Παραδείγματα που «βγάζουν μάτι», με εκπροσώπους επιχειρηματικών ομίλων και επιχειρηματικών ενώσεων που φιγουράρουν στα νέα Συμβούλια Διοίκησης πανεπιστημίων και ΤΕΙ, τα οποία συστήνονται πλέον σύμφωνα με το νόμο - πλαίσιο, αποκάλυψε το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ). Οι σχέσεις και οι συμπράξεις μεταξύ ανώτατων ιδρυμάτων και επιχειρήσεων δεν είναι βέβαια καινούριο φαινόμενο. Ο «Ριζοσπάστης» έχει αποκαλύψει και στο παρελθόν έρευνες που γίνονταν στα ιδρύματα κατά παραγγελία επιχειρήσεων, αξιολογήσεις Τμημάτων από στελέχη της αγοράς, μεγαλοκαθηγητάδες που ταυτόχρονα κατέχουν και θέσεις συμβούλων σε μεγάλες επιχειρήσεις... Η σύνδεση αυτή, όμως, τώρα γίνεται στενότερη και εκφράζεται και στις ίδιες τις διοικήσεις των ιδρυμάτων. Να, λοιπόν, ένα ανάγλυφο παράδειγμα του πώς ο νόμος - πλαίσιο έρχεται να επιβάλει στα ιδρύματα την εντονότερη πρόσδεσή τους στις επιχειρήσεις, πράγμα που από την αρχή αποτελούσε έναν από τους κύριους στόχους του.

Αποδεικνύεται ταυτόχρονα πόσο υποκριτική ήταν η δήθεν αντίδραση των πρυτανικών αρχών όλο το προηγούμενο διάστημα (και όσων δυνάμεων στους πανεπιστημιακούς έτρεφαν αυταπάτες για το ρόλο των πρυτάνεων), που έδειχναν εμμονή στο θέμα των διοικήσεων και που αναδιπλώθηκαν τόσο εύκολα μετά το καλοκαίρι, γιατί δήθεν εξασφάλισαν την αρμοδιότητα των συγκλήτων στα ακαδημαϊκά θέματα των ιδρυμάτων... Καμιά αντίδραση τώρα από άλλοτε λαλίστατους πρυτάνεις για τους επιχειρηματίες στις διοικήσεις... Μα αν ένα ίδρυμα διοικείται απευθείας από εκπροσώπους των επιχειρήσεων, πόση «αυτονομία» μπορεί να έχει άραγε στα ακαδημαϊκά θέματα; Και πρέπει να αναλογιστεί κανείς ότι τα ονόματα τύπου Κορκίδη, Κασιμάτη, Γερασίμου κ.τ.λ., που ανέφερε το ΜΑΣ, είναι οι φανεροί εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου. Γιατί υπάρχουν και οι κρυφοί: Επιστήμονες από ιδρύματα του εξωτερικού που έχουν πολλά χρόνια πιο πριν προσδεθεί άμεσα με τις επιχειρήσεις και εμφανίζονται τώρα σε διοικήσεις, με τους παχυλούς ακαδημαϊκούς τους τίτλους, εκπροσωπούν όμως συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς ότι η στενότερη εμπλοκή των επιχειρήσεων στα της ανώτατης εκπαίδευσης θα ωφελήσει τα ιδρύματα και την ανάπτυξη. Η πραγματικότητα είναι ότι σε τίποτα δεν πρόκειται να ωφελήσει το λαό. Οι επιχειρήσεις αξιοποιούν τα ιδρύματα και το δυναμικό τους με γνώμονα την αύξηση των κερδών τους και φρενάρουν την όποια επιστημονική εξέλιξη μπορεί να έχει πραγματικό όφελος για την κοινωνία εφόσον δε μεταφράζεται σε κέρδη. Για παράδειγμα, όταν μια επιστημονική έρευνα που χρηματοδοτείται από μια εταιρεία αποδεικνύει, π.χ., ότι δεν ωφελούν ή ότι βλάπτουν τα προϊόντα της εταιρείας... απλά θάβεται η έρευνα!

Επιπλέον, σε διοικητικό επίπεδο αυτό που μπορούν να προσφέρουν οι επιχειρήσεις στα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης είναι... ανταποδοτική λειτουργία. Δηλαδή, αγοραπωλησία υπηρεσιών, αντί για εξασφάλιση όλων των απαραίτητων όρων για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν σπουδές. Ετσι, στο όνομα της «ορθής διοίκησης» από τους... «ειδικούς», οι σπουδές θα γίνουν ακόμα πιο ακριβές απ' ό,τι είναι σήμερα και η όποια προσφορά των ιδρυμάτων στην κοινωνία θα είναι... κοστολογημένη. Αποκτά, λοιπόν, ακόμα μεγαλύτερη επικαιρότητα και σημασία σήμερα το σύνθημα - απαίτηση: Εξω οι επιχειρήσεις από τις σχολές!