Η επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει στη σημερινή συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης αξιοποιείται για να οξυνθεί ακόμη περισσότερο η πόλωση ανάμεσα στη συγκυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση. Μια πόλωση που βεβαίως θα δυναμώνει όσο πλησιάζουν οι εκλογές, θα δυναμώνει όσο περισσότερο γίνεται πιο απροκάλυπτη η συμφωνία τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης, για τη θωράκιση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μια πόλωση που θα αξιοποιηθεί για να στεριώσει το νέο διπολικό σύστημα, ένα σύστημα το οποίο υπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Μια πόλωση κι ένας νέος διπολισμός, ο οποίος θα χαμηλώνει όλο και περισσότερο τον πήχη των λαϊκών απαιτήσεων, να βολεύεται δηλαδή ο λαός με ορισμένα ψίχουλα, με κάποια ξεροκόμματα που θα πέφτουν και θα περισσεύουν από το τραπέζι της πλουτοκρατίας. Ενα νέο διπολικό σύστημα που θα μπορέσει να χειραγωγήσει τη λαϊκή συνείδηση και να έχουμε μια συντηρητική της αναδίπλωση.

Και από αυτήν την άποψη, ο αποπροσανατολισμός του λαού αποτελεί βασικό χαρτί και των δύο, και βεβαίως από αφορμές πάρα πολλές. Για παράδειγμα, αφορμή πρόσφατη. Ο κύριος Βορίδης ως πρωθυπουργεύων στη σημερινή συζήτηση. Ομως η πολιτική της κυβέρνησης δεν εκφράζεται ενιαία από κάθε υπουργό; Την πολιτική της κυβέρνησης δεν εξέφρασε με την ομιλία του ο κύριος Βορίδης; Αυτή η επιλεκτική αντιμετώπιση από μεριάς του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η διαφοροποίηση προσώπων τόσο στη Νέα Δημοκρατία όσο και στο ΠΑΣΟΚ, μήπως προετοιμάζει το έδαφος για την επόμενη μέρα, για τις κυβερνήσεις συνεργασίας και κυβερνητικές επιλογές; Δεύτερη αφορμή. Η υπόθεση και η συζήτηση περί βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους. Κάλπικη αντιπαράθεση. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι πρέπει να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του λαού ότι πρέπει να συμβάλει με το αίμα του, με τις θυσίες του, να αποπληρωθεί το όλον ή ένα μέρος ενός χρέους για το οποίο δεν ευθύνεται. Και σε αυτό το παιχνίδι παίζουν όλα τα υπόλοιπα κόμματα. Κι έτσι λοιπόν είτε αυτό, η απομείωση και η βιωσιμότητα του χρέους, γίνει μέσα από κούρεμα ή μέσα από απόσυρση ή μέσα από πάγωμα χρέους, θα βρίσκει το λαό σε διαρκή ομηρία γιατί θα πρέπει να κάνει διαρκείς θυσίες για την αποπληρωμή του. Και ταυτόχρονα, το όφελος το οποίο θα υπάρχει, όχι μόνο δε θα κατευθυνθεί στη χρηματοδότηση των κοινωνικών αναγκών του λαού, αλλά αντίθετα θα στηρίξει ακόμα πιο αποφασιστικά, με κρατικό ζεστό χρήμα, τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις ανάγκες τους. Ετσι λοιπόν η μόνη λύση για το λαό είναι η μονομερής διαγραφή του συνόλου του δημόσιου χρέους, η μη αποδοχή του.

Τρίτο παράδειγμα. Η συζήτηση η οποία γίνεται για το τέλος του μνημονίου. Η κυβέρνηση λέει, και ο κύριος Βορίδης το επανέλαβε σήμερα, τελειώνει το μνημόνιο, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει θα σκίσω τα μνημόνια, όμως δεν απαντάνε στον ελληνικό λαό. Τι σημαίνει μνημόνιο; Τι σημαίνει τέλος του μνημονίου; Σημαίνει, για εμάς, τέλος του μνημονίου ότι θα επιστραφούν το σύνολο των απωλειών που δέχτηκε ο λαός μας όλα τα προηγούμενα χρόνια. Σημαίνει ότι ο λαός μας θα διαβιώνει με βάση τις πραγματικές του ανάγκες, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, με βάση το επίπεδο της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και της παραγωγικότητας της εργασίας. Αυτό σημαίνει τέλος του μνημονίου. Λέτε, κύριοι της κυβέρνησης και κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτό το πράγμα; Οχι βέβαια. Δεν ισχυρίζεστε κάτι τέτοιο.

