Μετά από τέσσερις μήνες ανηλεών ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών και τέσσερις συνόδους της «Ομάδα Επαφής», το όλο εγχείρημα μοιάζει να φτάνει στο αδιέξοδο που όλοι έβλεπαν εξαρχής: δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στο θέμα της Λιβύης. Το όποιο ένοπλο σκέλος των αντικαθεστωτικών, παρά τις αλλεπάλληλες ερμηνείες - παραβιάσεις των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και τη βοήθεια που έλαβε από τους ιμπεριαλιστές, επιβεβαιώνεται ότι δεν μπορεί να υπερφαλαγγίσει τις δυνάμεις που πρόσκεινται στον Καντάφι.

Ετσι και τα σχέδια που θα προωθήσει και ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για κατάπαυση του πυρός και σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Πρόκειται για σχέδιο που, αν μη τι άλλο, υποσκάπτει από μόνο του την ίδια τη φρενήρη ιμπεριαλιστική προπαγάνδα περί «ανάλγητου και εγκληματικού καθεστώτος», αφού, όπως λογικά προκύπτει, το μοναδικό ...πρόβλημα ήταν ο ίδιος ο Καντάφι και η οικογένειά του αλλά όχι όλο το καθεστώς.

Με το γλαφυρό αυτό τρόπο, ο οποίος θα ήταν φαιδρός αν δεν είχε, ήδη, στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες ανθρώπους και αν δεν είχε βασανίσει πολλαπλάσιο αριθμό, αποκαλύπτεται περίτρανα το σαθρό έδαφος στο οποίο «στήθηκε» όλη η προπαγάνδα κατά του καθεστώτος της Τρίπολης, η οποία είναι προφανές ότι δεν ενδιαφερόταν διόλου πραγματικά για τα δίκαια του λιβυκού λαού που επικαλούνταν, αλλά για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της βορειοαφρικανικής χώρας και τη δημιουργία τετελεσμένων τέτοιων, τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και στο έδαφος, τα οποία θα ευνοούσαν τα επόμενα βήματα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.