Στα βήματα του Γρηγόρη Λαμπάκη, θα πορευτούν την επόμενη Κυριακή, 13 Μάη, χιλιάδες φίλοι της ειρήνης. Θα περπατήσουν από τον Τύμβο του Μαραθώνα, μέχρι την πλατεία Συντάγματος για την ειρήνη. Θα βαδίσουν στο δρόμο του φιλειρηνικού, αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και θα διαδηλώσουν τη θέλησή τους να αγωνιστούν, για να ανατρέψουν τη βαρβαρότητα της Νέας Τάξης.

Θα δηλώσουν, με το ίδιο πάθος που δήλωσε και ο Γρηγόρης Λαμπράκης, το 1963, όταν ξεκίνησε από τον τύμβο του Μαραθώνα τη δική του πορεία ειρήνης, την οποία οι χωροφύλακες με εντολές ανωτέρων..., δεν του επέτρεψαν να ολοκληρώσει ποτέ, τις απλές αλλά τόσο μεγάλες λέξεις: «Θέλω να περπατήσω για την ειρήνη»...

Ολος ο μήνας που διανύουμε, ανακηρύχτηκε μήνας αντιιμπεριαλιστικής δράσης, από την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη(ΕΕΔΥΕ). Με ανακοίνωσή της, η ΕΕΔΥΕ καλεί το λαό της Αθήνας και του Πειραιά να πάρει μέρος στη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, ενώ, παράλληλα, καλεί, όλες τις επιτροπές ειρήνης και τις μαζικές οργανώσεις, τον Μάη να ξεδιπλώσουν πολύμορφες δραστηριότητες σε ολόκληρη τη χώρα, και να ενώσουν τη φωνή τους με όλους τους λαούς που αντιστέκονται. Καλεί όλους τους φίλους της ειρήνης να ενώσουν τη φωνή τους, να συσπειρωθούν στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα ειρήνης, να δώσουν όλες τους, τις δυνάμεις στον κοινό αγώνα για την απόκρουση σήμερα και την ανατροπή αύριο του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.

Σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, όλες αυτές τι μέρες θα πραγματοποιηθούν συγκεντρώσεις, συσκέψεις, συζητήσεις και πορείες για την ειρήνη. Οι «φωλιές» των γερακιών του ΝΑΤΟ, οι βάσεις του θανάτου, θα βρεθούν σε ανθρώπινο κλοιό, τις επόμενες μέρες. Η βάση της Σούδας, του Αραξου και το ΝΑΤΟικό στρατηγείο του Τυρνάβου, θα αποτελέσουν στόχους του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Το φιλειρηνικό κίνημα της πατρίδας μας, θα βρεθεί για μια ακόμα φορά στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Οι γειτονιές και οι δρόμοι της Αθήνας, οι γειτονιές κάθε μικρής και μεγάλης πόλης της χώρας πρέπει να γίνουν «μετερίζια» του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Κάθε άνθρωπος που σκέφτεται το μέλλον το δικό του και των παιδιών του, πρέπει να διαδηλώσει και να απαιτήσει να φύγει το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια. Να αγωνιστεί, για να σταματήσουν να παρέχονται διευκολύνσεις από την ελληνική κυβέρνηση κάθε είδους και μορφής στους ΝΑΤΟικούς φονιάδες. Να παλέψει για να κλείσουν οι ΝΑΤΟϊιές βάσεις που υπάρχουν στη χώρα. Να διαδηλώσει και να απαιτήσει να καταργηθούν τα πυρηνικά και βιοχημικά όπλα.

Σήμερα που ο ιμπεριαλισμός, εξαπολύει μια επίθεση χωρίς προηγούμενο σε βάρος των λαών ολόκληρης της ανθρωπότητας, τα λαϊκά κινήματα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, οφείλουν να εντείνουν τους αγώνες τους και την πάλη τους. Οι λαοί των Βαλκανίων έχουν ένα λόγο παραπάνω. Βίωσαν στο πετσί τους, τις ωμές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών και έγιναν μάρτυρες του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας. Είδαν να συντελείται μια γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού, να καταστρέφεται μια χώρα και γνώρισαν την «ουράνια» απειλή. Το ραδιενεργό έγκλημα του ΝΑΤΟ, σε βάρος του Γιουγκοσλαβικού λαού, είναι ένα έγκλημα τις συνέπειες του οποίου οι λαοί της Βαλκανικής, θα «πληρώσουν» με πολύ βαρύ τίμημα.

Ο ελληνικός λαός, σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, διαδήλωσε την αντίθεσή του στους ΝΑΤΟικούς φονιάδες, καταδίκασε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης και ξεσήκωσε ένα πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης προς το γιουγκοσλαβικό λαό. Τα τρία τελευταία χρόνια τα 10ήμερα ειρήνης που διοργανώθηκαν σε όλη τη χώρα είχαν καθαρά αντιιμπεριαλιστικό και αντιπολεμικό χαρακτήρα και σε πολλές των περιπτώσεων τα μέλη του φιλειρηνικού κινήματος, αντιμετωπίστηκαν από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, σαν «τρομοκράτες»... Παρά τον κυβερνητικό αυταρχισμό και την αστυνομοκρατία, άνθρωποι κάθε ηλικίας, πήραν μέρος στις μεγάλες αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις, συγκρότησαν αντιπολεμικές επιτροπές, στις οποίες συμμετείχαν μαζικοί φορείς, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, συνδικαλιστές, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών και ανέπτυξαν πλούσια δράση.

Το σύνθημα του παγκόσμιου φιλειρηνικού κινήματος, «ο ιμπεριαλισμός είναι δυνατός, αλλά όχι ανίκητος», είναι σύνθημα που το ελληνικό φιλειρηνικό κίνημα, το έκανε «σημαία» του. Στους δρόμους του αγώνα απέδειξε με τον πιο περίτρανο τρόπο, ότι μέσα στα πλαίσια της κυριαρχίας της Νέας Ιμπεριαλιστικής Τάξης, δίκαιες λύσεις προς όφελος των λαών δεν μπορούν να υπάρξουν, παρά μόνο με μετωπική σύγκρουση με αυτήν.