μακεδονία από τη Λευκά Ορυκτά ΑΕ και ο ελαφροβαρής άργιλος στα Γρεβενά, ενώ είναι σε διαδικασία εκχώρησης σε ιδιώτες κοίτασμα χαλαζία στην περιοχή της Μελίτης και ολιβίνη στο Χρώμιο.

Η παραχώρηση του ορυκτού πλούτου σε μονοπωλιακούς ομίλους αποτελεί διαχρονικά πάγια πολιτική όλων των κυβερνήσεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), που εκπορεύεται από την ΕΕ και στόχο έχει την υπεράσπιση της κερδοφορίας τους. Μια κερδοφορία που περνάει σε πολλές περιπτώσεις μέσα από την υπερεκμετάλλευση των κοιτασμάτων χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, με καταστροφή των οικιστικών ζωνών, με καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων κ.ά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ μιλάνε για σκάνδαλο, επικεντρώνουν την κριτική τους στο τίμημα της παραχώρησης, γιατί θέλουν να βγάλουν λάδι την πολιτική της ΕΕ για την απελευθέρωση/ιδιωτικοποίηση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου από μονοπωλιακούς ομίλους. Χέρι βοηθείας δίνουν και οι εκλεγμένοι στην Τοπική Διοίκηση που αντιδράνε για τη διαδικασία πώλησης, ενώ διαπραγματεύονται τους όρους, π.χ., προτείνοντας να αναλάβει το ορυχείο η ΔΕΗ και να το δώσει υπεργολαβία αλλού ή να γίνει η παραχώρηση με περισσότερα ανταλλάγματα.

Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα μονοπώλια στον κλάδο της Ενέργειας οξύνονται με αποτέλεσμα να εκδηλώνονται ακόμα και με πολεμικές συγκρούσεις, όπως συμβαίνει στην Ουκρανία, στο Ιράκ, τη Συρία και αλλού, βάζοντας φωτιά σε όλη την περιοχή και θέτοντας σε κίνδυνο το μέλλον των λαών της περιοχής.

Η Ουκρανία είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα που απέδειξε - με τραγικό τρόπο για τον ουκρανικό λαό - αυτό που μόνο το ΚΚΕ υπογραμμίζει: Οτι ο ενεργειακός πλούτος μιας χώρας, η γεωστρατηγική της θέση, από «ευλογία», από δυνατότητα να στηρίξει μια φιλολαϊκή ανάπτυξη, όταν αυτά τα μέσα θα είναι πραγματικά στα χέρια του λαού και της εξουσίας του, μετατρέπεται σε «κατάρα» στον καπιταλισμό, όταν ανήκουν στους κεφαλαιοκράτες, όταν γίνονται το «μήλο της έριδος» για τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Η επέμβαση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ - προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους γεωπολιτικούς τους σχεδιασμούς στον ανταγωνισμό τους με τη Ρωσία - έφτασε ακόμα και στο να στηρίξει κυβέρνηση στην οποία ενεργό ρόλο είχαν αναλάβει ένοπλες ναζιστικές οργανώσεις και κόμματα - απόγονοι συνεργατών των SS.

Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που το ΚΚΕ δεν πανηγυρίζει όταν η κυβέρνηση μιλάει για αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, για διέλευση αγωγών από την Ελλάδα, που θα καταστήσουν τη χώρα μας ενεργειακό κόμβο. Θυμίζουμε ότι τέτοιος ενεργειακός κόμβος είναι και η Ουκρανία. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο ενεργειακός πλούτος, αλλά και οι δρόμοι της Ενέργειας θα παραδοθούν σε ισχυρούς ομίλους, εγχώριους και ξένους και ο λαός δεν «έχει λαμβάνειν», όπως δε λαμβάνει και ο ουκρανικός λαός.

Δυστυχώς, μας επιβεβαιώνουν και οι τελευταίες εξελίξεις με την επιθετικότητα της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ, που οδηγεί σε όξυνση των ανταγωνισμών στην περιοχή, οι οποίοι εγκυμονούν νέες επικίνδυνες εξελίξεις για τον ελληνικό λαό, αλλά και τους άλλους λαούς της περιοχής. Διαψεύδονται όσοι πανηγύριζαν ότι η εύρεση φυσικού αερίου θα αποτελούσε «εργαλείο» επίλυσης του Κυπριακού. Η εύρεση του φυσικού αερίου έχει μετατραπεί σε μοχλό πίεσης για την επιβολή ενός νέου σχεδίου «τύπου Ανάν» στην Κύπρο. Αντίθετα, οι οξυμένοι ανταγωνισμοί περιπλέκουν το πρόβλημα που φέρει ήδη τη σφραγίδα των ευθυνών του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή.

