Μαζί και παράλληλα με την πολιτική που χτυπά βάναυσα τους εργαζόμενους, η κυβέρνηση προωθεί πολύ σημαντικά μέτρα ενίσχυσης των κεφαλαιοκρατών. Η πολιτική ΕΕ - κυβέρνησης δεν επιδιώκει να δώσει λύση σε μια συγκυριακή δημοσιονομική αδυναμία, αλλά να τελειώσει μια και καλή με τα «βαρίδια» - κατακτήσεις της εργατικής τάξης, που το μεγάλο κεφάλαιο θεωρεί ότι του στερούν πόρους και κέρδη. Κάθε ευρώ από τη μείωση του λαϊκού εισοδήματος, από την αύξηση των φόρων των μισθωτών και συνταξιούχων, από τη μείωση των συντάξεων, από την περικοπή των ασφαλιστικών τους κατακτήσεων, είναι ένα ευρώ παραπάνω για τους κεφαλαιοκράτες.

Ηδη, έχει αρχίσει να συγκεντρώνεται το ζεστό χρήμα, που θα μετατραπεί σε επιχορηγήσεις, χρηματοδοτήσεις, στήριξη «συμπράξεων» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ηδη, έχει στηθεί το νέο ψευδεπίγραφο σκηνικό της «πράσινης ανάπτυξης», που υποδηλώνει τους νέους «δρόμους του χρήματος». Η ΕΕ και η κυβέρνηση, «δασκαλεμένες», σηματοδοτούν και ενισχύουν τα νέα πεδία οικονομικής δραστηριότητας, που εναρμονίζονται με τις επιλογές του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Το υστέρημα των εργαζομένων θα στηρίξει πολύ συγκεκριμένα σχέδια και τα μέτρα που λαμβάνονται κάτω από την τρομοκρατία της κατάρρευσης των πάντων, θα διασφαλίσουν ότι η «αφαίμαξη» θα είναι διαρκής, μόνιμη.

Η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση αποτελεί «φάρο» για το πού πρέπει να στραφεί το κεφάλαιο, προκειμένου να απολαύσει τα λάφυρα από τη ληστεία του λαού και «καρότο» για τους εργαζόμενους, για να πιστέψουν ότι υπάρχει ελπίδα, αρκεί να δεχτούν να θυσιαστούν τα δικαιώματά τους. Η επιχειρηματολογία, όμως, που υποστηρίζει ότι η χρηματοδότηση «νέων» επενδύσεων των κεφαλαιοκρατών οδηγεί σε «ανάπτυξη», που θα έχει ευεργετικές συνέπειες και για τους εργαζόμενους, είναι εντελώς ξεπερασμένη. Σκέτο παραμύθι. Οποιαδήποτε καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αποκλειστικά προς όφελος του κεφαλαίου, ενώ σε ό,τι αφορά την τωρινή φάση η όποια ...ανάπτυξη προκύψει, θα είναι ισχνή και αναιμική, αλλά, πάντως, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των αφεντικών.

Κάθε μέτρο που λαμβάνεται στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής στήριξης των μονοπωλίων, είναι ένα βόλι που χτυπά κατάστηθα την εργατική τάξη, τους μικρομεσαίους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους συνταξιούχους, τους νέους. Είναι μια σφαίρα που σιγουρεύει την περισσότερη ...εξαθλίωση, που μεγαλώνει την άβυσσο ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς. Τίποτα δεν έχουν να κερδίσουν οι εργαζόμενοι από αυτήν την πολιτική και την επίτευξη των στόχων ΕΕ - κυβέρνησης και μεγαλοεπιχειρηματιών. Τίποτα άλλο, πέρα από τη διαρκή επιδείνωση της θέσης τους. Γι' αυτό δεν έχουν δικαίωμα να μετατραπούν σε «αυτόχειρες» ξεγελασμένοι από το ίδιο και το ίδιο παραμύθι. Αυτή η ώρα είναι η ώρα της αντίστασης. Ο αγώνας, το όπλο τους. Κάθε τόπος δουλειάς είναι ένα χαράκωμα και οι απεργιακές συγκεντρώσεις είναι πεδία μάχης. Ο πόλεμος έχει ξεσπάσει. Με το ΠΑΜΕ, με την ΠΑΣΥ, με την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των ΕΒΕ, σήμερα στην απεργία, αύριο πάλι στην απεργία, στο μπλόκο, στην πλατεία, στη γειτονιά, σπίτι το σπίτι. Για μεροκάματο, που θα μπορεί να θρέψει την οικογένεια, να μορφώσει τα παιδιά, να περιθάλψει τον άρρωστο, να στηρίξει τον απόμαχο της δουλειάς. Για δικαιώματα στην Ασφάλιση, στη δουλειά, οπουδήποτε ζουν και υπάρχουν αυτοί που παράγουν τον πλούτο με τον ιδρώτα τους. Αγώνας που, διεκδικώντας την ικανοποίηση των αναγκών τους, να κατευθύνεται στην ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων.