Αλ. Τσίπρας στη Βουλή, 17/1/2014: «Δυστυχώς αυτές τις μέρες βγαίνει και αποκαλύπτεται ως χιονοστιβάδα αυτή η οσμή των σκανδάλων που δημιουργεί μια απαξία απέναντι στο πολιτικό σύστημα συνολικά (...) το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα των κομμάτων εξουσίας (...) το τραπεζικό σύστημα που έδιναν δάνεια χωρίς εγγυήσεις (...) οι επιχειρηματικοί όμιλοι που δεχόντουσαν αυτές τις δανειοδοτήσεις, ως επί το πλείστον όμιλοι που έλεγχαν ή ελέγχουν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης» ευθύνονται για την κατάσταση της χώρας, δηλαδή για την κρίση. Τι αντιπρότεινε; «Κατά τη διάρκεια της κρίσης και σε άλλες χώρες οι τράπεζες συμπαρέσυραν τα δημοσιονομικά, την οικονομία και υπήρξε ανάγκη άμεσης παρέμβασης του κράτους προκειμένου να σωθούν. Τα είδαμε και στις ΗΠΑ» είπε. Εφαρμογή της πολιτικής των ΗΠΑ θέλει. Οπου χρηματοδοτήθηκαν τράπεζες και άλλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, η καπιταλιστική οικονομία αναπτύσσεται, αλλά οι «πραγματικοί μισθοί των εργαζομένων έχουν αυξηθεί ελάχιστα από την κρίση του 2009», ενώ «η ανεργία υποχώρησε ωστόσο η μείωσή της οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αποχώρηση εργαζομένων από την αγορά εργασίας», σύμφωνα με ρεπορτάζ στην «Καθημερινή». Ο λαός να βγάλει συμπεράσματα.

«Υπάρχουν κλάδοι με επιχειρήσεις οι οποίες δεν είναι βιώσιμες, δεν παρουσιάζουν κανένα ουσιαστικό σχέδιο αναδιοργάνωσης και είναι υπερδανεισμένες. Οσο συνεχίζουν να λειτουργούν ως ζόμπι συμπαρασύρουν και ό,τι έχει απομείνει από τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Ο ρόλος των τραπεζών στη δύσκολη αυτή εξίσωση είναι καταλυτικός. Εχει έρθει η ώρα να ενισχυθούν οι παραγωγικές επιχειρήσεις που λειτουργούν με εξωστρέφεια και με βάση επιχειρηματικά σχέδια και να απορροφήσουν ενδεχομένως προβληματικές επιχειρήσεις. Αν αυτό δεν συμβεί γρήγορα, είναι ορατός ο κίνδυνος αυτή η κρίση να κάψει μαζί με τα ξερά και λιγοστά χλωρά που έχουν απομείνει και στα οποία θα μπορούσε να βασισθεί η ανάκαμψη και η παραγωγή» («Καθημερινή», 17/1/2014). Αυτή η άποψη εκφράστηκε και στην πρόσφατη ημερίδα του ΣΕΒ. Λέει ότι οι επιχειρήσεις που δεν είναι βιώσιμες, με «κόκκινα» δάνεια, έχουν καταστραφεί από την κρίση. Αρα ή πρέπει να συγχωνευτούν με τις «υγιείς» ή να κλείσουν. Οι τράπεζες μπορούν να φροντίσουν γι' αυτό, αφού ουσιαστικά τους ανήκουν λόγω δανείων. Ετσι θα συμβάλουν στη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, άρα στο δυνάμωμα των «υγιών» ομίλων και θα τους δανειοδοτήσουν για επενδύσεις του κεφαλαίου για ανάκαμψη πάνω στα αποκαΐδια των εργασιακών δικαιωμάτων. Ετσι λειτουργεί ο καπιταλισμός που έχει σαπίσει και χρειάζεται ανατροπή.

«Αν μαζί με την Ευρωπαϊκή Αριστερά και άλλες πολιτικές δυνάμεις - στο Νότο και το Βορρά - και κυρίως οι πολίτες της Ευρώπης, όπου κι αν κατοικούν, ό,τι κι αν ψηφίζουν, συνειδητοποιήσουν την πολιτική δυναμική που περικλείει η δήλωση Μέρκελ, δηλαδή ότι Ευρωζώνη σημαίνει ή όλοι ή κανένας, τότε, πράγματι, πλησιάζει το τέλος της λιτότητας». Αυτά αναφέρει ο Αλ. Τσίπρας σε άρθρο του στη «Le Monde». Αλλη μια πολιτική κοροϊδία λέμε εμείς. Τα μέτρα λιτότητας και οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις ήρθαν για να μείνουν, αφού δημιουργούν συνθήκες αναπαραγωγής της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα στο «όλοι μαζί ή κανένας» υπάρχουν οι ενδοευρωενωσιακοί ανταγωνισμοί του κεφαλαίου και η συμμετοχή στην ΕΕ με όρους ανισομετρίας, άρα η υπόθεση «καπιταλιστική ανάκαμψη» σημαίνει «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» και όλοι μαζί τους λαούς,ακόμη και με χαλάρωση στη λιτότητα.Ο λαός να μην «τσιμπήσει» στις φρούδες ελπίδες. Τη δουλειά του αυτός με αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη, για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με εργατική λαϊκή εξουσία.