Το γεγονός ότι τα διδάγματα που το Κόμμα μας αντλεί συλλογικά από τη μελέτη μιας σκληρής και ηρωικής πορείας και που το ισχυροποιούν περισσότερο στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία, είναι ενοχλητικό στους αστικούς μηχανισμούς, στους εκπροσώπους και σε γραφίδες τους, αλλά και στους οπορτουνιστές

Το γεγονός ότι τα διδάγματα που το Κόμμα μας αντλεί συλλογικά από τη μελέτη μιας σκληρής και ηρωικής πορείας και που το ισχυροποιούν περισσότερο στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία, είναι ενοχλητικό στους αστικούς μηχανισμούς, στους εκπροσώπους και σε γραφίδες τους, αλλά και στους οπορτουνιστές.

«Η ιστορία του χθες πρέπει να φωτίζει το δρόμο προς το αύριο», ανέκραξε ο Στ. Ψυχάρης. «Με ποια πολιτική συμμαχιών θα πορευτεί το ΚΚΕ; (...) Το νεφελώδες περί απεγκλωβισμού των λαϊκών μαζών από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα οπορτουνιστικά κόμματα της λοιπής αριστεράς είναι και πολύ στενό»... αποφαίνεται η «Ελευθεροτυπία». Στο μεταξύ πολλές ιστοσελίδες κατακλύζονται με άρθρα (κυρίως ανώνυμα). Μια σειρά από αυτά εκτιμούν ότι οι πηγές του ΚΚΕ «παραπέμπουν στον Πουλιόπουλο, τον εισηγητή του ελληνικού τροτσκισμού»! Και αυτό, όπως ισχυρίζονται, επειδή ο Π. Πουλιόπουλος, ένας από τους Γραμματείς της ΚΕ προπολεμικά, που διαγράφτηκε ως λικβινταριστής και προσχώρησε στον τροτσκισμό, έγραψε το βιβλίο «Δημοκρατική ή σοσιαλιστική επανάσταση στην Ελλάδα;», σε αντιπαράθεση με την 6η Ολομέλεια της ΚΕ (1934), που όριζε το χαρακτήρα της επανάστασης ως αστικοδημοκρατικό. Και γράφονται αυτά τα ...περίεργα, παρότι είναι πασίγνωστη η στάση του ΚΚΕ απέναντι στον τροτσκισμό, που τον θεωρούσε και τον θεωρεί αντεπαναστατική ιδεολογία και πολιτική.

Ολοι λοιπόν επί το έργον. Από τα βαρβάτα γκεσέμια της αστικής τάξης, μέχρι τους διαφόρων αποχρώσεων και σε σύγχυση ευρισκόμενους οπορτουνιστές, μία... έγνοια συναντάς: Πώς το ΚΚΕ θα βρει το δρόμο του!... Η σύμπτωση δεν είναι περίεργη. Επιβεβαιώνεται η υπόμνηση της Κεντρικής Επιτροπής του, ότι «κάθε βήμα ιδεολογικής και πολιτικής ωρίμανσης του ΚΚΕ εξαγριώνει τον ταξικό αντίπαλο, αλλά και τον κάνει ευέλικτο στη χρησιμοποίηση αποστατών, αναχωρητών, οπορτουνιστών προερχόμενων από τις γραμμές του ΚΚΕ».

