Πλήρη κάλυψη στο μπαράζ των διώξεων που εξαπολύει η εργοδοσία σε βάρος συνδικαλιστών, ιδιαίτερα σε βάρος στελεχών του ταξικού κινήματος, έδωσε χτες η κυβέρνηση στη Βουλή, επικαλούμενη την «ανεξαρτησία» της ταξικής Δικαιοσύνης, παρά τις ισχυρές ενδείξεις ότι έχει στηθεί «βιομηχανία» για την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης.

Αφορμή στάθηκε η συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης του ΚΚΕ, στην οποία αναφέρονταν ενδεικτικά ορισμένες από τις δίκες και τις καταδίκες του τελευταίου διαστήματος, σε δικαστήρια, αγροτοδικεία και μαθητοδικεία. Το ΚΚΕ ζητούσε από την κυβέρνηση να τοποθετηθεί και να παρέμβει για να σταματήσουν οι διώξεις.

Παρουσιάζοντας την Ερώτηση, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος Θανάσης Παφίλης ανέφερε μεταξύ άλλων: «Πρόκειται για μία γενικευμένη "βιομηχανία" διώξεων και καταδικαστικών αποφάσεων που υλοποιούν το γνωστό και αυταρχικό δόγμα της κυβέρνησης "νόμος και τάξη", με στόχο την τρομοκράτηση των εργαζομένων και την υποταγή τους, για να περάσει διά πυρός και σιδήρου η άγρια αντιλαϊκή πολιτική.

Εδώ πρέπει να ακούσουμε τι λέει η κυβέρνηση. Διότι ξέρουμε ότι η Δικαιοσύνη είναι ταξική, αλλά εδώ πια έχει γίνει εργοδοτική ανοιχτά. Υιοθετεί αστήριχτες και απαράδεκτες κατηγορίες σε ένα γενικότερο πολιτικό πλαίσιο, κάνει πλάτες στους ίδιους τους εργοδότες γενικότερα και χτυπάει όποιον αντιστέκεται. Θεωρούμε ότι οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες και θέλουμε να ακούσουμε πώς τοποθετείται η κυβέρνηση και τι μέτρα θα πάρει για να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση που ανοίγει τον ασκό του Αιόλου».

Στην Ερώτηση απάντησε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χ. Αθανασίου. Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, έκανε λόγο για «ανακριβή» στοιχεία στην Ερώτηση του ΚΚΕ, παρακάμπτοντας επιδεικτικά την ουσία της Επίκαιρης Ερώτησης, τη σωρεία των δικών που έχει καταγράψει ο Τύπος και τις καταδικαστικές αποφάσεις που έχουν ήδη εκδοθεί.

Συνοψίζοντας τη θέση της κυβέρνησης, είπε: «Θα πρέπει όμως να πω, επειδή αναφερθήκατε σε ταξική δημοκρατία και σε ταξική Δικαιοσύνη, ότι στη δημοκρατία το δικαίωμα της διαμαρτυρίας δεν είναι μόνο θεμιτό, είναι και ιερό. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί σε κανέναν πολίτη να διαμαρτύρεται. Αλλο, όμως, το να διαμαρτύρομαι, να διεκδικώ εργασιακά δικαιώματα και να διακηρύσσω ιδέες και άλλο το να προβαίνω σε έκνομες ενέργειες. Η διαμαρτυρία λοιπόν οφείλει να πραγματοποιείται με τα νόμιμα μέσα και αρχίζει να ελέγχεται όταν παραβιάζεται ο νόμος».

Με τις φράσεις αυτές, η κυβέρνηση νομιμοποίησε επί της ουσίας τις κατηγορίες με τις οποίες η εργοδοσία σέρνει σε δίκη τους συνδικαλιστές. Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι στην περίπτωση των σωματείων της Ζώνης, οι εργολάβοι γράφουν στις μηνύσεις τους τα ίδια που είπε ο υπουργός στη Βουλή! Επαληθεύοντας ότι οι συνδικαλιστικές διώξεις έχουν την κάλυψη της κυβέρνησης, ο Χ. Αθανασίου διαβεβαίωσε ότι «ούτε η κυβέρνηση, ούτε το υπουργείο Δικαιοσύνης και πολύ περισσότερο εγώ δεν διανοούμαστε να διατάξουμε τη Δικαιοσύνη να προβεί σε οποιεσδήποτε ενέργειες. Η Δικαιοσύνη κινείται, όπως ξέρετε, αυτεπάγγελτα».

Αμεση απάντηση στα όσα είπε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης έδωσε στη δευτερολογία του ο Θανάσης Παφίλης. Είπε ανάμεσα σε άλλα: «Κύριε υπουργέ, μην πάτε να ξεφύγετε τόσο εύκολα. Εχουμε μια "βιομηχανία" διώξεων με αστήρικτες και απαράδεκτες κατηγορίες και κατά τη γνώμη μας αυτό έχει να κάνει με την πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης, η οποία όσο πιο αντιλαϊκή γίνεται, τόσο πιο αυταρχική θα γίνεται. Δεν τα ζήσαμε πρώτη φορά, ούτε είναι μόνο του σήμερα. Εχουμε τεράστια εμπειρία. Πρόκειται για ποινικοποίηση των αγώνων.