Σημαίνει τέλος του μνημονίου, αποδέσμευση από την ΕΕ και τα μνημόνια διαρκείας που έχει δρομολογήσει για όλους τους λαούς, για όλα τα κράτη - μέλη, στο πλαίσιο της νέας οικονομικής διακυβέρνησης. Και πάλι, το «όχι» είναι και από τους δυο σας χαρακτηριστικό γνώρισμα.

Η κυβέρνηση κατέθεσε το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2015. Σηματοδοτεί τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, για να μπορέσουν να επιτευχθούν οι στόχοι της δημοσιονομικής πειθαρχίας, ο ΕΝΦΙΑ παραμένει και τα έσοδά του, και μάλιστα παραμένει και το τέλος αλληλεγγύης, το οποίο θα έπρεπε είχε καταργηθεί, να μην ισχύει για το 2015. Η κυβέρνηση, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, τι λέει, λέει ότι το μειώνει κατά 30%, αλλά το διατηρεί. Το διατηρεί και για το 2015, το μονιμοποιεί και για τα επόμενα χρόνια. Η φοροεπιδρομή θα σημάνει νέα, επιπλέον έσοδα, κατά 1,7 δισ. ευρώ επιπλέον.

Δεύτερον, περαιτέρω μείωση των κοινωνικών δαπανών, αλλά και της χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης και των ασφαλιστικών οργανισμών, και πάνω απ' όλα περιλαμβάνει την επιτάχυνση της προώθησης των αναδιαρθρώσεων για να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο το επιχειρηματικό κλίμα και να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων.

Πώς θα προκύψει αυτό; Θα προκύψει από νέα κίνητρα αναπτυξιακά, χρηματοδοτικά και φορολογικά προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, από τη διαμόρφωση νέων πεδίων δράσης για το κεφάλαιο μέσα από την απελευθέρωση της αγοράς και το βίαιο εκτόπισμα των επαγγελματιών, των αυτοαπασχολούμενων και των βιοτεχνών από την αγορά, προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, από τις ιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Αλλά πάνω απ' όλα και πρώτα απ' όλα θα προέλθει μέσα από την ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη, μια εργατική δύναμη χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα, εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά.

Συμπέρασμα, ότι η αντιλαϊκή πολιτική θα συνεχιστεί και σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάκαμψης, για να έρθει αυτή η καπιταλιστική ανάκαμψη, αλλά και τα επόμενα χρόνια, στο όνομα της διατήρησής της, θα συνεχίζεται η αντιλαϊκή επίθεση και βεβαίως το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού καταρτίστηκε με βάση το πλαίσιο που ισχύει από 1/1/2014 για όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, δηλαδή το πλαίσιο που καθορίζει η νέα οικονομική διακυβέρνηση. Μιλάει για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, για προληπτική εποπτεία του συνόλου των κρατικών προϋπολογισμών, θα είδατε αυτές τις μέρες τη συζήτηση για το σχέδιο προϋπολογισμού της Γαλλίας και τη μη έγκρισή του, τις επιφυλάξεις από μεριάς Κομισιόν και βεβαίως την αυξημένη εποπτεία, όχι μόνο την προληπτική εποπτεία, για τα κράτη - μέλη που βρίσκονται σε καθεστώς χρηματοδοτικής στήριξης από την ΕΕ, όπως είναι η Ελλάδα.

Αυτές βεβαίως τις αρχές δεν τις αμφισβητεί ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τουλάχιστον προκύπτει από την ομιλία και τη συνέντευξη του κ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη περί ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.

Ολα αυτά επιβεβαιώνουν ότι εντός των τειχών της ΕΕ και σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος προς όφελος του λαού, ανεξάρτητα του μείγματος ασκούμενης πολιτικής, ανεξάρτητα των κυβερνητικών λύσεων που θα δοθούν.

