Κανείς δεν θυμάται τους 11 εργαζόμενους στην εξέδρα που κυριολεκτικά εξαϋλώθηκαν από την έκρηξη, αφού τα πτώματα δεν βρέθηκαν ποτέ, και τους 17 που τραυματίστηκαν, καθώς το πετρέλαιο κάλυψε τα πάντα. Μέχρι τις 19 Σεπτέμβρη το πετρέλαιο από το κοίτασμα Μακόντο έρεε στον Κόλπο ως αποτέλεσμα της φονικής προτεραιότητας του καπιταλισμού για το ανελέητο κυνήγι του κέρδους και της συνέργειας με τη μορφή της εγκληματικής ολιγωρίας της κυβέρνησης του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.
Τουλάχιστον 4,9 εκατομμύρια βαρέλια αργού χύθηκαν, προκαλώντας μία ασύλληπτη ανθρώπινη, περιβαλλοντική και οικονομική καταστροφή, οι επιπτώσεις της οποίας μέχρι σήμερα δεν έχουν εκτιμηθεί πλήρως και φυσικά δεν έχουν γίνει γνωστές. Το μόνο που έχει γίνει γνωστό είναι η διαπραγμάτευση που γίνεται για το μέλλον της εταιρείας, που θεωρείται αβέβαιο εξαιτίας του κόστους των αποζημιώσεων, τα οποία συνιστούν προϊόν συναλλαγής, διαπραγμάτευσης ακόμη και εκβιασμών.
Ωστόσο, τα χρηματικά ποσά αποζημίωσης, τόσο απέναντι στο κράτος, όσο και στους ιδιώτες, δεν μπορούν να αντισταθμίσουν το ατίμητο της καταστροφής στο οικοσύστημα των πληγεισών περιοχών του Κόλπου και της ζωής των κατοίκων των πολιτειών που επλήγησαν. Μιας καταστροφής στο φυσικό περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα που προκαλούν αργό θάνατο κατά τους επιστήμονες, της ζωής και στην υγεία των κατοίκων. Επιπτώσεις, που έστω κι αν μπορούν να αξιολογηθούν οικονομετρικά, δεν μπορούν να επανορθωθούν με οικονομικές χορηγήσεις.