• Το ΚΚΕ ταυτίστηκε με ομάδα τροτσκιστών που υποστήριζαν ότι οι συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας ήταν λάθος; Το λέμε αυτό γιατί το Κόμμα μας τις χαρακτήρισε αργότερα ως λαθεμένες. Το ίδιο και για την ένταξη του ΕΛΑΣ στο εγγλέζικο Στρατηγείο Μ. Ανατολής.
• Επειδή στο ΚΚΕ διαμορφώθηκε στην πορεία η λαθεμένη άποψη ότι «είχαμε στην Κατοχή την εξουσία και την παραδώσαμε», σημαίνει ότι το ΚΚΕ ταυτίστηκε τότε με ομάδα τροτσκιστών που υποστήριζε τα ίδια;
• Η Φ. Πουλιοπούλου (εκπρόσωπος της «Διεθνιστικής Επαναστατικής Πρωτοπορίας», αφότου ο Π. Πουλιόπουλος εκτελέστηκε) υποστήριζε προς το τέλος του 1946 ότι ήταν λάθος η αποχή από τις εκλογές της 31ης Μάρτη 1946. Από εδώ βγαίνει το συμπέρασμα ότι μετέπειτα Σώματα του ΚΚΕ, που υποστήριξαν το ίδιο, ταυτίζονταν με τους τροτσκιστές;
• Η ίδια έπλεκε ύμνο στο Δεκέμβρη 1944. Κατά συνέπεια το ΚΚΕ ταυτίζεται με τους τροτσκιστές, αφού επί δεκαετίες εξυμνεί το Δεκέμβρη 1944;
• Η ίδια υποστήριζε ότι το ΚΚΕ και το ΕΑΜ συμφώνησαν να έρθουν οι Εγγλέζοι στην Ελλάδα. Επομένως ο Ζαχαριάδης ταυτιζόταν με τους τροτσκιστές, όταν έκανε την εκτίμηση ότι «φέραμε τους Εγγλέζους στην Ελλάδα»;
• Βασικό: Ο Ζαχαριάδης εμπνεύστηκε από τον Πουλιόπουλο όταν το 1949 και η ΚΕ το 1953 καθόριζε το χαρακτήρα της επανάστασης ως σοσιαλιστικό;

