Περίπου δέκα χρόνια έχουν μόνον περάσει από τις δραματικές ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Εντεκα χρόνια, από την εποχή, που οι διάφοροι, φανεροί και «κρυφοί» θιασώτες και οπαδοί του καπιταλισμού, όχι μόνο πανηγύριζαν για το τέλος του «Ψυχρού Πολέμου», αλλά και υπόσχονταν τη νέα «χρυσή εποχή» της μόνιμης ευημερίας, της συνεχούς και ανέφελης ειρήνης και ασφάλειας για όλο τον κόσμο.

Τα θυμηθήκαμε όλ' αυτά, διαβάζοντας στη χτεσινή «Καθημερινή» το άρθρο του Φελίπε Γκονζάλες, ενός εκ των προαναφερθέντων και πρώην πρωθυπουργού της Ισπανίας. Το άρθρο έχει τίτλο «Πόλεμος των Αστρων ή ανισορροπία τρόμου;» κι ένα απόσπασμα είναι αρκετό για να καταλάβει ο καθένας ποιες εκτιμήσεις δικαιώθηκαν και πόσο οξύνονται οι αντιθέσεις στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο. Γράφει ο Φ. Γκονζάλες: «Η ανάπτυξη αντιπυραυλικής ασπίδας ισοδυναμεί με μεταβολή των συνθηκών που διέπουν τις ισχύουσες συμφωνίες για τον πυρηνικό αφοπλισμό και αποκλείει νέες συμφωνίες. Αλλά ένας κόσμος που κυριαρχεί μία και μόνο δύναμη είναι αδιανόητος. Η αντιπυραυλική άμυνα εισάγει τον πόλεμο στο Διάστημα, νομιμοποιεί τον πόλεμο των άστρων, όχι μόνο σαν αμυντική ασπίδα, αλλά και σαν επιθετικό βέλος. Ομως, η ανισορροπία του τρόμου είναι πολύ χειρότερη από την ισορροπία του τρόμου. Ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την πρώτη και να περιορίσουμε τη δεύτερη. Και η Ευρώπη έχει κάτι να πει στο σημείο αυτό».