Ούτε δευτερόλεπτο δε σταματά η ανελέητη συντονισμένη επίθεση κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ενωσης, κεφαλαίου, με συμμάχους τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, στο σύνολο των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Βρήκαν την κατάλληλη στιγμή, εν μέσω κρίσης, να ξεκινήσουν τον πιο άγριο και αντεργατικό πόλεμο ενάντια στην ίδια τη ζωή της εργατικής τάξης και συνολικά του λαού. Αυτό φανερώνει το πλήθος των αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που πέφτουν βροχή το ένα μετά το άλλο, όπως το φορολογικό, το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις. Με το τελευταίο, μάλιστα, η κυβέρνηση επιχειρεί να ξεμπερδέψει μια και καλή με κάθε δικαίωμα και κατάκτηση του εργάτη. Παρά την προπαγανδιστική της προσπάθεια να πείσει ότι το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις έρχεται να βάλει τάξη στη ζούγκλα, το ίδιο ενισχύει κάθε μορφή εκμετάλλευσης, κάθε μορφή ευελιξίας στην εργασία. Οπως την ενοικίαση των εργαζομένων - δηλαδή το δουλεμπόριο - όπως το «μπλοκάκι», τη «διαθεσιμότητα», τη μερική απασχόληση, την εκ περιτροπής εργασία κλπ.

Με το ίδιο νομοσχέδιο επιχειρείται, ταυτόχρονα, καίριο χτύπημα στο 5ήμερο - 40ωρο και στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με τη νομιμοποίηση της έκτης μέρας δουλειάς. Μέτρο που η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει προβλέποντας κάποια ψίχουλα για τους εργαζόμενους με προσαύξηση 30% στο μεροκάματο την έκτη μέρα. Ακόμα όμως και αυτή η προσαύξηση πέρασε από «σαράντα κύματα», μέχρι να φτάσει στη Βουλή. Η εργοδοσία στύλωσε τα πόδια και κατάφερε το αρχικό 100% της προσαύξησης να γίνει 50% και στην πορεία 30%. Από αυτό, μάλιστα, εξαιρούνται οι εποχιακά εργαζόμενοι στις ξενοδοχειακές και τουριστικές επιχειρήσεις. Ετσι, δηλαδή, για το συγκεκριμένο κλάδο επιχειρείται χτύπημα στο 5ήμερο - 40ωρο, στη ΣΣΕ, κατάργηση του ρεπό και έκτη μέρα δουλειάς με την καταβολή και μόνο ενός μεροκάματου.

Πρόκειται για ακόμα ένα καίριο χτύπημα στην ίδια τη ζωή της εργατικής τάξης σε μια από τις πιο βασικές ανάγκες της. Μειώνει ευθέως το χρόνο, απαραίτητο κι αναγκαίο, ανάπαυσης του εργάτη. Μέτρο που φθείρει ακόμα περισσότερο την εργατική δύναμη που δεν αναπληρώνεται. Μέτρο που τινάζει στον αέρα την οικογενειακή ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Βάζει ταφόπλακα στον ελεύθερο χρόνο, στην ψυχαγωγία. Αυτό, όταν σήμερα υπάρχουν όλες εκείνες οι αναγκαίες προϋποθέσεις για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για μισθό που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, για μείωση του εργάσιμου ημερήσιου χρόνου (35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο), για ζωή με όλα τα δικαιώματα.

Βασική προϋπόθεση για τα παραπάνω είναι η εργατική τάξη, συνολικά ο λαός της χώρας, να μην επιδείξει καμία στάση αναμονής. Να μην κάνει ούτε βήμα πίσω από τις σημερινές του ανάγκες. Να κλείσει τα αυτιά στις τρομοκρατικές Σειρήνες που του ζητούν να σκύψει το κεφάλι, να θυσιάσει τα δικαιώματά του. Απαιτεί τη συστράτευσή του με το ΠΑΜΕ, την ενίσχυση του μετώπου με τους αγρότες, τη νεολαία, τους μικρούς εμπόρους και βιοτέχνες για να πάρει σάρκα και οστά ο αγώνας για τη σύγκρουση και ανατροπή αυτής της πολιτικής. Για να μην περάσει το μέτρο, για το ξεμπέρδεμα μια και καλή με τους εκμεταλλευτές του λαού. Για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία στα χέρια του λαού. Η ευκαιρία για την εργατική τάξη είναι μπροστά. Η 1η Μάη να αποτελέσει ένα ακόμα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.