Κυριακή 19 Γενάρη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
«ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ»
Εξαθλιώνουν το λαό για την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών

Μπόλικος κουρνιαχτός σηκώνεται τις τελευταίες μέρες γύρω από τα λεγόμενα «πρωτογενή πλεονάσματα», που εμφανίζονται στον κρατικό προϋπολογισμό του 2013. Η εξέλιξη, ανεξάρτητα από τους τρόπους λογιστικής απεικόνισης και καταγραφής, είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ομοβροντία από τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόστηκαν τα προηγούμενα χρόνια στο πλαίσιο της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής και της διαμόρφωσης των συνθηκών διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, με το λαό τσακισμένο. «Πρωτογενή πλεονάσματα» κάτω από τελείως διαφορετικές συνθήκες και σε περίοδο μεγάλων ρυθμών αύξησης του παραγόμενου ΑΕΠ και απογείωσης των επιχειρηματικών κερδών είχαν κάνει την εμφάνισή τους στη διετία 2002 - 2003. Το φαινόμενο άρα δεν είναι καινοφανές, αποτελεί την αντανάκλαση του εφαρμοζόμενου, κάθε φορά, μείγματος πολιτικής, της διαχείρισης και αναδιανομής εισοδημάτων σε όφελος του κεφαλαίου, με εργαλείο και τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Η καπιταλιστική κρίση που εκδηλώθηκε στη χώρα το έτος 2008 και που την εμφάνισαν σαν δημοσιονομική είναι απόρροια των μεγάλων ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, κάποια χρόνια οι μεγαλύτεροι στην ΕΕ. Ενδεικτικά και μόνο να σημειωθεί πως τα κέρδη των ντόπιων τραπεζικών ομίλων, τους οποίους σήμερα «μπουκώνουν» με διακρατικά κεφάλαια, προκειμένου να ορθοποδήσουν, παρουσίαζαν την εξής διαμόρφωση: 2004: 1,2 δισ. ευρώ, 2005: 2,8 δισ. ευρώ, 2006: 3,6 δισ. ευρώ, 2007: 5,7 δισ. ευρώ, με τη σούμα στην 4ετία 2004 - 2007 να φτάνει στα 13,3 δισ. ευρώ. Σε αυτό το έδαφος, στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, που αποσπούσαν τα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου, εκδηλώθηκε μετέπειτα η καπιταλιστική κρίση, ακριβώς λόγω της υπερσυσσώρευσης, την οποία ακολούθησε η διακοπή του κύκλου και η αδυναμία για νέες κερδοφόρες επενδύσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, οι διαδοχικές φάσεις της καπιταλιστικής κρίσης και της ανάκαμψης και ανάπτυξης και ξανά κρίσης, αποτελούν αλληλένδετους κρίκους στην αλυσίδα του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Εμπαιγμός με πολλαπλές στοχεύσεις

Σήμερα, σε συνθήκες δραστικής μείωσης των λαϊκών εισοδημάτων, εξάπλωσης της ανεργίας και της φτώχειας σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, της άγριας φοροληστείας του λαού, των δραστικών περικοπών των κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, επανεμφανίστηκαν τα «πρωτογενή πλεονάσματα» του κρατικού προϋπολογισμού, ύψους 691 εκατ. ευρώ. Το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο», στο οποίο εντάσσονται οι κρατικοί προϋπολογισμοί της περιόδου, απαιτεί την περαιτέρω απογείωση των «πρωτογενών πλεονασμάτων» τα επόμενα χρόνια, πολιτική που μεταφράζεται σε διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα, έτσι ώστε να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου. Για το 2013 διαμορφώθηκε στο 0,4% του ΑΕΠ, ενώ το 2014 προβλέπεται η διαμόρφωση πρωτογενών πλεονασμάτων στο 1,5% του ΑΕΠ, στο 3% για το 2015 και στο 4,5% για το 2016. Από τη μια, η συγκυβέρνηση επιχειρεί να αξιοποιήσει το «πρωτογενές πλεόνασμα» ως διαπραγματευτικό ατού στα παζάρια της με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ) προκειμένου από καλύτερες θέσεις να στηρίξει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων, που δραστηριοποιούνται στη χώρα. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ εστιάζει στο κατά πόσο τα «πλεονάσματα» θα είναι «αποτελεσματικά» και «βιώσιμα», δηλαδή στο αν θα είναι μόνιμα και στο κατά πόσο θα είναι αρκετά για τις ανάγκες των μονοπωλίων. Τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται στην επιδίωξη να αποδεσμευτεί μέρος των κεφαλαίων που σήμερα κατευθύνονται στην εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, προκειμένου να διοχετευτεί στα ντόπια μονοπώλια. Η συγκυβέρνηση οχυρώνεται πίσω από τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ και με βάση την επίτευξη «πρωτογενούς πλεονάσματος» (ενώ ο αντιλαϊκός στόχος για το 2013 ήταν η αποκατάσταση ισοζυγίου) διεκδικεί την εφαρμογή των υποσχέσεων σχετικά με τους τρόπους ελάφρυνσης του κρατικού χρέους. Σύμφωνα με ρήτρα του μνημονίου, το 70% του πλεονάσματος που θα επιτευχθεί πάνω από το στόχο μπορεί να αποδοθεί για... «κοινωνική πολιτική». Οι παράγοντες της συγκυβέρνησης και ο ίδιος ο πρωθυπουργός εστιάζουν την επιχειρηματολογία τους στη διάθεση του ποσού σε ομάδες του πληθυσμού που έχουν πληγεί περισσότερο από την οικονομική κρίση, όπως σε ανέργους και κατηγορίες χαμηλοσυνταξιούχων. Η πιστοποίηση του «πλεονάσματος» θα γίνει από τη Γιούροστατ στις 23 Απρίλη, περίπου 1 μήνα πριν τις διπλές εκλογές του Μάη, ενόψει των οποίων η κυβέρνηση θέλει να καλλιεργήσει κάλπικες προσδοκίες στο λαό. Η τέτοια εξέλιξη ανάβει το «πράσινο φως» και σε ό,τι αφορά τους τρόπους ελάφρυνσης του χρέους, γύρω από τους οποίους εκδηλώνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα σχετικά με το μεταξύ τους επιμερισμό της χασούρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη μεριά του, εστιάζοντας στην παροχή ρευστότητας στο ντόπιο κεφάλαιο, βάζει στο τραπέζι και τη «ρήτρα ανάπτυξης», δηλαδή την αποπληρωμή του χρέους ανάλογα με την ανάκαμψη του ΑΕΠ. Βεβαίως, οι αστοί εκδηλώνουν αντιρρήσεις στο να δοθεί σε παροχές - ψίχουλα στους εξαθλιωμένους το μέρος του πλεονάσματος που λέει ότι θα δώσει η κυβέρνηση, αντιπροτείνοντας να δοθεί για δημόσιες επενδύσεις και χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων για επενδύσεις και ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, ως πιο αποτελεσματικό μέτρο για την έξοδο από την κρίση.

