Το πείραμα της συν-διοργάνωσης από τις γειτονικές (γεωγραφικά) χώρες και με κοινά στοιχεία (σε κουλτούρα και τρόπο ζωής), Βέλγιο και Ολλανδία, προκάλεσε πολλά προβλήματα στο EΥΡΩ 2000. Μετακινήσεις από χώρα σε χώρα, χάος από τη σχολαστική αστυνόμευση στα βελγικά γήπεδα, επεισόδια και χουλιγκανισμός... Πάλι καλά που εντός αγωνιστικών χώρων είχαμε μια πολύ καλή εικόνα στην ποιότητα ομάδων και παικτών, αν και αρχικά η διαιτησία δε φάνηκε να τα πηγαίνει και τόσο καλά.

Σε γενικές γραμμές η φετινή διοργάνωση μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί σαν διοργάνωση με ποίκιλα συμπεράσματα. Από τη μια απογοήτευση για τους λεγόμενους «γίγαντες» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (Αγγλία, Γερμανία), τη στέρηση κάποιας επιτυχίας για τους διοργανωτές (κυρίως για τους Ολλανδούς), το κέρδισμα των εντυπώσεων από τους νεαρούς Πορτογάλους (έστω και αν έμειναν εκτός τελικού) και φυσικά την αναγνώριση της παγκόσμιας γαλλικής δύναμης που κατέκτησε μετά τον παγκόσμιο τίτλο και τον ευρωπαϊκό.

Από τη φάση των ομίλων δεν έλειψαν οι γκρίνιες για διαιτητική εύνοια προς τις «τουλίπες» του Φρανκ Ράικαρντ (από την πρεμιέρα κιόλας, για το πέναλτι στον Ρόναλντ Ντε Μπουρ, που «λύγισε» στο 89' την Τσεχία) και κορυφώθηκαν στον ημιτελικό με τους Ιταλούς (αποβολή του Ζαμπρότα στο 34', χαμένα πέναλτι από τους Φ. Ντε Μπουρ, Κλάιφερτ). Στη διαδικασία των πέναλτι ο Τόλντο φόβισε τους γηπεδούχους (3-1) και η Ιταλία διεκδίκησε το τρόπαιο στο Ρότερνταμ.

Η Ολλανδία, όποτε δεν είχε άγχος, έπαιξε «διαστημικό» ποδόσφαιρο προσφέροντας κοκτέιλ θέαμα - ουσία σε δροσιστικές δόσεις. Ομως δεν είχε χαρακτήρα και δικαιολογημένα δεν κέρδισε μια θέση να αναμετρηθεί στον τελικό με την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία.

Αγγλία και Γερμανία απογοήτευσαν. Ομάδες, αργές και δυσκίνητες αποχώρησαν πρόωρα, δίνοντας τη θέση τους στη Ρουμανία του Χάτζι και στην Πορτογαλία του Φίγκο. Οι Πορτογάλοι κατέπληξαν τους πάντες. Επικράτησαν της Αγγλίας με 3-2, της Ρουμανίας με 1-0, της Γερμανίας 3-0 και της Τουρκίας με 2-0. Η αναμέτρηση με τη Γαλλία στα ημιτελικά είχε σασπένς, συγκίνηση, αλλά στην άτυπη μονομαχία Ζιντάν - Φίγκο, ο Γάλλος υπερίσχυσε διατηρώντας την ψυχραιμία του στο πέναλτι στο 117' της παράτασης. Πέναλτι που προκάλεσε τις έντονες διαμαρτυρίες των Πορτογάλων, με τον Γκόμεζ και τον Ξαβιέ να δέχονται ύστερα από μερικές μέρες εξοντωτικές ποινές από την ΟΥΕΦΑ για τη συμπεριφορά τους.

Η Ιταλία ήταν αθόρυβη, αλλά αποτελεσματική. Δυο γκολ μπροστά (σε κάθε παιχνίδι ως τη βραδιά του ημιτελικού) και στη συνέχεια άμυνα απροσπέλαστη. Τι έμεινε; Ο τελικός...

Ο Ντελβέκιο έβαλε μπροστά τη Σκουάντρα Ατζούρα στο 55`, αλλά αυτό δεν έφθανε. Οι κάτοχοι του παγκόσμιου τίτλου παρουσίασαν και πάλι αξιοζήλευτη ωριμότητα, υπομονή, επιμονή και «γύρισαν» τελικά ακόμη ένα παιχνίδι που φαινόταν χαμένο.

Γκολ ο Βιλτόρ στο 90', χρυσό γκολ ο Τρεζεκέ στο 103' και ο Ροζέ Λεμέρ οδήγησε τη Γαλλία στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, κερδίζοντας την παγκόσμια αναγνώριση.