Πέμπτη 4 Γενάρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η λατρεία του ευρώ

Αν κάτι έγινε φανερό τούτες τις μέρες της αλλαγής του χρόνου, του αιώνα και της χιλιετίας, ήταν οπωσδήποτε η εντυπωσιακή αδυναμία του συστήματος να επικαλεστεί κάποιο νέο «όραμα», ένα καινούριο παραμύθι «λαϊκής κατανάλωσης», ώστε να δικαιολογηθεί ο νέος γύρος αντιλαϊκής επέλασης που θα συνεχιστεί με εντονότερους ρυθμούς το 2001. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να γίνει λόγος για ένα όραμα που να «καλύπτει» τον νέο αιώνα. Η διαχείριση του νεοφιλελευθερισμού στο πλαίσιο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της νέας τάξης πραγμάτων, δεν μπορεί να αποτελέσει «πηγή έμπνευσης» και «σημαία» που θα συγκινήσει και άρα θα εγκλωβίζει και παγιδεύει διαρκώς τους εργαζόμενους και τους λαούς του κόσμου.

***

Τα μηνύματα των αρχηγών του κομμάτων του δικομματισμού, οι παρεμβάσεις διαφόρων παραγόντων του συστήματος (π.χ. του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας), επιχειρούσαν απλά να μεταδώσουν την «αισιοδοξία» τους για τη «σταθερότητα του συστήματος στη νέα εποχή του ευρώ». Αισιοδοξία που, όπως πάντα, εμφανίζουν ως καθολική, ως αισιοδοξία ολόκληρου του ελληνικού λαού, ενώ δεν είναι παρά η αισιοδοξία της άρχουσας τάξης για την εξυπηρέτηση των εγωιστικών συμφερόντων της. Η ιδεολογική γύμνια τους ήταν τόσο έκδηλη, ώστε έφτασαν στο σημείο να χρησιμοποιήσουν το νόμισμα που θα αντικαταστήσει τη δραχμή, το ευρώ, ως υποκατάστατο και σωσίβιο της νεοφιλελεύθερης διαχείρισής τους. Το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα αντιμετωπίζεται ως φετίχ, ως ένα αντικείμενο με μαγικές και θεϊκές ικανότητες, που θα θεραπεύσει τις αδυναμίες και τα μειονεκτήματα του συστήματος. Φυσικά το ευρώ δεν έχει περισσότερες «μαγικές ικανότητες» από αυτές που είχαν πάντα τα νομίσματα και το χρήμα και τις οποίες τόσο εύστοχα είχε αποκαλύψει ο Καρλ Μαρξ όταν μίλαγε για τη φετιχοποίηση του χρήματος στον καπιταλισμό. Η ένταξη της χώρας μας στη ζώνη του ευρώ σηματοδοτεί απλά την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων και της περιθωριοποίησης μεγάλων τμημάτων των λαϊκών μαζών, την επέκταση της φτώχειας. Τα περί «κοινωνικής σύγκλισης» που προβάλει ο Γ. Παπαντωνίου δεν πείθουν ούτε μικρά παιδάκια γιατί οι πάντες γνωρίζουν ότι 20 χρόνια τώρα το αντίθετο συνέβη και αυτό θα συνεχιστεί και στην «ευρωζώνη».

***

Η «εποχή του ευρώ», στην οποία επιχειρείται να προσδώσουν έντονα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, δεν πρόκειται όμως να φέρει τίποτα καλό για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων τόσο στη χώρα μας όσο και στις άλλες χώρες της ΕΕ. Η αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον μπορεί να αντληθεί μόνο από την ανειρήνευτη και σκληρή ταξική πάλη που θα ανατρέψει την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη πολιτική και θα εγκαθιδρύσει μια εξουσία προς όφελος των συμφερόντων του λαού.


Π. Κ.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