Το προαναφερόμενο, βέβαια, πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στη Νότια Αφρική. Αρκεί να σκεφθούμε ότι το 90% των καινούριων φαρμάκων κατασκευάζεται και καταναλώνεται από το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού που κατοικεί στις πλούσιες χώρες και μπορεί να καταβάλλει το υψηλό αντίτιμο των θεραπευτικών αγωγών. Για παράδειγμα, η θεραπευτική αγωγή των αντιρετροϊκών ΑΖΤ και 3TC, που μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά τους πάσχοντες από ΕΪΤΖ - ασθένεια η οποία θερίζει σε πολλές χώρες της Αφρικής και όχι μόνο - κοστίζει 10.000-15.000 δολάρια το χρόνο για κάθε ασθενή. Στη Νότια Αφρική, όμως, το μέσο ετήσιο εισόδημα δεν υπερβαίνει τα τρεις χιλιάδες δολάρια, ενώ στις χώρες της Κεντρικής Αφρικής είναι ακόμη μικρότερο και οι κρατικές κοινωνικές παροχές ουσιαστικά ανύπαρκτες.

Ολ' αυτά, βέβαια, είναι... ψιλά γράμματα για τις πολυεθνικές των φαρμάκων και τους ιδιοκτήτες τους. Γι' αυτούς δύο μόνο πράγματα έχουν σημασία: Τα κέρδη τους και η αξία των μετοχών τους.