Οπως τονίστηκε χτες, πέρα από ζητήματα ελέγχων της ποιότητας των εισαγόμενων γενόσημων, ακόμη κι αν ένα φάρμακο είναι ασφαλές, δε σημαίνει ότι «ταιριάζει» σε κάθε πάθηση, σε κάθε ασθενή. Συγκεκριμένα, αναφέρει ο ΙΣΑ:

«Ολα τα φάρμακα με την ίδια δραστική ουσία, δεν ταιριάζουν σε όλους τους ασθενείς το ίδιο.

Παράδειγμα: Αν ένας ασθενής που είναι καλά ρυθμισμένος στο αντιπηκτικό φάρμακο Α, πάρει ξαφνικά το Β με την ίδια δραστική ουσία, τότε μπορεί να παρουσιάσει στο Β αιμορραγία (παρενέργεια). Αντίθετα, αν ένας άλλος ασθενής που είναι καλά ρυθμισμένος στο αντιπηκτικό φάρμακο Β, πάρει ξαφνικά το Α με την ίδια δραστική ουσία, τότε μπορεί να κάνει θρόμβο (δηλαδή την αντίθετη παρενέργεια). Σε δύο φάρμακα αντιπηκτικά με την ίδια δραστική ουσία, μπορεί να έχουμε στο ένα αιμορραγία και στο άλλο θρόμβο. Αυτό έχει να κάνει με το λεγόμενο Θεραπευτικό Παράθυρο του κάθε σκευάσματος μέσα στον οργανισμό του κάθε αρρώστου». Το θεραπευτικό αποτέλεσμα ενός φαρμάκου έχει άμεση σχέση τόσο με την καθαρότητα της δραστικής του ουσίας, όσο και με άλλους παράγοντες, σημειώθηκε.

Σχετικά με τις συζητήσεις κυβέρνησης - τρόικας για συνταγογράφηση μόνο της δραστικής ουσίας χωρίς το όνομα του σκευάσματος, ο ΙΣΑ υπογραμμίζει πως «συνταγογράφηση σημαίνει τον προσδιορισμό προβλήματος, τη Φαρμακευτική αγωγή, το συγκεκριμένο θεραπευτικό μόριο, τη συγκεκριμένη θεραπευτική δόση, το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, στη συγκεκριμένη φαρμακομορφή» και για όλα αυτά υπεύθυνος είναι ο γιατρός, ο οποίος πρέπει να ακολουθεί αποκλειστικά επιστημονικά κριτήρια και όχι το κέρδος. Ωστόσο, στα αιτήματα του ΙΣΑ δεν περιλαμβάνεται η κατάργηση της συμμετοχής σε φάρμακα, θεραπείες, εξετάσεις, ούτε -πολύ περισσότερο- να έχουν όλοι, ανασφάλιστοι και μη, δωρεάν πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γιατί και αυτό θέτει σε κίνδυνο τη ζωή τους και όχι μόνο η ποιότητα των γενόσημων φαρμάκων.

Μεγάλο κίνδυνο διατρέχουν και οι μεταμοσχευμένοι ασθενείς καθώς από 1/10 ο ΕΠΟΥΥ αποζημιώνει μόνο την τιμή αναφοράς του φαρμάκου, δηλαδή τη χαμηλότερη τιμή, και ο ασθενής πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του τη διαφορά τιμής αν το φάρμακο που παίρνει χρόνια και είναι αποτελεσματικό, είναι πιο ακριβό. Οπως σημειώνει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Νεφροπαθών, «οι μεταμοσχευμένοι ασθενείς για να μπορέσουν να βοηθήσουν τον οργανισμό τους να διατηρήσει το μόσχευμα, πρέπει να παίρνουν συγκεκριμένα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα για όλη τους τη ζωή.

Τα φάρμακα αυτά καθορίζουν τη διατήρηση του μοσχεύματος και γι' αυτό θα πρέπει να είναι συγκεκριμένα και σταθερά. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που οι μεταμοσχευμένοι ασθενείς υποβάλλονται τακτικά σε συγκεκριμένες εξετάσεις. Με το μέτρο αυτό, καταδικάζονται οι μεταμοσχευμένοι ασθενείς, που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν συμμετοχή για τα φάρμακά τους, με άμεσο κίνδυνο απόρριψης του μοσχεύματός τους».