Η άμεση αντίδραση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών που έσπευσε να απορρίψει την πρόταση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζ. Κλοντ Τρισέ για τη δημιουργία «ενός υπουργείου Οικονομικών της ευρωζώνης», επιβεβαιώνει τους οξύτατους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στο πλαίσιο της ΕΕ, αλλά και τα διλήμματα που μπαίνουν για το ευρω-οικοδόμημα των μονοπωλίων. Ο Β. Σόιμπλε απέρριψε μετά πολλών επαίνων την πρόταση του κεντρικοτραπεζίτη, λέγοντας ότι «ως μακροπρόθεσμο όραμα είναι μετά βεβαιότητος αξιόλογο, αλλά προς το παρόν είναι αδιανόητη μια τέτοια αλλαγή των συνθηκών της ΕΕ». Υπενθύμισε, μάλιστα, το πόσο μεγάλη προσπάθεια χρειάστηκε για να δημιουργηθεί ο υπό σύσταση μόνιμος μηχανισμός στήριξης του ευρώ (ESM). Ο πραγματικός λόγος βέβαια είναι ότι κυρίως τα μεγάλα κράτη δεν έχουν καμία διάθεση να εκχωρήσουν την εξουσία λήψης των αποφάσεων στα υπερεθνικά όργανα της ΕΕ, ακριβώς γιατί υπάρχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα και συγκρούσεις μεταξύ των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων για τον έλεγχο και τη μοιρασιά των «αγορών», για το ποιος θα υποστεί τις λιγότερες ζημιές, κ.ο.κ. Από την άποψη αυτή, δεν μπορούν να δεχθούν το δικαίωμα παρέμβασης και άσκησης βέτο στην οικονομική και δημοσιονομική πολιτική που εφαρμόζουν από το ευρω-υπουργείο Οικονομικών που προτείνει ο Τρισέ. Η καπιταλιστική κρίση αξιοποιήθηκε για να δοθεί ώθηση στην εποπτεία και τον έλεγχο της οικονομικής πολιτικής των κρατών - μελών, ωστόσο αυτό απέχει σημαντικά από το «όραμα» του κεντρικοτραπεζίτη. Απέναντι στους λαούς, πάντως, έχει επιτευχθεί απόλυτος συντονισμός και «ενοποίηση» της βάρβαρης επίθεσης. Είναι μονόδρομος, λοιπόν, η αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.