Βεβαίως, δεν μπορούν και δεν απαντούν στις σημερινές ανάγκες του λαού οι αποσπασματικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη. Τι είπε; Για ανάταξη της εργασίας μέσω της αξιοποίησης των ΕΣΠΑ. Που σημαίνει τι; Ευκαιριακή απασχόληση σε βάρος της σταθερής, δηλαδή ανακύκλωση της ανεργίας. Μίλησε για ρύθμιση των κόκκινων δανείων ύψους 2 δισ. από τα 73 που είναι συνολικά, γιατί; Οχι για να ανακουφίσει τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, αλλά - το δήλωσε καθαρά - για να εξυγιανθεί το χαρτοφυλάκιο του τραπεζικού συστήματος, αυτή ήταν η αιτιολογία, και βεβαίως παροχή της 13ης σύνταξης για τους συνταξιούχους κάτω των 700 ευρώ. 13ος και 14ος μισθός, 13η και 14η σύνταξη για όλους παραπέμπονται στις καλένδες. Αυτό όμως, αυτή η στοχευμένη διαχείριση των ακραίων φαινομένων φτώχειας, είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανε η ΝΔ με το κοινωνικό μέρισμα που προέκυψε από το ματωμένο πρωτογενές πλεόνασμα; 'Η είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που εξαγγέλλει η κυβέρνηση για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, το οποίο βεβαίως, όπου εφαρμόστηκε στην ΕΕ, όχι μόνο δε στήριξε αυτές τις οικογένειες, τις φτωχές κι εξαθλιωμένες, αλλά πρόσφερε ακόμα πιο φτηνή εργασία και βγήκε σε βάρος της συνολικής δαπάνης για κοινωνικές δαπάνες.

Ούτε η Χρυσή Αυγή αποτελεί διέξοδο. Το φασιστικό αυτό μόρφωμα, το νεοναζιστικό, που αποτελεί το μαντρόσκυλο του συστήματος.

Υπάρχουν σήμερα συγκεκριμένες παραγωγικές δυνατότητες στη χώρα μας; Μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες του λαού; Γιατί καταστρέφονται όχι μόνο στην περίοδο της κρίσης, αλλά και την περίοδο της ανάπτυξης, τα ναυπηγεία, η κλωστοϋφαντουργία, γιατί καταστρέφονται λοιπόν παραγωγικές δυνατότητες; Ποιος φταίει; Φταίει ότι δε βρίσκονται στην προτεραιότητα των κεφαλαιοκρατών γιατί δεν τους διασφαλίζει υψηλό ποσοστό κέρδους. Ετσι λοιπόν, οι κάτοχοι των μέσων παραγωγής δε θέλουν να αξιοποιήσουν αυτές τις δυνατότητες, γιατί δεν τους συμφέρει.

Πώς θα λύσουμε αυτό το πρόβλημα; Μόνο μέσα από την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Ετσι μόνο λύνεται, διαφορετικά δεν μπορεί να λυθεί. Αν δεν πάρει ο λαός και η εργατική τάξη τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια της, δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Αυτό λοιπόν που θα οδηγήσει, θα οδηγήσει σε ανάπτυξη του αγροτικού τομέα που να καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του λαού, στην αξιοποίηση του τεράστιου ορυκτού πλούτου που έχει η χώρα μας προς όφελος του λαού, σε έναν ενεργειακό σχεδιασμό που θα αξιοποιεί τις εγχώριες και όχι τις εξωτερικές πηγές ενέργειας. Θα αναπτύσσει τη βιομηχανία μέσων παραγωγής, άρα και προϊόντων κατανάλωσης. Ετσι λοιπόν μπορεί να επιτευχθεί η ισόρροπη ανάπτυξη ανάμεσα σε κλάδους της οικονομίας, και όχι τα υπερτροφικά μοντέλα του τουρισμού, αλλά και ισόρροπη ανάπτυξη ανάμεσα στις διάφορες περιοχές της Ελλάδας που υπάρχει μια τεράστια ανισορροπία.

Σ' αυτό βεβαίως θα είναι πολύ μεγάλη η συμβολή του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού. Μ' αυτόν τον τρόπο θα αντιμετωπιστεί και θα εξαλειφθεί η ανεργία, και βεβαίως προϋποθέτει την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ, τη μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους. Πάνω απ' όλα και πρώτα απ' όλα προϋποθέτει την ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης, προϋποθέτει να περάσουμε στην εξουσία της εργατικής τάξης και των σύμμαχων κοινωνικών δυνάμεων.

Είναι φανερό ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουμε, το ΚΚΕ θα καταψηφίσει τη συγκυβέρνηση και δεν πρόκειται να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης.