«Το ΠΑΜΕ, η ταξική συσπείρωση συνδικάτων, συνδικαλιστών, επιτροπών αγώνα, ο αγωνιστικός πόλος που συσπειρώνει χιλιάδες εργαζόμενους αποτελεί σημαντική κατάκτηση της εργατικής τάξης. Ζωντανεύει την Ελπίδα. Ενώνει δυνάμεις στον αγώνα.
Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έβαλε τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.
Η πάλη του ΠΑΜΕ είναι πραγματικά το αποκούμπι των εργαζομένων, χαλάει τα σχέδια της συναίνεσης και της υποταγής, παρεμβάλλει μεγάλα εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική.
Γι' αυτό οργανώθηκε η επίθεση σκοπιμότητας, η λασπολογία των ηγεσιών της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, αλλά και της «Αυτόνομης Παρέμβασης», που προσπαθεί να διασκεδάσει την πορεία του εκφυλισμού της, σέρνοντας το χορό της αντι-ΠΑΜΕ εκστρατείας και της ψευδολογίας.
Οι δυνάμεις του συμβιβασμού καταφεύγουν στη συκοφαντία, γιατί διαπιστώνουν ότι η ανυπόληπτη στάση τους, η επιζήμια για τους εργαζόμενους τακτική τους, η όξυνση των προβλημάτων, βαθαίνει τον προβληματισμό για την επικίνδυνη κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, απελευθερώνει δυνάμεις, ενισχύει τις δυνατότητες για το πλάτεμα της αγωνιστικής συσπείρωσης.
Δεν περιμένουμε να δουν αυτοκριτικά τη χρεοκοπία της τακτικής και των ψευτοϊσχυρισμών τους.
Η πρόσδεσή τους στο άρμα της αντιλαϊκής πολιτικής οδηγεί στον τυχοδιωκτισμό.
Τα φτηνότατα επιχειρήματα για την «οργανωτική διάσπαση» του συνδικαλιστικού κινήματος γελοιοποιήθηκαν.
Πίσω από αυτό το κατασκεύασμα βρίσκεται η προσπάθεια απόκρυψης της ουσίας του προβλήματος που είναι η αντιπαράθεση για τον προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, για το περιεχόμενο της δράσης του. Οι δυο γραμμές αντιπαράθεσης.
Οι ταξικές δυνάμεις παλεύουν για την αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων για την κοινή δράση του συνδικαλιστικού κινήματος στη βάση των οξυμένων προβλημάτων, ενάντια στην αντεργατική πολιτική που τα δημιουργεί.
Στόχος είναι η συγκρότηση ενός ισχυρού, ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος με γερές βάσεις στους τόπος δουλιάς, με μαζικά σωματεία δεμένα με τα μέλη τους, προσανατολισμένα στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης που αποτελεί την κινητήρια δύναμη της κοινωνικής προόδου.
Η προοπτική του συνδικαλιστικού κινήματος, η αναζωογόνησή του, συνδέεται με την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων, την υποχώρηση, την ήττα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Οι εργάτες, η αγροτιά, τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης, η νεολαία πρέπει να αντιπαραθέσουν το δικό τους Λαϊκό Μέτωπο, απέναντι στο Μαύρο μέτωπο της κυβέρνησης, του μεγάλου κεφαλαίου, των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων που θυσιάζουν τα δικαιώματα του λαού στο «μονόδρομο» της ΟΝΕ.
Δεν είναι μοιραίο να συνεχιστεί η σημερινή άθλια κατάσταση.
Οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να διεκδικήσουν το πλούτο που δημιουργούν.
Εχουν τη δύναμη, μπορούν να αλλάξουν, να ανατρέψουν τους συσχετισμούς δύναμης, να επιβάλλουν τη θέλησή τους, να ανοίξουν το δρόμο για ριζικές αλλαγές.
Ενίσχυσε το ΠΑΜΕ, τη φερέγγυα δύναμη που μπορεί να αποκρούσει την αντιασφαλιστική επίθεση».