Η φράση του υπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα «δεν μας επιτρέπεται να αδρανούμε» γιατί «έχουμε (!) επενδύσεις και οικονομικά συμφέροντα» δίνει με κυνικό τρόπο το «κίνητρο» και συνάμα το σκοπό της (ιμπεριαλιστικής) πολιτικής της κυβέρνησης απέναντι στις εξελίξεις στη Λιβύη, αλλά και ευρύτερα στις κοινωνικές εξεγέρσεις σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Η κυβέρνηση είναι απόλυτα ταυτισμένη - εξού και το πρώτο πληθυντικό του υπουργού - με τα εγχώρια μονοπώλια που εδώ και χρόνια έχουν κάνει «επενδύσεις» στις χώρες αυτές και λυμαίνονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και βέβαια την πάμφθηνη εργατική δύναμη. Μοναδική έγνοια της κυβέρνησης λοιπόν είναι «να διασφαλίσουμε να μην υπάρξουν ζημιές και να διατηρηθούν τα υπογραμμένα συμβόλαια» των μεγάλων επιχειρήσεων, όπως είπε χαρακτηριστικά ο καθ' ύλην αρμόδιος υφυπουργός Σπ. Κουβέλης. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι δε θα διστάσουν να εμπλακούν σε στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση, ήδη προετοιμάζονται πυρετωδώς για να βρεθούν στην πρώτη γραμμή του «μετώπου». Δεκάρα βέβαια δε δίνουν για τα δικαιώματα και τους αγώνες των λαών, τους οποίους άλλωστε εκμεταλλεύονταν άγρια στις «συνθήκες σταθερότητας» που διασφάλιζαν τα σιδερόφρακτα καθεστώτα με τα οποία συνεργάζονταν αρμονικά. Τα αληθινά τους «αισθήματα» άλλωστε τα δείχνουν στους ανθρώπους από τις χώρες αυτές που περνάνε τα σύνορα για να γλιτώσουν από τους πολέμους και την πείνα... Μόνο αν απαλλαγούν από τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια οι λαοί μπορούν να ελπίζουν για ένα καλύτερο μέλλον.