Σαν «εμμονές» της τρόικας και «πρόσθετες απαιτήσεις των δανειστών» επιχειρούν να εμφανίσουν τη δρομολόγηση των νέων εργασιακών ανατροπών στον ιδιωτικό τομέα και τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων οι ηγεσίες των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ και οι υπουργοί της συγκυβέρνησης. Με τη συνδρομή των αστικών ΜΜΕ επιχειρείται ταυτόχρονα να παρουσιαστεί μια δήθεν «καθολική αντίδραση» της κυβέρνησης στην επιβολή των αντεργατικών μέτρων και στις «πιέσεις» της τρόικας. Πίσω από το σκηνικό που στήνουν ξανά οι εταίροι της συγκυβέρνησης, επιχειρούν να κρύψουν ότι τα μέτρα είναι προαποφασισμένα και συμφωνημένα στα πλαίσια της ΕΕ. Ειδικότερα για την περίπτωση της Ελλάδας έχουν εγκριθεί και ψηφιστεί μέσω και του δεύτερου μνημονίου.
Στη σελίδα 518 του μνημονίου σημειώνεται: «Εως το τέλος Ιουλίου 2012 θα καταρτιστεί ένα χρονοδιάγραμμα για την αναθεώρηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Η πρόταση θα στοχεύει στην αντικατάσταση του ύψους των μισθών που ορίζονται στην ΕΓΣΣΕ με ελάχιστο ύψος μισθού νομοθετημένο από την κυβέρνηση σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους». Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να «αντικατασταθούν» οι σημερινοί μισθοί (μαζί με επιδόματα και τριετίες) που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ με έναν νέο ελάχιστο μισθό που δεν θα προβλέπει τίποτα περισσότερο πέραν των 586 ευρώ μεικτά! Επίσης, στη σελίδα 413 του μνημονίου προβλέπονται «15.000 υποχρεωτικές αποχωρήσεις» δημοσίων υπαλλήλων «έως το τέλος του 2012».
Ούτε η παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων που ετοιμάζεται να επιβάλει η κυβέρνηση με 13 ώρες δουλειά τη μέρα, 6 μέρες τη βδομάδα χωρίς πληρωμή υπερωριών, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Από το 2008 ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο την «έκθεση Σέρκας» που έδινε το δικαίωμα στους εργοδότες να διαμορφώνουν ωράρια εργασίας που θα ξεπερνούν τις 65 ώρες εβδομαδιαίως (13 ώρες τη μέρα). Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών για την «ελαστικοποίηση» και «ευελιξία» της εργασίας προβλέπονται από τη «στρατηγική της Λισαβόνας», αλλά και την «ΕΕ 2020», που ήρθε για να την αντικαταστήσει και έχουν στόχο να καταστήσουν την ΕΕ των μονοπωλίων «την πλέον ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο».
Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβρη του 2011 οι κυβερνήσεις των «27» συμφώνησαν για μεγαλύτερες μειώσεις του «εργατικού κόστους» με κινεζοποίηση των μισθών, προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων έναντι των «βασικών εμπορικών εταίρων της ΕΕ» (Κίνα, Ινδία, Ρωσία). Ανάλογη πρόβλεψη για την Ελλάδα υπάρχει και στο δεύτερο μνημόνιο, αφού σε σχέση με τις μειώσεις των μισθών και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων σημειώνεται: «Τα μέτρα αυτά θα δώσουν τη δυνατότητα μείωσης της απόκλισης στο επίπεδο του κατώτατου μισθού σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας (Πορτογαλία, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη)» (σελίδα 427). Η κυβέρνηση που σήμερα κάνει ότι «ξαφνιάζεται» από ζητήματα που προκύπτουν στις συνεννοήσεις με την τρόικα, κοροϊδεύει ασύστολα τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα επαληθεύεται ότι διέξοδο για το λαό μπορεί να δώσει η συγκέντρωση των πυρών στην ίδια τη στρατηγική της ΕΕ, της κυβέρνησης, δηλαδή στη στρατηγική του κεφαλαίου μέχρι την ανατροπή της, γιατί αυτή είναι η μήτρα του κακού για τα λαϊκά στρώματα.
Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