Ο πόλεμος και οι σφαγές αποκαλούνται... έξοδος «από την άγονη απομόνωση»! Οι σχέσεις εξάρτησης και πολεμικής αντιδικίας μεταξύ των κρατών λέγονται... έξοδος από το καθεστώς «των ανελεύθερων σχέσεων»! Η οικονομική αποτελμάτωση των βαλκανικών χωρών και η δυστυχία των λαών τους λέγεται... «αποκατάσταση της δημοκρατίας»!

Τα παραπάνω είναι ένα - μικρό μόνο - δείγμα των αθλιοτήτων (σ.σ.: περί αθλιοτήτων πρόκειται) που ακούστηκαν χτες από το στόμα του πρωθυπουργού, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του τελευταίου στο «8ο ετήσιο βαλκανικό φόρουμ» με θέμα «Η πορεία της οικονομίας, οι προοπτικές και η συνεργασία στα Βαλκάνια», που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη.

Από την αρχή κιόλας της ομιλίας του Κ. Σημίτη εκείνο που δέσποζε στην τοποθέτησή του ήταν το αντικομμουνιστικό μένος του ανδρός, που σε συνδυασμό με επιχείρηση αποτίμησης στην οποία προέβη των εξελίξεων στα Βαλκάνια, από τα γεγονότα του '89 και εντεύθεν, συνιστά ένα εκρηκτικό μείγμα που μόνο ως «μαύρη αντίδραση» μπορεί να χαρακτηριστεί.

«Με την πτώση του τείχους του Βερολίνου άρχισε η επανένταξη των χωρών της Βαλκανικής στη διεθνή οικονομία, μετά από μια μακρόχρονη και άγονη απομόνωση» (!), ήταν τα πρώτα πρώτα λόγια του πρωθυπουργού. Οσο για τις σχέσεις μεταξύ των βαλκανικών κρατών, όπως αναπτύχθηκαν μεταπολεμικά, ο Κ. Σημίτης διαπίστωσε ότι «δεν ήταν ελεύθερες» (σ.σ.: σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σήμερα, προφανώς!) αφού, όπως ισχυρίστηκε «ήταν ελεγχόμενες και εξαρτώμενες από πολιτικές αποφάσεις των κυβερνήσεων».

Ας σημειωθεί ότι αμέσως μετά ο Κ. Σημίτης ξεδίπλωσε επί μακρόν την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, που, υπό τον τίτλο «εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης των Βαλκανίων» αποσκοπεί, όπως ο ίδιος ομολόγησε, «στην ενεργό ανάμειξη των ελληνικών επιχειρήσεων σε τομείς που διαθέτουν σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα» στην περιοχή. Αυτή η πολιτική, η πολιτική του πλιάτσικου, δηλαδή, είναι φυσικά προτιμότερη για τον Κ. Σημίτη από την πολιτική αμοιβαίου οφέλους που ακολούθησαν οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες των Βαλκανίων με την Ελλάδα μετά τον πόλεμο...