Η Ελλάδα θα εμπλακεί σε έναν κύκλο αντιθέσεων και ανταγωνισμών με απρόβλεπτες συνέπειες. Οι ενεργειακές δυνατότητες της χώρας μπορούν να λειτουργήσουν ευεργετικά υπέρ του λαού μόνο αν κοινωνικοποιηθούν στο πλαίσιο μιας άλλης διακυβέρνησης, της λαϊκής εξουσίας, που θα σχεδιάζει και θα αναπτύσσει αυτές τις δυνατότητες με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, θα συνάπτει σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλες χώρες.

Το ΚΚΕ σήμερα και κάθε μέρα δίνει μάχες για την αποκάλυψη της ουσίας της πολιτικής που στηρίζει τα μονοπώλια και εξαθλιώνει το λαό, είναι μπροστά στους αγώνες των εργαζομένων και μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα για καλύτερους μισθούς, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, δίνει μάχες στο κοινοβούλιο ενάντια στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς, παλεύει να οργανώσει και να προετοιμάσει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να διεκδικήσουν τη δική τους εξουσία.

Εχει προτάσεις και παλεύει για άμεση ανακούφιση των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών όπως:

• Αξιοποίηση των λιγνιτικών αποθεμάτων αποκλειστικά με κρατική ευθύνη και αντικατάσταση των παλιών μονάδων με νέες.
• Δημιουργία θέσεων μόνιμης και σταθερής δουλειάς με κατάργηση των εργολαβιών. Επέκταση των ΒΑΕ, 7ωρο, 5θήμερο, 35ωρο.
• Επιτροπές υγιεινής και ασφάλειας, γιατρούς ασφαλείας.
• Μετεγκατάσταση οικισμών, παράδοση των εκτάσεων εξορυγμένων της ΔΕΗ στο κράτος χωρίς αποζημίωση.
• Κρατικό δίκτυο μέτρησης της περιβαλλοντικής ρύπανσης, βελτίωση και επέκταση των υποδομών.

Οι προτάσεις μας αυτές θα είναι γραμμένες στα πανό των συνδικάτων, στη μεγάλη πανελλαδική απεργία της 27ης Νοέμβρη. Ξέρουμε ότι το αστικό κράτος βάζει χίλιες όσες δυσκολίες στο κίνημα.

Ξέρουμε μια σειρά κλάδους που είναι επιστρατευμένοι. Ανάμεσά τους και οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ. Μαζί με την καταδίκη τέτοιων ενεργειών, δηλώνουμε ότι πρέπει όλοι σαν μια γροθιά να παλέψουμε για να αρθεί η επιστράτευση, να συμμετέχουν κανονικά τα σωματεία, οι εργαζόμενοι στην απεργιακή κινητοποίηση. Είναι ταξικό μας χρέος.

Το ΚΚΕ παλεύει για την ανακούφιση των εργαζομένων, των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών, και ταυτόχρονα προσανατολίζει τον αγώνα προς τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο από τα μαρτύρια που προκαλεί αυτός ο δρόμος ανάπτυξης. Για να υπηρετήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός την ευημερία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, πρέπει να απαλλαγεί από τους νόμους της αγοράς, τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους.

Η ουσιαστική λύση προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Μέσα σε αυτό το ιδιοκτησιακό και πολιτικό καθεστώς, που οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, οι πρώτες ύλες τα μέσα παραγωγής και μεταφοράς και διανομής της Ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο ενεργειακός σχεδιασμός θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να ικανοποιεί σχεδιασμένα το σύνολο των λαϊκών αναγκών.

Μόνο ένας Ενιαίος Κρατικός Φορέας Ενέργειας - στο πλαίσιο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας που δεν υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου - μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της παραγωγής Ενέργειας υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Αυτός είναι ο ρεαλιστικός δρόμος για την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών. Γνωρίζουμε ότι αυτός ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Θέλει αγώνες και θυσίες, θυσίες όμως που θα πιάνουν τόπο προς όφελος του λαού και όχι μιας χούφτας παράσιτων.

Συμφέρει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Είναι προς όφελος των εργαζομένων στην Ενέργεια, για το σύνολο της εργατικής τάξης, για τους μικρούς επαγγελματίες και εμπόρους, για τους φτωχούς αγρότες, για τις γυναίκες και τους νέους των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών. Αυτοί έχουν συμφέρον να παλέψουν γι' αυτήν τη διέξοδο. Πρέπει άμεσα να γίνει υπόθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να προχωρήσει η ενότητα της εργατικής τάξης και η συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα, η Λαϊκή Συμμαχία που θα βάλει στην ημερήσια διάταξη τη διέξοδο αυτή.