Οπως αναμενόταν, ο Γ. Παπανδρέου πάτησε τη σκανδάλη του όπλου, που βρισκόταν «πάνω στο τραπέζι», τουλάχιστον εδώ και ένα μήνα, από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 25 Μάρτη. Γνώριζε, όμως, πολύ καλά ο πρωθυπουργός ότι το όπλο, δηλαδή ο δανειοδοτικός μηχανισμός στήριξης ΕΕ - ΔΝΤ, δε στόχευε, βέβαια, τους κερδοσκόπους και τις αγορές όπως έλεγε, αλλά κατ' ευθείαν την καρδιά του λαού, τα δικαιώματά του, τη ζωή του, το μέλλον των παιδιών του. Κι όμως δε δίστασε να το κάνει. Γνώριζε πολύ καλά ότι ο μηχανισμός ΕΕ - ΔΝΤ αποτελεί ένα ισχυρό «εργαλείο» για να τρομοκρατήσει και χειραγωγήσει τον εργαζόμενο λαό, ώστε να αποδεχθεί να οδηγηθεί ως πρόβατο επί σφαγή στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ακριβώς γι' αυτό βιάζεται να τον χρησιμοποιήσει. Συνεχίζει, βέβαια, τα ίδια παραμύθια, που, όμως, πλέον δεν έχουν «δράκο». Κανένας εργαζόμενος,για παράδειγμα, δεν πιστεύει τις πρωθυπουργικές μπαρούφες, όπως ότι, τάχα, «οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι», κ.ο.κ. Μόνο δεινά και αντιλαϊκή λαίλαπα δίχως τέλος περιμένουν το λαό, αν αφήσει τη μαύρη συμμαχία κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ να τον καταληστεύει μέχρι θανάτου. Δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος στην καπιταλιστική κρίση, αν συνεχίσουν να κυριαρχούν τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους. Είναι η σειρά της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχομεσαίας αγροτιάς να χρησιμοποιήσουν το δικό του όπλο: Το ενιαίο μέτωπο πάλης σε ρήξη με τα μονοπώλια με στόχο τη λαϊκή εξουσία.