Και το "νόμιμον" θα σας πω ότι διαβάζεται το ίδιο και από την αρχή και από το τέλος. Είναι καρκινική λέξη το τι είναι "νόμιμο" και το τι δεν είναι "νόμιμο". Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα σας πω ένα ακραίο παράδειγμα. Νόμιμο, παραδείγματος χάριν, είναι εργολάβος να κατεβάζει το φορτηγό που αρνείται να πέσει πάνω στους απεργούς, να ανεβαίνει ο ίδιος πάνω και να πηγαίνει για να χτυπήσει τους απεργούς. Αυτό έγινε στη Ζώνη. Αυτό θεωρείται νόμιμο, ενώ θεωρείται παράνομο να τον εμποδίσουν, παραδείγματος χάριν, οι εργαζόμενοι. Εδώ ξαναλέω ότι έχει ξεφύγει από κάθε όριο από αυτά που γνωρίζουμε. Εμείς δεν αιφνιδιαζόμαστε.

Θεωρείται συκοφαντική δυσφήμιση η ανακοίνωση του Σωματείου ότι εκμεταλλεύονται οι εργοδότες τους εργαζόμενους, ότι στον καπιταλισμό το κεφάλαιο εκμεταλλεύεται τους εργάτες. Βγάλτε τον Μαρξ παράνομο! Βγάλτε παράνομους όλους όσοι έχουν διαφορετική αντίληψη. Υπάρχει κείμενο απαράδεκτο και προκλητικό που κατηγορεί, παραδείγματος χάριν, τα συνδικάτα ότι συνδέονται με συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, ότι είναι βραχίονας πολιτικών επιδιώξεων εναρμονισμένων με τη φιλοσοφία και ιδεολογία άλλης πολιτικής και ιδεολογικής κοσμοθεωρίας. Δεν πρόκειται για θράσος. Είναι έξω από κάθε όριο.

Μιλάνε για εγκληματική συμμορία του ΚΚΕ. Αυτά ακούγονται και δικαστής δεν βγαίνει να σταματήσει τη συζήτηση. Ποιοι; Αυτοί που έχουν βάλει υπόκοσμο, έχουν χρησιμοποιήσει και τη Χρυσή Αυγή για να χτυπήσει τους εργαζόμενους στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Καταδικάζονται οι εργαζόμενοι.

Γνωρίζουμε ότι είναι ταξική η Δικαιοσύνη, πέρα από εξαιρέσεις φωτεινές, γιατί δρα μέσα σε ένα συγκεκριμένο σύστημα και οι νόμοι έχουν τέτοιο περιεχόμενο. Εδώ, όμως, πρόκειται για ανοιχτή πλέον "βιομηχανία, ιδιαίτερα στον Πειραιά, στήριξης και αποδοχής της ίδιας της εργοδοσίας και φυσικά γενικότερα αυτής της πολιτικής. Και θέλουμε να μας πείτε τι κάνετε ως κυβέρνηση. Δεν μπορείτε να καλύπτετε πολιτικά τέτοιου είδους αποφάσεις και τέτοιου είδους αυταρχική κατεύθυνση».

Στη δευτερολογία του, ο υπουργός Δικαιοσύνης υπήρξε ακόμα πιο αποκαλυπτικός. Είπε μεταξύ άλλων για τις υποθέσεις που ανέφερε ο Θ. Παφίλης: «Η Δικαιοσύνη και μόνο αυτή είναι αρμόδια να κρίνει και δεν μπορεί να παρεμβαίνει η κυβέρνηση στο έργο της. Εν πάση περιπτώσει, όσον αφορά τις περιπτώσεις που επικαλείσθε, η Δικαιοσύνη θεωρεί ότι παραβιάστηκαν διατάξεις απέναντι στις αποφάσεις για την ψευδορκία μάρτυρα, παρακώλυση συγκοινωνιών, παράνομη βία, διατάραξη οικιακής ειρήνης και διατάραξη ομαλής διεξαγωγής δημόσιας υπηρεσίας, 334 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα. Αυτά προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία, αυτά δέχθηκαν τα δικαστήρια. Τι θα πούμε τώρα εμείς; Θα αρχίσουμε να αμφισβητούμε τη Δικαιοσύνη;»!

Κλείνοντας την παρέμβασή του επανέλαβε ότι είναι «άλλο οι αγώνες για τις ιδέες, για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων και συνδικαλιστικών ελευθεριών και όλα αυτά τα δικαιώματα, τα οποία και το Σύνταγμα κατοχυρώνει, και άλλο να προβαίνουμε σε έκνομες ενέργειες». Για κερασάκι στην τούρτα, κάλεσε τους συνδικαλιστές που καταδικάστηκαν να διεκδικήσουν το δίκιο τους στα δευτεροβάθμια δικαστήρια, για να διορθωθούν «ενδεχόμενες ατέλειες και λάθη».