Τι την χρειάζεται τη βωμολοχία περί πατρίδας ένας που πήρε τη λαϊκή εντολή (με καλπονοθευτικό σύστημα) να κυβερνήσει, όταν μπορεί να καμώνεται, να κορδώνεται πως προορισμός του ιστορικός είναι να μειώσει την εθνική κυριαρχία για να την πάρει πίσω όταν χορτάσει η τάξη του κέρδη; Ρητορίες. Κυνισμός πασπαλισμένος με αποκριάτικα φούμαρα ευρωγκλαμουριάς. Οχι, σύντροφοι. Τέρμα τα ωραία λόγια της ευγένειας και του πολιτικού πολιτισμού τους. Ο αστός Ελύτης, μέγας ποιητής, επέμεινε: Πατρίδα μου είναι η γλώσσα μου. Μετάφραση λοιπόν. Στη δική μας γλώσσα, τα ελληνικά τους όλα του καιρού αυτού του ζοφερού.

Ηθελα να 'ξερα ποια κουλτούρα τύψεων οδηγεί χρόνια τώρα τους Ελληνες στην αγκαλιά των κομμάτων που τάζουν και σφάζουν ταυτόχρονα σχεδόν. Η κουλτούρα της αμερικάνικου τύπου αριστεράς που αποδέχεται τον καπιταλισμό με ...όρους και πληρώνει για τους ορούς της πολιτικής αφασίας; Μα, η Ελλάδα είναι χώρα περήφανη πολιτισμικά, γιατί η ήττα δεν αμαύρωσε το ήθος της πραγματικής της αριστεράς, του πνεύματος ενός ΕΑΜ που γιγαντώθηκε σε καιρούς δυσκολότερους και φονικότερους από τους τωρινούς.

Πίσω ψεύτες αγοραίοι. Αυτό πρέπει να το φωνάξουν πια όσοι μαντρώθηκαν σε συνδικαλιστικά κυβερνητικά μαντριά κι έβλεπαν τους πολλούς να πληρώνουν χαρτόσημο για τη λιακάδα και χαρτζιλίκι στο δήμιο και υπέγραφαν, φορώντας κολάρο αντιγαυγιστικό, στα μουγκά συλλογικές συμβάσεις των αθλίων με τους εξαθλιωμένους. Πάμε για το μέτωπο αντίστασης κι ανατροπής. Τώρα πατρίδα είναι η γλώσσα μας. Και μεταφράζει τα ελληνικά τους. Μας ζητάνε υποδούλωση για επιβίωση. Μας ζητάνε να υποστούμε ευθανασία για να εξασφαλιστεί του κεφαλαίου η αθανασία. Στην αρματοδρομία της ευρωενωσιακής νομισματικής κούρσας να γίνουμε τα ζεμένα ζα. Αυτός ο πατριωτισμός αποδεικνύεται με το να βγούμε να πούμε πως ο τράχηλός μας όχι μόνο υποφέρει ζυγό, αλλά τον περνάει μόνος του. Ουστ!

Ο άλλος ποιητής δεν ταιριάζει στην εικόνα σας, λαμόγια της γλώσσας.

Σαν έτοιμοι από καιρό ήσασταν οι βάρβαροι και δεν αργήσατε να διαβείτε... Οι εργαζόμενοι σας περιμένουν.