Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, που επιβεβαιώνει ότι είναι αναγκαιότητα να υπάρξει άλλος δρόμος ανάπτυξης και σχεδιασμού της οικονομίας, με κριτήριο την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, το σύνολο των οικοδομικών αδειών που εκδόθηκαν από τις Πολεοδομίες της χώρας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ήταν μειωμένο κατά 14,2% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Αποτέλεσμα αυτής της μείωσης είναι η εκτίναξη της ανεργίας στον κλάδο των κατασκευών, η οποία στους τόπους δουλειάς εκφράζεται με εντατικοποίηση της εργασίας, με εργοδοτική τρομοκρατία και φόβο για την ανεργία, με καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Η Ομοσπονδία Οικοδόμων έχει ξεκαθαρίσει πως η πάλη ενάντια στη διόγκωση της ανεργίας πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη για την αναζωογόνηση της οικοδομικής δραστηριότητας. Η οικοδομική δραστηριότητα να πάψει να γίνεται με γνώμονα τις ανάγκες του κεφαλαίου για μεγαλύτερα κέρδη, αλλά, αντίθετα, να υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων, τις ανάγκες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Τι σημαίνει αυτό; Υπάρχει η λαϊκή ανάγκη να χτιστούν σχολεία και δημόσια νοσοκομεία και μαιευτήρια. Να γίνουν έργα υποδομής (αντιπλημμυρικά έργα και έργα αντισεισμικής θωράκισης). Κι αυτό γιατί:

• Δημόσιο μαιευτήριο έχει να χτιστεί στην Αθήνα από τη δεκαετία του '50.
• Στο Δήμο της Αθήνας το 10% των σχολείων και στη Θεσσαλονίκη το 35% λειτουργούν σε διπλοβάρδια. Στον Πειραιά 53 σχολεία βρίσκονται υπό έξωση. Το 30,2% των σχολικών κτιρίων είναι χτισμένα πριν από το 1959.
• Κάθε χρόνο, με τις πρώτες νεροποντές, χάνονται ανθρώπινες ζωές και καταστρέφονται υποδομές και σπίτια.