Κυριακή 22 Απρίλη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Διεκδικήσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες

Το κυβερνητικό πλαίσιο μέτρων για την Κοινωνική Ασφάλιση, επιδιώκει, σύμφωνα με το βασικό επιχείρημα των εμπνευστών του, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο βιωσιμότητας των ασφαλιστικών ταμείων, στην αναγκαιότητα εξασφάλισης ισότητας, κοινωνικής αλληλεγγύης και άλλα παρόμοια εντελώς ψεύτικα και υποκριτικά επιχειρήματα. Γιατί η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Αυτήν την πραγματικότητα, αλλά και την αναγκαιότητα συσπείρωσης και πάλης της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που θίγονται από τα κυβερνητικά μέτρα, σε συγκεκριμένους στόχους πάλης, που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες, επεξεργάστηκε το ΚΚΕ με τις θέσεις του για την Κοινωνική Ασφάλιση («Ριζοσπάστης», 18/2/2001) αποσπάσματα των οποίων παρουσιάζουμε σήμερα. Οι αναγνώστες μας μπορούν να κρίνουν και να συγκρίνουν και βεβαίως να συμβάλλουν στην ενδυνάμωση του αγώνα που ήδη ξεκίνησε. Η πάλη αυτή πρέπει να συνδυαστεί με τη διεκδίκηση σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου (35ωρο - 7ωρο - πενθήμερο) και με γενναία αύξηση μισθών.

Σχετικά με τα ελλείμματα

«Τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων είναι πραγματικά, όμως χρησιμοποιούνται προσχηματικά, για να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα. Αλλωστε, δε φέρουν καμία ευθύνη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Είναι αποτέλεσμα της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής, είναι αποτέλεσμα επίσης της ληστείας που έγινε σε βάρος τους, από το κράτος και το κεφάλαιο με την εισφοροδιαφυγή, τις εισφοροαπαλλαγές, τη ζημιογόνα δανειοδότηση. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι από το 1951 τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν άτοκα στο όνομα της χρηματοδότησης της «βιομηχανικής ανάπτυξης». Βασικοί παράγοντες που επιδρούν στην όξυνση του προβλήματος τα τελευταία χρόνια είναι: Η αύξηση της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, μερικής απασχόλησης. Η μείωση των μισθών, γενικότερα των αποδοχών των εργαζομένων. Η αύξηση του αριθμού των ανασφαλίστων, η επέκταση της «μαύρης» εργασίας....

Οι ισχυρισμοί, που συνδέουν τη «βιωσιμότητα» των ασφαλιστικών ταμείων με τη μείωση των συντάξεων και τη χειροτέρευση των όρων συνταξιοδότησης, αποσκοπούν στη μετατόπιση των ευθυνών από το κράτος και την εργοδοσία στις πλάτες των εργαζομένων. Αποτελούν εμπαιγμό σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, αφού είναι γνωστό ότι οι κατώτερες, αλλά και οι μέσες συντάξεις, που αφορούν την πλειοψηφία των συνταξιούχων, κυμαίνονται σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα και καταδικάζουν χιλιάδες οικογένειες στην εξαθλίωση. Ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καταγράφεται χαρακτηριστικά στο ύψος των κατώτερων συντάξεων, οι οποίες για το έτος 2000 είναι: ΙΚΑ 117.000 δρχ., ΤΕΒΕ 99.000, ΤΑΕ 115.000, ΤΣΑ 76.000, ΝΑΤ 97.000, ενώ η σύνταξη του ΟΓΑ είναι 46.000 δρχ....

Κοινό μέτωπο πάλης

Η υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων, η δημιουργία των πολιτικών προϋποθέσεων για ένα σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης που θα υπηρετεί τα λαϊκά στρώματα και τις ανάγκες τους, είναι μέτωπο πάλης αποφασιστικής σημασίας, αφορά όλους τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.

Η επίθεση είναι ολομέτωπη, χτυπάει το σύνολο των εργαζομένων των λαϊκών στρωμάτων. Ενιαία, μετωπική επιβάλλεται να είναι και η απάντηση, η αντίσταση των εργαζομένων. Η οργάνωση της πάλης πρέπει να επικεντρώνει την προσοχή στην αντιμετώπιση της ουσίας των αντιλαϊκών μέτρων, να μην περιορίζεται στο ιδιαίτερο πρόβλημα του κάθε κλάδου, να στηρίζεται στη συλλογική δράση, στο συντονισμό του αγώνα, να συμβάλλει στη δημιουργία μαζικού, μαχητικού κινήματος, που θα μπει εμπόδιο στην προώθηση των αντιδραστικών μέτρων στη Βουλή και θα είναι πανέτοιμο για σκληρές αναμετρήσεις.