Αναιμική «ανάπτυξη»

Η όποια ενίσχυση του ΑΕΠ, για την οποία κόπτονται τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, θα είναι αναιμική και αμφίβολης διάρκειας. Η Κομισιόν, με τη μορφή «έκθεσης», παρουσίασε ορισμένες προβλέψεις σε βάθος 10ετίας. Σε αυτό το πλαίσιο υπολογίζει πως το ΑΕΠ της Ελλάδας μετά από 10 χρόνια (2024) θα ενισχυθεί κατά 14,8%, ότι δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση θα εμφανίζει, κατά μέσο όρο, ετήσιους ρυθμούς ανάκαμψης της τάξης του 1,5% και αυτό με προϋπόθεση ότι θα προχωρούν οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις. Να σημειωθεί πως η συρρίκνωση του ΑΕΠ στην 5ετία που προηγήθηκε (2009 - 2013) πλησίασε το 25%, ποσοστό που δεν πρόκειται να αναπληρωθεί ούτε μετά από πολλές δεκαετίες. Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν η απασχόληση στην Ελλάδα, πάντα σε ορίζοντα δεκαετίας, θα αυξηθεί 10%, εξέλιξη που σημαίνει ότι η επίσημη ανεργία θα συνεχίσει να κυμαίνεται σε διψήφια επίπεδα.

Μόνιμα μέτρα με ή χωρίς μνημόνιο

Αντιλαϊκά μέτρα ύψους 63 δισ. ευρώ, ποσό που φτάνει στο 31% του παραγόμενου ΑΕΠ, πάρθηκαν τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο των προγραμμάτων της «δημοσιονομικής προσαρμογής», με αφορμή τα μνημόνια και τις συνοδευτικές δανειακές συμβάσεις στήριξης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα). Για να κατανοηθεί το μέγεθος της βαρβαρότητας του κεφαλαίου πρέπει να επισημανθεί το γεγονός ότι τα παραπάνω μέτρα λειτουργούν σωρευτικά. Ετσι, η σούμα των αντιλαϊκών μέτρων για το 2015 ανεβαίνει στα 63 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2009! Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, το «πρωτογενές έλλειμμα» στο τέλος του 2009 ήταν 24,26 δισ. ευρώ, το οποίο πλέον μεταλλάχτηκε σε πρωτογενές πλεόνασμα. Συνολικά, η «προσαρμογή» φτάνει στα 27,2 δισ. ευρώ και αντιστοιχεί στο 43% των αντιλαϊκών μέτρων της περιόδου. Από τα εν λόγω επίσημα στοιχεία καταδεικνύουν το ποιος πλήρωσε και ποιος ωφελήθηκε από την υπόθεση «πρωτογενή πλεονάσματα».

Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, στις διαχειριστικές συνταγές του οποίου («κούρεμα» κ.ά.) δείχνει να λοξοκοιτάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, «ζεσταίνει την πλάτη» του όποιου επίδοξου διαχειριστή. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του Ταμείου, «η εμπιστοσύνη θα επεκταθεί και στην αγορά των ελληνικών ομολόγων αν υλοποιηθούν αποφασιστικά οι πολιτικές του προγράμματος», ενώ πρόβαλε και την άποψη ότι οι διαφορές με την ΕΕ είναι «απλά ζήτημα συγκυρίας».


Α. Σ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