Η αγάπη και ο σεβασμός στη λογοτεχνία διέσωσαν ένα πολύπλευρα σημαντικό έργο. Ο σεμνός εργάτης του λόγου, παλαίμαχος δημοσιογράφος, συγγραφέας, δημιουργός των εκδόσεων «Ιωλκός» (και του παλιού, ομώνυμου λογοτεχνικού περιοδικού), Γιάννης Κορίδης διέσωσε από τη λήθη και την ανωνυμία και προλόγισε το άγνωστο έργο του σπουδαίου εκπροσώπου της γενιάς του '30 Κοσμά Πολίτη «Μάρκο Πόλο (Πρωτότυπη εργασία πάνω στα ταξίδια του)». Ενα έργο γοητευτικό, απολαυστικό ως ανάγνωσμα, μια σύνθεση ιστορικής γνώσης, κριτικής σκέψης, λογοτεχνικού ταλάντου, το οποίο πέρασε από «σαράντα κύματα», μέχρι να δει το φως της δημοσιότητας με τη χτεσινή του παρουσίαση.

Ο μικρασιάτης δημιουργός του «Στου Χατζηφράγκου», του «Λεμονοδάσους», της «Εκάτης», της «Ερόικα» και άλλων κειμηλίων της λογοτεχνίας μας, Κοσμάς Πολίτης (κατά κόσμον Παρασκευάς Ταβελούδης), «μαγεμένος» από το λεγόμενο «Βιβλίο» του Βενετσιάνου Μάρκο Πόλο (πρόκειται για αφηγήσεις - υπαγορεύσεις του για τα ταξίδια του στον Μεσέρ Ρουστικέλο, συγκρατούμενό του στις φυλακές της Γένοβα), έγραψε αυτό το έργο το 1959, ανθολογώντας, σχολιάζοντας -βάσει ιστορικών στοιχείων- αλλά και με πολύ χιούμορ, τις αλήθειες και τα «ψέματα» (;) του πραγματιστή, τολμηρού θαλασσοπόρου, ιδιοφυούς εμπόρου Μάρκο Πόλο, από όσα είδε ταξιδεύοντας στην Κίνα, γενικότερα στην Ασία, περνώντας από τη Μεσόγειο και την Ελλάδα.

Ο Κ. Πολίτης παραμονές της Απριλιανής χούντας έδωσε το χειρόγραφο έργο για δημοσίευση σε συνέχειες στον «Ταχυδρόμο» (με τον οποίο συνεργαζόταν τότε). Ο Γιάννης Κορίδης παρέλαβε το χειρόγραφο για να επιμεληθεί τη δημοσίευσή του. Πρόλαβε, όμως, η χούντα και οι λογοκριτές της, οι οποίοι μεταξύ των πρώτων απαγορευμένων ονομάτων κατέταξαν και το γνωστό για τις αριστερές του ιδέες Κ. Πολίτη (υπήρξε και βουλευτής της ΕΔΑ). Δεύτερο χτύπημα ήταν ο θάνατος της γυναίκας του, στις 21/4/67. Τρίτο, ο κατ' οίκον περιορισμός του και η απαγόρευση να θάψει τη γυναίκα του. Με διάφορες μεσολαβήσεις μπόρεσε να τη θάψει, για να κλειστεί μετά την κηδεία στο σπίτι του, φρουρούμενος από χωροφύλακα.

Λίγο καιρό αργότερα ο «Ταχυδρόμος» αποφασίζει να δημοσιεύσει, ανυπόγραφο το έργο, σε επτά συνέχειες. Μετά τη δημοσίευση, τα χειρόγραφα, ως εκ θαύματος, δεν πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Ο Γ. Κορίδης πήγε στο σπίτι του Κ. Πολίτη και μετά από διαπραγμάτευση με το «φρουρό» του μπήκε στο σπίτι για να παραδώσει το χειρόγραφο στο συγγραφέα. Ο έρημος και καταβεβλημένος πια Κ. Πολίτης, θεώρησε, ότι το χειρόγραφο θα ήταν ασφαλέστερο στα χέρια του Γ. Κορίδη και ότι, «ίσως κάποτε, να μπορέσει να το εκδώσει, ενυπόγραφο». Η ευχή του Κ. Πολίτη... έπιασε. Η υπόσχεση του Γ. Κορίδη υλοποιήθηκε. Προς όφελος της λογοτεχνίας μας.