• Το Φλεβάρη του 1925 η Εκτελεστική Επιτροπή του ΚΚΕ όριζε ως εξής τη στρατηγική του: «Οργανώνει τον αγώνα των εργαζομένων μαζών επάνω στις καθημερινές διεκδικήσεις και εναντίον του φασισμού και μέσα σ' αυτόν τον αγώνα τους δείχνει το δρόμο προς την κοινωνικήν επανάστασι και την εγκαθίδρυσι εργατοαγροτικής κυβερνήσεως» (Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 2ος, σελ. 46).
• Στις 27 Οκτώβρη 1926 η απόφαση των Κεντρικών Επιτροπών του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ ανέφερε σχετικά με τη γραμμή της «αριστερής δημοκρατικής κυβέρνησης», ενός σταδίου ανάμεσα στην αστική και την εργατική εξουσία, θέση που το ΚΚΕ είχε επί ένα δίμηνο: «Η "αριστερή δημοκρατία" ως σταθμός προς την εργατοαγροτική κυβέρνηση και "απαραίτητος" μάλιστα (...) είναι το λιγότερο μια αυταπάτη (...) ένας αποκρυσταλλωμένος ρεφορμισμός» (Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 2ος, σελ 159). Και συνέχιζε: «... Ο αγώνας για τις άμεσες οικονομικές και πολιτικές απαιτήσεις του προλεταριάτου και των συμμάχων του πρέπει απαραιτήτως να διεξάγεται συνδεδεμένα με το σύνθημα της "εργατοαγροτικής κυβέρνησης", που είνε ο στρατηγικός μας σκοπός» (ο.π. σελ. 161-162).
• Το 3ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1927) αποφάσισε: «Μια μόνο αντίθετη λύση υπάρχει, η λύση υπέρ των εργαζομένων με την ανατροπή της μπουρζουαζίας και την εγκαθίδρυση της εργατοαγροτικής κυβέρνησης» (ο.π. σελ. 206).
• Το 4ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1928), αν και αποφάσισε ότι αποδέχεται την απόφαση του 6ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς, παρέμεινε στη θέση για εργατοαγροτική (σοβιετική) κυβέρνηση και παρέπεμψε στο 5ο Τακτικό Συνέδριο του Κόμματος την οριστική λύση του ζητήματος «...της επαναστατικής δημοκρατικής δικτατορίας των εργατών και αγροτών ως σταθμού μεταβατικού προς τη δικτατορία του προλεταριάτου...» (Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 2ος, σελ. 610).
• Η 3η Ολομέλεια της ΚΕ (28 έως 31 Γενάρη 1930) πήρε ειδική απόφαση «πάνω στο χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα», η οποία υπογράμμιζε: «Το ΚΚΕ οφείλει σύμφωνα με το στρατηγικό του σκοπό, της ανατροπής του καπιταλισμού με την προλεταριακή επανάσταση, από τον οποίο απορρέει το σύνθημα εργατοαγροτική κυβέρνηση (δικτατορία του προλεταριάτου), να ρυθμίσει την τακτική γραμμή. (...) Η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής παίρνοντας την απόφαση αυτή σχετικά με το χαρακτήρα της επανάστασης, η οποία θα αποτελέσει προσωρινά το γνώμονα του Κόμματος, θεωρεί απαραίτητο όπως το ζήτημα αυτό μελετηθεί και συζητηθεί στο διάστημα μέχρι του προσεχούς Συνεδρίου, το οποίο και θα πάρει επ' αυτού οριστική απόφαση» (Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 3ος, σελ. 172).
• Στις 13 Δεκέμβρη 1930, το ΠΓ αποδοκίμασε το άρθρο του Ανδρόνικου Χαϊτά «Δεξιός και αριστερός οπορτουνισμός», που είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό της ΟΚΝΕ «Νέος Λενινιστής» (Νο. 21, Δεκέμβρης 1930), ως γραμμή «δεξιά, οπορτουνιστική, βασικά αντίθετη με τη γραμμή του Κόμματος, τη γραμμή της 3ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής που χαράχτηκε με την ενεργό συνδρομή της Κομμουνιστικής Διεθνούς» (Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 3ος, σελ. 218).
• Το Νοέμβρη του 1931 η Εκτελεστική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Διεθνούς απηύθυνε Εκκληση σε όλα τα μέλη του ΚΚΕ. Η Εκκληση δεν άλλαξε τη στρατηγική του ΚΚΕ. Και όταν πραγματοποιήθηκε η 4η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1931), υπήρχε νέο ΠΓ (Ν. Ζαχαριάδης, Γ. Ιωαννίδης, Γ. Κωνσταντινίδης - Ασημίδης, Γ. Μιχαηλίδης, Β. Νεφελούδης, Στ. Σκλάβαινας, Λ. Στρίγκος) και ο Ν. Ζαχαριάδης ήταν Γραμματέας. Η 4η Ολομέλεια αποφάσισε: «...το ΚΚΕ αντιτάσσει την οργάνωση της πάλης (...) για την ανατροπή της κυριαρχίας της κεφαλαιοκρατίας, για μια εργατοαγροτική κυβέρνηση, για το σοσιαλισμό» (Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 3ος, σελ. 314-315).

Στην ίδια γραμμή παρέμεινε και η 5ηΟλομέλεια της ΚΕ (Δεκέμβρης 1932): «...Μόνο η επαναστατική πάλη του προλεταριάτου και των άλλων εργαζομένων μαζών με επικεφαλής το ΚΚΕ θα ανακόψει την επίθεση του κεφαλαίου, θα θέσει φραγμό στην πείνα και στη φασιστική άνοδο (...) και θα γκρεμίσει τη διχτατορία των εκμεταλλευτών και διά μέσου του ελληνικού Κόκκινου Οχτώβρη θα στήσει ψηλά τη σημαία της Σοβιετικής - Σοσιαλιστικής Ελλάδας» (Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 3ος, σελ. 470).

Η παραπάνω θέση περιεχόταν και στις Θέσεις για τα 15χρονα του ΚΚΕ, στις 15 Νοέμβρη 1933 (Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 3ος, σελ. 597).