Τα μέτωπα πάλης και οι στόχοι συνάντησης και κοινής δράσης των εργαζομένων μπορεί να είναι:

  • ΠΛΗΡΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ

Διεκδικούμε, εφαρμογή αποτελεσματικών μέτρων πλήρους ασφαλιστικής κάλυψης όλων των εργαζομένων και ειδικότερα των νέων εργαζομένων, των απασχολούμενων στο φασόν, με μερική - προσωρινή απασχόληση, με μειωμένο ωράριο, με συμβάσεις έργου και σε εποχιακές εργασίες, καθώς και για τα συμβοηθούντα μέλη της οικογένειας, τους πλανόδιους επαγγελματίες, όλους τους αλλοδαπούς εργάτες και εργάτριες.

Επιβολή αυστηρών οικονομικών και ποινικών κυρώσεων για τους εργοδότες, που χρησιμοποιούν ανασφάλιστη εργασία.

Για την ασφάλιση των απασχολούμενων μισθωτών με μερική απασχόληση, να οριστεί ως ελάχιστος ημερήσιος μισθός, το Ημερομίσθιο Ανειδίκευτου Εργάτη (ΗΑΕ).

Για τους απασχολούμενους εποχιακά ή με μερική απασχόληση ή με μειωμένο ωράριο, να λογίζεται ως πλήρης χρόνος ασφάλισης οι 200 ημέρες το χρόνο.

Η προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους επιβάλλει την πλήρη ασφαλιστική, ιατροφαρμακευτική νοσοκομειακή κάλυψη, την αύξηση των προνοιακών - κοινωνικών παροχών και την αναγνώριση του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου. Η επιδότηση της ανεργίας να αποτελεί το 80% του μισθού.

  • ΟΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ - ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ

Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, για τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, να μην ξεπερνούν τα 60 χρόνια για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, τα 55 και τα 50 αντίστοιχα για τους απασχολούμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Μειωμένο όριο συνταξιοδότησης κατά 5 χρόνια για τη γυναίκα με ανάπηρο παιδί ή σύζυγο.

Το κατώτερο όριο συντάξεων αφορά όλους τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους.

Να κατοχυρώνεται με τις 4.050 ημέρες ασφάλισης και να καθορίζεται στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη (ΗΑΕ) ή στο 80% του βασικού μισθού. Στη βάση αυτή οι συντάξεις να διαμορφώνονται ανάλογα με το μισθό και το χρόνο εργασίας και να αναπροσαρμόζονται σύμφωνα με τις αυξήσεις των συλλογικών συμβάσεων.

Βάση υπολογισμού της σύνταξης να αποτελεί ο μέσος όρος όλων των αποδοχών της τελευταίας τριετίας (βασικοί μισθοί, επιδόματα, δώρα εορτών, επίδομα αδείας κ.ά.).

Στα 30 χρόνια ή 9.000 ημέρες ασφάλισης, κάθε εργαζόμενος να μπορεί να συνταξιοδοτείται ανεξάρτητα από το όριο ηλικίας και να προσμετρούνται όλα τα ένσημα. Το μέτρο αυτό ανταποκρίνεται στις συνθήκες που διαμορφώνουν οι αντιδραστικές αλλαγές στην αγορά εργασίας και η αυξημένη ανεργία.

Για ειδικές κατηγορίες εργαζομένων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες ή χρονίως πασχόντων, όπως είναι νεφροπαθείς, η συνταξιοδότηση να γίνεται με τη συμπλήρωση 15 χρόνων εργασίας.

Επιβάλλεται να διαμορφωθεί κλίμακα καθορισμού των αναπηρικών συντάξεων, έτσι ώστε με αναπηρία 67% και άνω να καταβάλλεται πλήρης σύνταξη, με αναπηρία 50-60% τα 3/4 της σύνταξης, με αναπηρία 33-49% να παρέχεται επίδομα αναπροσαρμοζόμενο ανά διετία.

