Κυριακή 25 Φλεβάρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 30
ΔΙΕΘΝΗ
ΕΛ ΣΑΛΒΑΔΟΡ
Αναζητώντας ελπίδες μέσα στα ερείπια
«Αν είναι να πεθάνουμε, αφήστε μας να πεθάνουμε τώρα. Αυτό είναι βασανιστήριο»

Δύο προτάσεις. Δύο ριπές οπλοπολυβόλου. Πανικός; Ενδεχομένως. Απόγνωση και οργή σίγουρα. Αυτά είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα και σκέψεις που διακατέχουν όχι μόνο τον οδηγό ταξί Ντανιέλ Σάντος, που τα εκστόμισε, αλλά συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του Σαλβαδόρ, που από τις 13 Γενάρη βλέπουν τη γη να σείεται συνεχώς κάτω από τα πόδια τους και οι ίδιοι να παραμένουν εκεί αποσβολωμένοι και αβοήθητοι, έρμαια στην οργή του Εγκέλαδου και την αδιαφορία της πολιτικής τους ηγεσίας απέναντι στη ζωή τους.

7,9 Ρίχτερ στις 13 Γενάρη, 850 νεκροί και χιλιάδες αγνοούμενοι, ακόμη. 6,6 Ρίχτερ στις 13 Φλεβάρη, πάνω από 400 νεκροί και δεν υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός αγνοουμένων. 5,3 στις 18 Φλεβάρη, ευτυχώς χωρίς νεκρούς, με κάποιους ανθρώπους να έχουν θαφτεί δίχως τουλάχιστον να γνωρίζουμε με βεβαιότητα.

Οι πληγές παραμένουν δραματικά ανοιχτές. 380.000 σπίτια και δημόσια κτίρια εντελώς κατεστραμμένα. Εκατοντάδες χιλιάδες μερικώς ή ακόμη και ολικώς ακατάλληλα. Σχεδόν δέκα χιλιάδες τραυματίες τη στιγμή που το 80% των νοσοκομείων, αλλά και των σχολείων της χώρας των 6.000.000 κατοίκων είναι μερικώς ή ολικώς κατεστραμμένο. 1,6 εκατομμύρια άστεγοι. Η χώρα έχει κάνει δραματική έκκληση για αίμα και φάρμακα. «Οι επιπτώσεις των δύο πολύ ισχυρών σεισμικών δονήσεων ανησυχούν ιδιαίτερα τις υγειονομικές υπηρεσίες», θα τονίσει ο Οράσιο Τόρο εκπρόσωπος του Παναμερικανικού Οργανισμού Υγείας στο ραδιοφωνικό σταθμό του Σαλβαδόρ RCS και θα συμπληρώσει δυσοίωνα ότι «κρούσματα αναπνευστικών δυσλειτουργιών αλλά και πεπτικών έχουν αυξηθεί δραματικά». Ηδη μετά το δεύτερο σεισμό είχαν καταγραφεί περίπου 150.000 αναπνευστικά κρούσματα και περίπου 50.000 κρούσματα διάρροιας. Και φυσικά κανείς δεν τολμά να μιλήσει για το φάσμα της πείνας και τη ζωή χωρίς καν πόσιμο νερό.

Αυτές τις ώρες ο Πρόεδρος Φρανσίσκο Φλόρες οδεύει προς τη γηραιά ήπειρο, προκειμένου να εξασφαλίσει τα περίπου 3 δισ. δολάρια που κρίνονται αναγκαία για να πραγματωθεί μία πρώτη αποκατάσταση των ζημιών και της υποδομής της χώρας αλλά και να ανακουφιστούν οι πληγέντες.

«Δεν έχει πιο κάτω από δω...»

Εντούτοις, η απόγνωση του «ανώνυμου» ταξιτζή, αλλά και οποιουδήποτε κατοίκου αυτής της «καταραμένης χώρας» του Τρίτου Κόσμου, προέρχεται από την επίγνωση ακριβώς ότι το πιο πιθανό είναι αυτά τα χρήματα να μη φτάσουν ποτέ στον «ανώνυμο πολίτη». Οπως ποτέ δεν έφτασαν μετά το «χτύπημα» από τον τροπικό τυφώνα Μιτς, τρία χρόνια πριν. Ολόκληρες περιοχές ποτέ δεν κατόρθωσαν να μπουν στο «πλάνο ανοικοδόμησης» της δεξιάς κυβέρνησης ARENA. Γιατί; Τιμωρήθηκαν... εξαιτίας του γεγονότος ότι ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές το «Απελευθερωτικό Μέτωπο Φαραμπούντο Μαρτί» -(FMLN). Η διεθνής βοήθεια, που ακολούθησε τον τυφώνα Μιτς, πήγε σε «ημετέρους» και κυρίως για να αγοραστούν οι ψήφοι των δεξιών παραστρατιωτικών στις προεδρικές εκλογές του 1999, ώστε να εκλεγεί ο «εκλεκτός» Φρανσίσκο Φλόρες...

