«H εφημερίδα δεν είναι μόνο συλλογικός προπαγανδιστής και συλλογικός διαφωτιστής, μα και συλλογικός οργανωτής» (Λένιν τ. 5, σ. 11). Με αυτόν τον τρόπο ο Λένιν όρισε την πολύ μεγάλη σημασία της εφημερίδας του κόμματος, στο άρθρο του «Από πού ν' αρχίσουμε», ήδη, από το 1901. Η ιδέα, όμως, για την εφημερίδα του κόμματος, το χαρακτήρα και την αποστολή της είναι πολύ πιο παλιά και ανήκει στους Μαρξ - Ενγκλες. Οι ίδιοι, στα 1848, ίδρυσαν στην Κολωνία της Γερμανίας τη «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου», δείχνοντας πρακτικά την αξία του επαναστατικού Τύπου και έδωσαν ένα υπόδειγμα για την ανάπτυξή του στο μέλλον.

Ηταν εποχή της επανάστασης του 1848 στη Γαλλία που επεδίωκε την εδραίωση της αστικής τάξης στην εξουσία, εποχή που ακόμη η εργατική τάξη δεν έχει χειραφετηθεί από τους αστούς, αλλά που μέσα από την πείρα της επανάστασης του Φλεβάρη του 1848, αρχίζει τα πρώτα σκιρτήματα αυτοτελούς δράσης που ωθεί στο ξέσπασμα, τον Ιούνη του 1848, προλεταριακής εξέγερσης. Ηδη, έχει ιδρυθεί από τους Μαρξ - Ενγκελς η «Ενωση Κομμουνιστών» ως διεθνές εργατικό κίνημα και έχει γραφτεί το πρώτο Πρόγραμμα Κομμουνιστικού Κόμματος, το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» από τους Μαρξ - Ενγκελς.

Την 1η Ιούνη, λοιπόν, του 1848 κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της μεγάλης καθημερινής πολιτικής εφημερίδας «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου». Αρχισυντάκτης της ήταν ο Καρλ Μαρξ. Κάτω από τον τίτλο υπήρχε η φράση: «Οργανο της δημοκρατίας».

Στην ουσία, η εφημερίδα αυτή ήταν το βήμα της διάδοσης της επιστημονικής κοσμοθεωρίας, ως το επίπεδο που είχαν ως τότε επεξεργαστεί οι Μαρξ - Ενγκελς, αλλά και ένα φλογερό πολιτικό όργανο για τα συμφέροντα του προλεταριάτου. Αυτό φανέρωναν τα άρθρα που έγραφαν ο Μαρξ και ο Ενγκελς, όλη η ύλη της εφημερίδας, καθώς και η υπεράσπιση της εξέγερσης των εργατών του Παρισιού που ξέσπασε τον Ιούνη του 1848.

Η «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου» έκλεισε στις 19 του Μάη του 1849, όταν είχε επικρατήσει στη Γερμανία η αντεπανάσταση. Το τελευταίο της φύλλο (301ο) ήταν τυπωμένο ολόκληρο με κόκκινο μελάνι. Αποχαιρετώντας ο Μαρξ τους εργάτες της Κολωνίας γράφει από μέρους των συνεργατών της εφημερίδας πως «τελευταία τους λέξη θα είναι παντού και πάντοτε: Απελευθέρωση της εργατικής τάξης».

Ο Ενγκελς, 40 χρόνια μετά, δίνει παραστατικά, μέσα από το άρθρο του «Ο Μαρξ και η "Νέα Εφημερίδα του Ρήνου"», το περιεχόμενο, το χαρακτήρα και τους σκοπούς της, που αναδημοσιεύουμε σήμερα.