Να μετατραπεί το προνοιακό επίδομα των ανίκανων προς εργασία ατόμων με ειδικές ανάγκες σε κατώτερη σύνταξη.

Για όσους εργαζόμενους δε συμπληρώνουν τον ελάχιστο χρόνο συνταξιοδότησης, να καθιερωθεί ο θεσμός της «κοινωνικής σύνταξης», για την αντιμετώπιση όλων των βασικών αναγκών, με κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να απαιτήσουν να μην παραδοθεί η επικουρική ασφάλιση στις ιδιωτικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις, να μη θιγεί η οργάνωση και η νομική μορφή, το καθεστώς λειτουργίας των επικουρικών ταμείων ή ταμείων πρόνοιας.

Να σταματήσει η διαρπαγή των κεφαλαίων τους. Η επικουρική σύνταξη να καταβάλλεται ταυτόχρονα με την κύρια σύνταξη χωρίς περιορισμούς.

  • ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν την κυρίαρχη λογική ότι τα ασφαλιστικά ταμεία στηρίχτηκαν στην τριμερή χρηματοδότηση. Πέρα από το γεγονός ότι και οι δύο πηγές (κρατικός προϋπολογισμός, εισφορά εργοδοσίας) προέρχονται από την υπεραξία που παράγουν οι εργαζόμενοι στις συνθήκες της ταξικής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, το σύστημα της τριμερούς χρηματοδότησης δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Το κράτος ουδέποτε τήρησε τις υποχρεώσεις που ανέλαβε το ίδιο, αλλά και η εργοδοσία σε ένα μεγάλο μέρος δεν κατέβαλε τα νόμιμα. Επιπλέον, το αστικό κράτος, με τις συγκεκριμένες επιλογές και πρακτικές τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, λήστεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία χρησιμοποιώντας τα αποθεματικά τους.

Πέραν της απλήρωτης εργασίας, οι εργαζόμενοι σηκώνουν τα δεινά και τις συνέπειες της φορολογικής αφαίμαξης, τα δυσβάσταχτα δημοτικά τέλη, επιβαρύνονται με την πληρωμή για σειρά «κοινωνικών υπηρεσιών», αντιμετωπίζουν έναν πολυπλόκαμο δηλαδή μηχανισμό καταλήστευσης, μέσω του οποίου μειώνεται η αξία του πραγματικού μισθού.

Να μην επιβληθεί καμία πρόσθετη επιβάρυνση στους ασφαλισμένους, να ικανοποιηθεί το δίκαιο αίτημα της μείωσης του ποσοστού της συμμετοχής των εργαζομένων στην προοπτική της απαλλαγής τους από τις ασφαλιστικές εισφορές. Το κόστος χρηματοδότησης της Υγείας και της Πρόνοιας να το αναλάβει άμεσα το κράτος, με τη συμμετοχή της εργοδοσίας, ιδιαίτερα του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι εισφορές στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών να καθοριστούν στη βάση της καταβολής των 2/3 από το κράτος και του 1/3 από τον ασφαλισμένο.

Διεκδικούμε την επιστροφή των «κλεμμένων», των τεράστιων ποσών, που οφείλει η εργοδοσία και το κράτος προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Κατάργηση των εισφοροαπαλλαγών των επιχειρήσεων, πάταξη της εισφοροδιαφυγής.

Να αποδώσει το κράτος τις οφειλές, που αφορούν στην άσκηση της λεγόμενης κοινωνικής πολιτικής,(π.χ. προγράμματα εξυγίανσης και πρόωρων συνταξιοδοτήσεων στις «προβληματικές επιχειρήσεις»). Να παραγραφούν τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων.

Αμεση απόσυρση των αποθεματικών των ταμείων από το Χρηματιστήριο, κάλυψη των απωλειών από το κράτος. Η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων προϋποθέτει εξασφάλισή τους από κάθε πιθανό κίνδυνο. Είναι υπόθεση των ίδιων των ασφαλισμένων και επιβάλλεται να εμποδιστούν οι κυβερνητικές παρεμβάσεις.

Αναδιανομή των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού σε βάρος των αντιπαραγωγικών δαπανών και των χρηματοδοτήσεων της πλουτοκρατίας, ριζική αλλαγή του φορολογικού συστήματος, που θα αποβλέπει στην ουσιαστική μείωση της φορολογίας των εργαζομένων (άμεσοι και έμμεσοι φόροι) και στην αύξηση φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