Παράλληλα, το επεισόδιο αυτό υπενθύμισε αιματηρά το πραγματικό πρόσωπο της ανηλεούς ισραηλινής κατοχής με την στήριξη των ιμπεριαλιστών, η οποία εκφράζεται με αλλεπάλληλες επιδρομές και αποκλεισμό προς τον ταλανισμένο παλαιστινιακό πληθυσμό της Γάζας και με περιοδικούς αποκλεισμούς, εποικισμό, «επιχειρήσεις ακριβείας», ανέγερση του διαχωριστικού τείχους, και χιλιάδες σημεία ελέγχου στη Δυτική Οχθη. Παρόλα αυτά, η πραγματικότητα αυτή δεν πτόησε την Ουάσιγκτον να πιέσει ασφυκτικά προκειμένου να αναγγείλει πανηγυρικά την έναρξη «άμεσων ισραηλινο-παλαιστινιακών διαπραγματεύσεων», το Σεπτέμβρη, με απώτερο στόχο, όχι φυσικά την επίλυση του Παλαιστινιακού, αλλά την καλλιέργεια εντυπώσεων ευνοϊκών για τα συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο.
Οι «διαπραγματεύσεις» δεν προχώρησαν και έμειναν στις δύο εθιμοτυπικές πρώτες συναντήσεις Νετανιάχου - Αμπάς. Η ισραηλινή ηγεσία, με τη συνήθη προκλητικότητα, αρνείται ακόμη και να «παγώσει» την εποικιστική της δραστηριότητα, έναν όρο διαλόγου που είχε θέσει η Π. Αρχή και ο Αραβικός Σύνδεσμος. Ο τελευταίος προειδοποιεί ότι το παρατεταμένο αδιέξοδο με ισραηλινή ευθύνη θα πυροδοτήσει νέο κύκλο ανεξέλεγκτης βίας, που δεν θα περιοριστεί μόνο στα παλαιστινιακά εδάφη.