Σε μια λύση «ανάγκης» προκειμένου να συμβιβάσουν τις, μεταξύ τους, διαφωνίες, αλλά και να υπερσκελίσουν το εντεινόμενο τέλμα στα πεδία των μαχών κατέληξαν, τελικά, οι συμμετέχοντες στην «Ομάδα Επαφής», από 40 χώρες ανάμεσά τους και η Ελλάδα, με τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που συμμετέχουν σε αυτήν να δίνουν τον τόνο. Αποφάσισαν να αναγνωρίσουν το αντικαθεστωτικό Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο ως «μοναδική νόμιμη κυβερνητική αρχή της Λιβύης» (παρά το γεγονός ότι με το ζόρι ελέγχει τη μισή χώρα), προκειμένου να ξεπεράσουν το εμπόδιο των κυρώσεων (που οι ίδιοι επέβαλαν στο καθεστώς Καντάφι) και να χρησιμοποιήσουν τους «παγωμένους» χρηματικούς πόρους της λιβυκής ηγεσίας στο εξωτερικό για να χρηματοδοτήσουν τους αντικαθεστωτικούς.

Οπως ανοιχτά είπαν τόσο η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, όσο και ο Γάλλος ομόλογός της, στόχος της συγκεκριμένης κίνησης είναι να καταστεί δυνατή, νομικά, η αποδέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών του καθεστώτος Καντάφι και να μεταφερθούν, σταδιακά, δισεκατομμύρια δολάρια στους αντικαθεστωτικούς, οι οποίοι εδώ και βδομάδες, επιτακτικά ζητούν «χρήμα». Με τον τρόπο αυτό, ουσιαστικά, ανοίγει ο δρόμος για παραβίαση και σειράς άλλων κυρώσεων, που επίσης οι ίδιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επέβαλαν στο καθεστώς Καντάφι, όπως, π.χ., είναι η πώληση όπλων προς τη Λιβύη. Γιατί είναι προφανές ότι ένα από τα πρώτα πράγματα που οι αντικαθεστωτικοί θα επιδιώξουν είναι να προμηθευτούν όπλα για να συνεχίσουν τον πόλεμο ελπίζοντας ότι έτσι θα καταφέρουν να κάμψουν τη σθεναρότατη αντίσταση, που μέχρι στιγμής προβάλλουν οι πιστές στον Καντάφι δυνάμεις.

Το αν, τελικά, θα καταφέρουν να επικρατήσουν στρατιωτικά του Καντάφι, βέβαια, παραμένει ερώτημα, καθώς, μέχρι σήμερα, έχει φανεί ότι το πρόβλημα των αντικαθεστωτικών δεν είναι μόνον η έλλειψη όπλων, αλλά και οι ίδιες οι στρατιωτικές τους ικανότητες. Και το καθεστώς Καντάφι δηλώνει αποφασισμένο να πολεμήσει μέχρι τέλους, ενώ Ρωσία και Κίνα τηρούν αποστάσεις επικρίνοντας την επέμβαση και επιδιώκοντας μεγαλύτερη ανάμιξη σε μια «πολιτική διαμεσολάβηση για την επόμενη μέρα», η οποία, όμως, δε φαίνεται τόσο κοντά. Και έτσι, η όλη υπόθεση παραμένει στον αέρα.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι ιμπεριαλιστές που συμμετέχουν στην επέμβαση διά μέσου του ΝΑΤΟ δεν έχουν καμία πρόθεση ούτε να χαλάσουν πολλά ακόμη χρήματα σε αυτήν την υπόθεση, αλλά ούτε και να προχωρήσουν σε κάποια αναβάθμιση της στρατιωτικής τους συμμετοχής στην επιχείρηση αυτή με χερσαίες δυνάμεις. Ταυτόχρονα, όμως, είναι σαφές ότι οι αεροπορικές επιδρομές δεν μπορούν, από μόνες τους, να οδηγήσουν στο ποθητό αποτέλεσμα, δηλαδή στην εκδίωξη Καντάφι από την εξουσία. Στόχος, που, επίσης, παραβιάζει τις όποιες αποφάσεις έχει λάβει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στη βάση των οποίων, θεωρητικώς, γίνεται προσπάθεια να «νομιμοποιηθεί» η ωμή επέμβαση στη Λιβύη.

Μετά από τέσσερις μήνες ανηλεών βομβαρδισμών και σκληρότατων μαχών, είναι, επίσης, ξεκάθαρο ότι οι ενδο-ιμπεριαλιστικοί διαγκωνισμοί που πυροδότησαν τη ΝΑΤΟική επιχείρηση δεν είχαν «σχέδιο Β» για την περίπτωση που οι επιδρομές δεν απέδιδαν και οι αντικαθεστωτικοί δεν αποδεικνύονταν αποτελεσματικοί στρατιωτικά. Ετσι, σήμερα, έρχονται όλοι να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα «πολιτικής λύσης», προσπαθώντας να μειώσουν όσο το δυνατόν γίνεται το κόστος της συνεχιζόμενης επιχείρησης και «πετούν το μπαλάκι» της λύσης αυτής με βάση τους δικούς τους όρους (αποχώρηση Καντάφι) στον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ, ο οποίος θα πρέπει μάλλον να είναι αναμενόμενο ότι θα κάνει πολλές επισκέψεις στην Τρίπολη, μέχρις ότου το καθεστώς Καντάφι «πειστεί» (λόγω στρατιωτικής και χρηματικής πίεσης) να υποχωρήσει. Μέχρι τότε, ο λιβυκός λαός θα βρίσκεται στο ενδιάμεσο πυρών και θα βομβαρδίζεται εξαιτίας της «προστασίας» που έσπευσαν να του παράσχουν οι ιμπεριαλιστές.