Το ξέρουν και για άλλους λόγους. Είναι η ίδια κυβέρνηση που δέχτηκε μόλις το περασμένο φθινόπωρο να «φιλοξενήσει» τη στρατιωτική βάση των Ηνωμένων Πολιτειών που θα είναι το ορμητήριο για τον πολυδιαφημισμένο «πόλεμο κατά των ναρκωτικών», όταν το Μεξικό, ο Παναμάς, η Βενεζουέλα και η Κόστα Ρίκα αρνήθηκαν. Δέχτηκε να «επαναστρατιωτικοποιηθεί» υπό τη σκέψη του μεγάλου αφεντικού της περιοχής, τη στιγμή που μόλις το 1992 τερματίστηκε ο εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος κόστισε πάνω από 70.000 ψυχές, υπό την υψηλή πάντα εποπτεία των ΗΠΑ.

Είναι η ίδια κυβέρνηση που με το «πρόγραμμα νομισματικής ενσωμάτωσης» με το αμερικανικό δολάριο, αντικατέστησε το εθνικό νόμισμα κολόνες και χρησιμοποίησε σχεδόν όλα τα εθνικά αποθέματα για να μπορέσει να αντεπεξέλθει σε αυτή τη διαδικασία. Δεν ήταν μόνο πολιτική ολιγωρία ή ανικανότητα ότι δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί αμέσως στις ανάγκες των πληγέντων από το σεισμό. Δεν μπορούσε, γιατί είχε δεσμεύσει όλα τα αποθέματα, και δεν υπήρχαν τα χρήματα για να αντιμετωπίσει την έκτακτη κατάσταση. Η «δολαριοποίηση», παρά την αντίθετη γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας του σαλβαδοριανού λαού, εξαιτίας ακριβώς ΚΑΙ αυτού του «ενδεχόμενου αντιμετώπισης μιας φυσικής καταστροφής» ήταν ένα συνειδητό έγκλημα. Οπως ήταν συνειδητή επιλογή και το έγκλημα, που συντελέστηκε κατά των κατοίκων, στο όνομα της «ανάπτυξης»... όταν δάση αποψιλώθηκαν, προκειμένου να ανεγερθούν πολυτελείς κατοικίες. Εκτάσεις ζούγκλας ερήμωσαν, προκειμένου να χτιστούν νέες μονάδες των πολυεθνικών για την εκμετάλλευση των πλούσιων φυσικών πόρων της χώρας. Γεγονός που έκανε ολόκληρα βουνά να κυλήσουν και να καταπλακώσουν δρόμους και ολόκληρες πόλεις.

Ομως, «ακόμη και να ήρθαν έτσι τα πράγματα δεν είναι ανάγκη να πάνε και έτσι». Μπροστά, λοιπόν, σε αυτή τη γιγαντιαία «φυσική καταστροφή»(;) οι δήμαρχοι που έχουν εκλεγεί με το FMLN αρχίζουν να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες από μόνοι τους και έρχονται σε επαφή απευθείας με τις χώρες και τους οργανισμούς που αποστέλλουν οικονομική και υλική βοήθεια και προσπαθούν να ανακουφίσουν τους κατοίκους και να ανοικοδομήσουν τη χώρα.

Η εξουσία περνά στους τοπικούς άρχοντες. Προς το παρόν η εξουσία δόθηκε μέσα σε ένα ιδιαίτερο «περιβάλλον». Τι κυοφορεί το μέλλον είναι άγνωστο... Εξάλλου, είναι πασιφανές πια ότι το κυβερνητικό κόμμα της «Εθνικής Ρεπουμπλικανικής Συμμαχίας»-(ARENA) παρά την ήττα του στις εκλογές του Μάρτη του 2000 -από το FMLN που αναδείχτηκε πρώτος σε δύναμη πολιτικός σχηματισμός- διατηρεί, σε κοινοβουλευτικό και κατ' επέκταση σε κυβερνητικό επίπεδο, την εξουσία και κάνει τα πάντα να κλέψει ή να απονεκρώσει τη «λαϊκή βούληση», όπως αυτή εκφράστηκε στις εκλογές.


Χρίστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