Το 34ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ που τέλειωσε την προηγούμενη Κυριακή, όπως ήταν αναμενόμενο, επιβεβαίωσε με τον πιο επίσημο τρόπο τη στρατηγική της πλειοψηφίας. Μια στρατηγική που χρόνια τώρα θυσιάζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, στηρίζει την επίθεση κυβέρνησης και πλουτοκρατίας. Τα χειροκροτήματα των στελεχών - εκπροσώπων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν το «πράσινο φως» εκ μέρους του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού να προωθήσουν τάχιστα τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, να τσακίσουν τα εργατικά δικαιώματα, να τσαλαπατήσουν τις σύγχρονες εργατικές ανάγκες. Ηταν δήλωση νομιμοφροσύνης και στήριξης στη στρατηγική της ΕΕ και των μονοπωλίων για έξοδο από την καπιταλιστική κρίση σε βάρος των εργατικών λαϊκών οικογενειών.

Γι' αυτό από τη σκοπιά της εργατικής τάξης γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη, να καταποντιστεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, να τσακιστεί η στρατηγική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, να αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα σε όφελος των ταξικών συνδικάτων, να πεταχτεί στα αζήτητα ο τύπος του συνδικαλιστή - εντολοδόχου του κεφαλαίου. Να γίνει ακόμα πιο καθαρό, για τις πλατιές μάζες των εργαζομένων, ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με τις θέσεις, την πρακτική της και τη στρατηγική που έχει χαράξει, στέκεται απέναντι από τα συμφέροντα της εργατιάς, υπονομεύει τους αγώνες της, δρα διαλυτικά και επικίνδυνα για την οργάνωση της ταξικής πάλης.

Σήμερα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανασύνταξη του κινήματος, η ποιοτική και ποσοτική ενίσχυσή του. Ανασύνταξη, που θα το φέρει στο ύψος των αναγκών, που θα το ισχυροποιήσει ιδεολογικά και πολιτικά απέναντι στην αστική τάξη, το κεφάλαιο και τους εντολοδόχους του. Η ισχυροποίηση των συνδικάτων, η μαζικοποίησή τους, το δέσιμό τους με πλατιές εργατικές μάζες στους χώρους δουλειάς και κατοικίας αποκτούν σήμερα επείγοντα χαρακτήρα. Η συσπείρωση νέων δυνάμεων και σωματείων στο ΠΑΜΕ, στον ταξικό πόλο, η δημιουργία νέων σωματείων, η συσπείρωση «σκόρπιων» δυνάμεων σε κλαδικά σωματεία είναι καθήκον που δεν παίρνει την παραμικρή αναβολή. Ο προσανατολισμός στην εργαζόμενη νεολαία, στις εργαζόμενες γυναίκες, στους μετανάστες, η δημιουργία δεσμών για την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων τους, είναι ο δρόμος που μπορεί να οδηγήσει το συνδικαλιστικό κίνημα και τα ταξικά συνδικάτα σε πλατιές εργατικές μάζες που μέχρι σήμερα στέκονται έξω από την οργανωμένη ταξική πάλη. Οι αναπροσαρμογές στην οργάνωση και δράση με βάση τις αλλαγές που γίνονται στην παραγωγική δομή της χώρας και κατ' επέκταση στην εμφάνιση νέων τμημάτων συγκέντρωσης εργατικής δύναμης είναι στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Με σχέδιο και επιμονή από τις ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ.

Σε κάθε περίπτωση, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος περνάει μέσα από την ισχυροποίηση της εργατικής τάξης, ως μιας δύναμης που όχι μόνο θα αντιστέκεται στα αντεργατικά μέτρα, όχι μόνο θα δίνει τη μάχη για την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών της, αλλά θα αρχίζει να κοιτάει πάνω απ' αυτά, τον ορίζοντα της δικής της εξουσίας, στην ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Που πιο αποφασιστικά θα μπαίνει στη μάχη, όχι μόνο για να περιορίσει τη χειροτέρευση της θέσης της, αλλά σε έναν πόλεμο, για να σπάσει οριστικά το φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσής της και τα ταξικά δεσμά της.